ေအာင္သဇင္ - အ႐ႈံးကို သီးစံုေထာပတ္ထမင္းနဲ႔ဖံုးတဲ့ မင္းေအာင္လႈိင္

ေအာင္သဇင္ - အ႐ႈံးကို သီးစံုေထာပတ္ထမင္းနဲ႔ဖံုးတဲ့ မင္းေအာင္လႈိင္
(မုိးမခ) ဧၿပီ ၂၀၊ ၂၀၁၅

ဗမာျပည္က ကရင္တိုင္းရင္းသားေတြ အမ်ားဆံုးကစားၾကတဲ့ ႐ိုးရာလက္ေဝွ႔ပြဲေတြမွာ အ႐ံႈးအႏိုင္ကို လဲ႐ႈံး ကြဲ႐ံႈး ေၾကာက္႐ံႈး လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကရာက အေနာက္တိုင္းလက္ေဝွ႔နည္းစနစ္ေတြေရာက္လာတဲ့အခါ အမွတ္႐ႈံးဆုိၿပီး တမ်ဳိး တိုးလာခဲ့ပါတယ္။

အခု ဗမာျပည္ အေရွ႕ေျမာက္ဖ်ားမွာ ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ MNDAA ကိုးကန္႔တပ္ေတြ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနခဲ့တာ ၂ လေက်ာ္ၿပီျဖစ္ တယ္။ ဒါဟာ သံလြင္အေရွ႕ျခမ္းကိုးကန္႔နယ္က တိုက္ပြဲကိုဘဲ ဆိုလိုတာျဖစ္ၿပီး တကယ္ေတာ့ MNDAA ဟာ သံလြင္ အေနာက္ျခမ္း ကြတ္ခိုင္ မူဆယ္ မံုးေပၚ မံုးကိုးနယ္ေတြမွာ KIA TNLA AA SSA တို႔နဲ႔တြဲၿပီး တိုက္ေနခဲ့တာ တႏွစ္ ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္တယ္။ စစ္ေအးကာလအျဖစ္ေျပာရရင္ေတာ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ နအဖ စစ္အစိုးရရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကတိဖ်က္ အလစ္အငိုက္တိုက္ ခံရၿပီးေနာက္ ၂၀၁၃ အထိ ေျမေအာက္သွ်ဳိး ျပင္ဆင္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ဗမာစစ္အစိုးရဟာ ၂၀၀၉ တံုးက MNDAA အေပၚ လဲ႐ံႈးနဲ႔ အႏိုင္ရလိုက္ၿပီလို႔ အထင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေသြးနထင္ေျမာက္ခဲ့ တယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔ျဖစ္စဥ္ေတြက အဲ့လိုေျမာက္ေနတာကို ခတ္ျပင္းျပင္း႐ိုက္ခ်လိုက္လို႔ ကိန္ကနဲျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အခု သံလြင္အေနာက္ျခမ္းကေန အေရွ႕ျခမ္းကိုေရာက္လာၿပီး အခ်ိန္တိုအတြင္း ေလာက္ကိုင္က႐ုပ္ေသးအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပ်က္၊ ႐ုပ္ေသးနယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြ ဘက္ေျပာင္းလက္နက္ခ်၊ ကိုးကန္႔ေဒသ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းေတြ မလံုမျခံဳျဖစ္လာေတာ့ ဗမာအစိုးရဟာ စစ္အင္အားအႀကီးအက်ယ္သံုးၿပီး အသဲအသန္ျပန္တိုက္ရတဲ့ အေျခ ဆိုက္ေနတယ္။

အခုကိုးကန္႔ေဒသမွာ ဗမာစစ္တပ္က တပ္မ ၁၁ ၁၀ ရင္း၊ တပ္မ ၃၃ ၁၂ ရင္း (နမခ ၂ ရင္းပါ)၊ တပ္မ ၆၆ ၁၀ ရင္း၊ စကခ ၉ ၆ ရင္း၊ စကခ ၁၀ ၆ ရင္း၊ စကခ ၁၆ ၆ ရင္း၊ စကခ ၁ ၆ ရင္း၊ ဒကစ(ေလာက္ကိုင္) ၇ ရင္းအျပင္ တပ္မ ၅၅ ၃ ရင္း၊ တပ္မ ၈၈ ၂ ရင္း၊ တပ္မ ၁၀၁ ၂ ရင္း နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီတိုင္းအေျခစိုက္ စကခ ၁၉၊ စကခ ၂၀ တို႔က ထုတ္ႏႈတ္တပ္ေတြ အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ တပ္ရင္း ၇၄ ရင္းနဲ႔ ဝင္တုိက္ေနရတယ္။ ေလာေလာလတ္လတ္ ေတာင္ကုန္းေတြ သိမ္းရလိုက္ၿပီ၊ ကိုးကန္႔ေဒသတခုလံုး ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ၿပီလို႔ေျပာၿပီးမွ တပ္မ ၄၄ ၃ ရင္း ထပ္သြင္းလာလို႔ ၇၇ ရင္းျဖစ္သြားတယ္။ ထပ္သြင္းတဲ့တပ္မ ၄၄ ကလဲ ကားအစီး ၃၀ နဲ႔တက္လာတာ လား႐ႈိးနဲ႔ ကြန္လံုၾကားမွာတင္ ၂ ခါျဖတ္တိုက္ခံရၿပီး ကား ၄ စီး မီးေလာင္သြားေသးတယ္။ သံလြင္အေနာက္ဖက္က TNLA, KIA, SSA တို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး မႏၱေလး-လား႐ႈိး-ကြန္လံု လမ္းေၾကာင္းႀကီးပါထိန္းရတဲ့ စကခ ၁၊ စကခ ၁၆၊ တပ္မ ၇၇၊ တပ္မ ၈၈ နဲ႔ အေဝးကလာတဲ့ထုတ္ႏႈတ္တပ္ေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဗမာစစ္တပ္က တပ္ရင္းေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္သံုးေနရတယ္။ ဒါဟာ ဗမာစစ္တပ္တခုလံုးရဲ႕ သံုးပံုတပံုနီးပါးျဖစ္ပါတယ္။ 

ထုတ္ႏႈတ္တပ္ေတြနဲ႔ ေထာက္ပုိ႔လမ္းေၾကာင္းလံုျခံဳေရးလုပ္ခိုင္းေနရေပမဲ့လဲ စိတ္မခ်ရတဲ့အျပင္ ေႏွးကလဲေႏွးလို႔ ေလ ေၾကာင္းကေန ရိကၡာ၊ ခဲယမ္း၊ ေဆးဝါး၊ ေလာင္စာဆီေတြ အဓိကပို႔ေနရတယ္။

ေျခလ်င္တပ္ေတြအျပင္ ကိုးကန္႔ေဒသကို ေတာင္ခမ္း(ေနာင္ခ်ဳိ) အေျခစိုက္ အေျမာက္တပ္မ မစခ ၉၀၂ နဲ႔ အေျမာက္ တပ္ရင္း ၆ ရင္း၊ ေပ်ာ္ဘြယ္အေျခစိုက္ သံခ်ပ္ကားတပ္မ သစခ ၇၁ က ဗ်ဴဟာတခုနဲ႔ တင့္ကား/သံခ်ပ္ကား တပ္ရင္း ၃ ရင္းပါ ပို႔ထားရတယ္။ အေျမာက္တပ္ေတြက ကြန္ပ်ဴတာစနစ္သံုး SH-1 နဲ႔ Nora B-52 အမ်ဳိးအစား ၁၅၅မမ ေဟာင္ ဝစ္ဇာ၊ ၁၂၂မမ MRLS အတြဲလိုက္ပစ္ဒံုး၊ ၁၀၅မမ ေဟာင္ဝစ္ဇာ၊ ၁၂၀မမ ေမာ္တာ၊ ၇၆မမ ေတာင္ေပၚပစ္အေျမာက္၊ ၁၄.၅ စက္ေသနတ္ႀကီး၊ ပြိဳင့္ဖိုက္ စက္ေသနတ္ႀကီးေတြသံုးၿပီး သံခ်ပ္ကားတပ္ရင္းေတြက ၉၀မမ အေျမာက္ပါ EE9, ၃၀မမ စက္အေျမာက္ပါ BTR-3U နဲ႔ ၁၀၅မမ အေျမာက္ပါ PTL-02 တင့္ဖ်က္သံခ်ပ္ကားေတြ၊  T-72 တင့္ကားနဲ႔ T-69 တင့္ကားေတြ စုစုေပါင္းအစီး ၃၀ ေက်ာ္သံုးေနတယ္။ ေျမျပင္ကရန္သူကို ေထာက္လွမ္းႏိုင္တဲ့ Battlefield Surveillance Radar (BFSR) နဲ႔ ရန္သူ႔လက္နက္ႀကီးတည္ေနရာ ရွာႏိုင္တဲ့ Artillery Direction Finder ေတြပါ သံုးခဲ့ တယ္လို႔ ဆိုတယ္။

ေလေၾကာင္းပစ္ကူနဲ႔ ေထာက္ပို႔အတြက္ လား႐ႈိးေလဆိပ္မွာ ေလတပ္အေျချပဳၿပီး A-5 A/C Fantan ဗံုးၾကဲ တိုက္ေလယာဥ္၊ K-8W အေပါ့စားတိုက္ေလယာဥ္၊ MI-35P တိုက္ခိုက္ေရးရဟတ္ယာဥ္၊ MI-17 သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ရဟတ္ယာဥ္ေတြပါတဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးေလယာဥ္ ၂ အုပ္၊ တိုက္ခိုက္ေရးရဟတ္ယာဥ္ ၁ အုပ္၊ သယ္ယူပု႔ိေဆာင္ေရး ရဟတ္ယာဥ္ ၂ အုပ္ သံုးခဲ့တယ္။ အေစာပုိင္းက MiG-29 SE တိုက္ေလယာဥ္ေတြပါ သံုးခဲ့တယ္လို႔ သတင္းထြက္ေသးတယ္။

အခု ဧၿပီ ၈ ရက္ေန႔ကစၿပီး အႀကီးအက်ယ္ထိုးေနတဲ့ ေတာင္ေၾကာကို မတ္လလယ္ေလာက္ကတည္းက စတိုက္ေန ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီလ ၈ ရက္ေန႔က်မွ စစ္ရွိန္ျမႇင့္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာင္ေၾကာဟာ ေလာက္ကိုင္-ခ်င္းေရႊေဟာ္ ကားလမ္းကို စိုးမိုးထားၿပီး MNDAA တပ္မဟာ ၃၁၁ လက္ေအာက္ခံတပ္ရင္း ၁၆၊ တပ္ရင္း ၁၊ တပ္ရင္း ၃ တုိ႔နဲ႔ မဟာမိတ္ TNLA, AA အနည္းစုထိုင္ထားတာ အားလံုးေပါင္းအင္အား ၅၀၀ ေတာင္မျပည့္ပါဘူး (ဗမာစစ္တပ္ကေတာ့ ရန္သူ႔အင္အား ၄၀၀၀ ရွိတယ္လို႔ ဆိုေနတယ္။) ဗမာစစ္တပ္ဟာ အဲ့ဒီေတာင္ကုန္း ၄ ကုန္းကို တလနီးနီး အႀကီး အက်ယ္တိုက္ခဲ့ရၿပီး လက္နက္ႀကီးေတြ၊ တင့္ကား သံခ်ပ္ကားေတြ စုျပံဳသံုးခဲ့ရရွာတယ္။ မတ္လလယ္ကတည္းက တပ္ေတြအလဲအလွယ္နဲ႔ ထိုးေနတာျဖစ္ေတာ့ အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ သူပုန္ ၅၀၀ ကို အစိုးရတပ္ ၅၀၀၀-၆၀၀၀ နဲ႔တိုက္တာျဖစ္ေနတယ္။

ေျခလ်င္ေျချမန္တိုက္ခိုက္ေရးတပ္မေတြ၊ အေျမာက္တပ္မ သံခ်ပ္ကာတပ္မေတြ၊ ေခတ္မီေနာက္ဆံုးေပၚ တိုက္ေလယာဥ္ တိုက္ခိုက္ေရးရဟတ္ယာဥ္ေတြ၊ ၿဂိဳလ္တုလမ္းညႊန္စနစ္ ဂ်ီပီအက္စ္လမ္းညႊန္စနစ္ ကြန္ပ်ဳတာထိန္းခ်ဳပ္စနစ္ေတြ ေရဒါစနစ္ေတြသံုးၿပီး ေတာင္ကုန္းေတြကို အဆမတန္အင္အားနဲ႔ထိုးစစ္ဆင္တာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး၀ယ္ယူထားတ့ဲ ေခတ္မီလက္နက္ေတြကို ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္းမွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ ပထမဆံုး လက္ေတြ႔အသံုးခ်တာျဖစ္တယ္။ ဒါေတာင္ အရာရိွစစ္သည္ ၆၀၀ ေက်ာ္က်ဆံုးရၿပီး ၈၀၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရခ့ဲရတယ္။ အက်အဆံုးမ်ားေနလို႔ ေရွ ့တန္းတိုက္ပြဲ၀င္ အရာရိွစစ္သည္ေတြ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ မီဒီယာ၊ Facebook ေတြကေန ကက(ျပည္) နဲ႔ ေနာက္ထိုင္/အၿငိမ္းစား အရာရိွ ေတြကိုယ္တိုင္အားေပးေနၾကရတယ္။ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးနဲ႔ ထိပ္ပိုင္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအျပင္ သမတ-လႊတ္ေတာ္ နာယကေတြ ကစလို႔ စစ္ေဆးရံုေတြမွာ အသည္းအသန္ လိုက္လံအားေပးေနရတယ္။ ျပည္တြင္းနဲ႔ စစ္တပ္အတြင္းမွာ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္စစ္ ဆိုၿပီး ၀ါဒျဖန္႔ မိႈင္းတိုက္ထားေသးတယ္။

MNDAA အဖို႔ လက္ရွိကာလဟာ ေပ်ာက္က်ားစစ္ကာလျဖစ္ၿပီး အေျခခံေဒသဟာလဲ လြတ္ေျမာက္ေဒသ မျဖစ္ေသး တဲ့ ေပ်ာက္က်ားေဒသသာျဖစ္လို႔ မဆုတ္တမ္းခံစစ္စခန္းေတြမထားဘဲ ရန္သူ႔သက္ရွိအင္အားေခ်မႈန္းေရးကိုသာ အဓိကထားတဲ့ အဆင့္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခုတ္ထန္စခန္းေတြဟာ ပန္မာေကာက္၊ ေမာ္ဖာ ပြိဳင့္ ၁၈၃၇၊ ေခြးအိပ္ ေတာင္၊ ေနာ္တ၊ ဝါးခ(ေကာ္မူးရာ)၊ ဖလူးတုိ႔လို ခံစစ္ေသစခန္းေတြမဟုတ္ဘဲ ယာယီစခန္းေတြဘဲျဖစ္တယ္။ ေလာက္ကိုင္-ခ်င္းေရႊေဟာ္ ကားလမ္းကို ခ်ဳပ္ကိုင္ရာမွာ တစံုတရာအေထာက္အကူရလို႔ ထိုင္ထားတဲ့စခန္းေတြသာ ျဖစ္တယ္။

ကိုးကန္႔ေဒသေရာက္ ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ FUA ဘက္မွာ လက္နက္ႀကီးက အျမင့္ဆံုး ၆၀မမ ေမာ္တာနဲ႔ ပြိဳင့္ဖိုက္ စက္ေသနတ္ဘဲရွိတယ္။ RPG-7 ေတြေတာ့ တပ္စိတ္တိုင္းမွာရွိတယ္။ ဗမာစစ္တပ္ဟာ အခုလို လူအင္အား လက္နက္ အင္အားကြာျခားလွတဲ့ ကိုးကန္႔တပ္ကိုတိုက္တာေတာင္ အက်အဆံုးေတြမတရားမ်ား၊ ရက္ေတြၾကာၿပီး ေငြေၾကး အကုန္အက်လဲမ်ားလြန္းလွတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ အေျမာက္က်ည္ဆံ တရက္ကို ၂၀၀၀ အထိပစ္ခဲ့ၿပီး ရိကၡာ ခဲယမ္း သံခ်ပ္ကားေလာင္စာဆီေတြကို ေလေၾကာင္းကဘဲ တရက္ကို အေခါက္ ၄၀ ပို႔ေနရလို႔ အေျမာက္ဆံတန္ဖိုး၊ ေလယာဥ္ ဆီတန္ဖိုး အမ်ားႀကီးကုန္က်ေနတယ္။

ဗမာဗုိလ္ခ်ဳပ္တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဝန္ခံခ်က္အရ ကိုးကန္႔စစ္ဆင္ေရးမွာ အနဲဆံုး ေဒၚလာ ၁.၅ ဘီလီယံ (ေဒၚလာ သန္း ၁၅၀၀) ကုန္က်ခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ မင္းရန္ေအာင္စစ္ဆင္ေရး၊ စီစီဝန္တာပန္စစ္ဆင္ေရး၊ မဲသေဝါစစ္ဆင္ေရး၊ မာနယ္ပေလာ စစ္ဆင္ေရးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမ်ားေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္နက္ပစၥည္းေတြျပန္သိမ္းရတာ၊ ကိုးကန္႔ေဒသ တခုလံုးရဲ႕ အက်ယ္အဝန္း ၂% ေလာက္ဘဲရွိတဲ့ေတာင္ေၾကာ ျပန္ရလိုက္တာနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ေငြကုန္ရက်ဳိး၊ အရာရွိ ဆံုး႐ႈံးရက်ဳိး၊ စစ္သားေသရက်ဳိး ဘယ္လိုမွမနပ္တာ ေတြ႔ေနရတယ္။ ဗိုလ္ထက္မင္း၊ ဂါမဏိ၊ ေမာင္ေမာင္စိုး၊ ေအာင္ သဇင္နဲ႔ တျခားစစ္ေရးေဝဖန္သူေတြ ၾကပ္တာ၊ အခၽြန္နဲ႔မတာေတြကို မခံခ်င္စိတ္နဲ႔လိုက္လုပ္ရင္း ပိုေဂ်ာက္က်သြားတဲ့ပံု ေတြ႔ေနရတယ္။

ဗိုလ္မင္းေအာင္လႈိင္အတြက္ေတာ့ ေလာက္ကိုင္ကားလမ္းလံုျခံဳေရး နဲနဲစိတ္ခ်သြားတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ဘဲရွိတယ္။ ကိုးကန္႔ေဒသတခုလံုးကိုလဲ မခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေသးဘဲ MNDAA လက္မွာ ကုန္းၾကမ္း ေမာ္ထိုက္ဂြင္ေတြ က်န္ေနေသး တယ္။ ေလာက္ကိုင္၊ ခ်င္းေရႊေဟာ္၊ ပါစင္ေက်ာ္၊ ညံခြမ္း၊ ဟိုပန္ဂြင္ေတြမွာလဲ ေပ်ာက္က်ားတပ္ေတြအျဖစ္ ရွိေနဆဲ၊ သံလြင္အေနာက္ ဖက္ကေန မဟာမိတ္တပ္ေတြလဲ ကူးဝင္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အင္အား ၁၀၀၀ နဲ႔ စဝင္ခဲ့ တဲ့ MNDAA အေပၚ ကိုးကန္႔လူထုေထာက္ခံမႈ ခိုင္ခိုင္မာမာရသြားၿပီး ကိုးကန္႔နယ္ထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းအေျခက် သြားၿပီျဖစ္တယ္။ ဗမာစစ္တပ္ ရဲ႕ လူထုဆန္႔က်င္ေရးနည္းနာေတြေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားတပ္ေတြရဲ႕ တပ္သားေရ ေသာက္ျမစ္လဲ အားေကာင္းသြားၿပီ။

ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္ေတြကို ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ သံခ်ပ္ကား ၂ စီး RPG ထိၿပီး ဆံုး႐ႈံးသြားတယ္။ တပ္မ ၆၆ က ၁၂၈ ေယာက္ေသ၊ ၂၇၈ ေယာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ ကခ်င္စစ္ေျမျပင္ကျပန္လာၿပီး ရက္ ၂၀ ျပည့္ေအာင္ မနားလိုက္ရဘဲ စစ္ဆင္ေရးျပန္ထြက္ရတဲ့ တပ္မ ၆၆ ဟာ အထိအနာဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာက္ကိုင္အေရွ႕ျခမ္း စစ္နယ္ဝွန္း ကို ဦးစီးတဲ့ စကခ-၁၆ တပ္မမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေနဝင္းေအာင္ကို တပ္မ ၆၆ တပ္မမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာမင္းက ေတာ္ေတာ္ အစာမေက်ျဖစ္ေနတယ္။ စစ္ေလ့က်င့္ခန္းေတြ တက္ထားတဲ့ တပ္မ ၃၃ ကလဲ ၈၂ ေယာက္ေသ၊ ၂၁၄ ေယာက္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ စကခ ၁ နဲ႔ စကခ ၁၆ အထိအခိုက္စာရင္းကိုေတာ့ စံုစမ္းဆဲျဖစ္ပါတယ္။ MNDAA ရဲ႕ ရန္သူ႔သက္ရွိ အင္အားေခ်မႈန္းေရးရည္မွန္းခ်က္ ေကာင္းေကာင္းေအာင္ျမင္သြားခဲ့တယ္။ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၀ ရက္က ကုန္းၾကမ္းဘက္ မွာ တိုက္ပြဲတပြဲထဲ ဗမာစစ္တပ္ ခမရ ၅၂၂ က ၃၉ ေယာက္က်ခဲ့တယ္လို႔လဲ ဗမာစစ္တပ္ကိုယ္တိုင္ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ ဝန္ခံလာရတယ္။)

ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ဘက္ကေတာ့ ဧၿပီ ၈ ရက္နဲ႔ ၁၄ ရက္ၾကားမွာ ၇ ေယာက္က်ၿပီး ၄၀ နီးပါးဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ လက္နက္ႀကီးေတြ နင္းကန္ပစ္ေပမဲ့ (ဗမာစစ္တပ္ဘက္ကတင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြမွာ ေတြ႔ရသလို) ေျမအေနအထား အရ ထိေရာက္မႈမရွိဘဲ ေက်ာက္အစေတြျပန္စင္လို႔ ဒဏ္ရာမ်ားသြားတာဘဲရွိခဲ့တယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉ ရက္ကစတြက္ ရင္ေတာ့ က်တာ စုစုေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ၇၀ နီးပါး ဒဏ္ရာရခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။

ခုတ္ထန္တိုက္ပြဲစဥ္မွာ ဒဏ္ရာသမားမ်ားလို႔ ကိုးကန္႔တပ္က ခြာစစ္ဆင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတာျဖစ္တယ္။ ၁၄ ရက္ည ကတည္းက ဆုတ္သြားခဲ့တာ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ အေပၚကအသံမၾကားေတာ့မွ ဗမာစစ္တပ္က ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းတက္ၿပီး ေတာင္ကုန္းသိမ္းရတယ္လုပ္တာျဖစ္တယ္။ ကိုးကန္႔တပ္မဆုတ္ခင္က လွံစြပ္တပ္တပ္ ပင္အပ္ တပ္တပ္၊ က်ားထိုးထိုး ခ်က္ထိုးထိုး ဘယ္လိုမွထိုးမရခဲ့တဲ့ကုန္းေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္မွာ တခါမွမသံုးဖူးတဲ့ ၁၅၅မမ အပါအဝင္ လက္နက္ႀကီးေတြ ပံုေအာပစ္ေပမဲ့ ကိုးကန္႔အေလာင္းေတြ ပံုေနတာလဲ မေတြ႔ရ၊ သိမ္းရတဲ့ လက္နက္ပစၥည္း ဆိုတာကလဲ မျဖစ္စေလာက္ဘဲ ထုတ္႐ႈိးႏိုင္ခဲ့ရွာတယ္။ ဗမာစစ္သားအေလာင္းေတြကို ဗမာအလံနဲ႔ တြဲၿပီး ကိုးကန္႔ရဲေဘာ္ေတြက ျမႇဳပ္ေပးေနရတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြဘဲ အြန္လိုင္းမွာ ပ်ံ႕ခဲ့တယ္။ ဒါေလာက္ အမ်ားႀကီး အေသခံၿပီး အႀကီးအက်ယ္တိုက္တာ ရန္သူအေလာင္း ၂ ေလာင္းဘဲ ရလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ တရားဝင္သတင္းထုတ္ျပန္ ခ်က္ေၾကာင့္ တပ္ေတြထဲမွာ ကြိဳင္တက္ေနၿပီ။

ကိုးကန္႔စစ္ပြဲမွာ အသံုးမ်ားေနၿပီး ကပစ ကမထုတ္ႏိုင္ေသးတဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕တန္းမွာျဖံဳးတာကို အလ်ဥ္မွီေအာင္ ထုတ္မေပးႏိုင္တဲ့ အေျမာက္ဆံေတြ က်ည္ေတြ ဒံုးေတြက အရင္လို တ႐ုတ္ဆီကရဖို႔လဲ အလားအလာမရွိ၊ တျခား ႏိုင္ငံေတြဆီကလဲ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းမရႏိုင္တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးမွာ ပါကစၥတန္ၾကက္တန္းကုလားေတြဆီ မ်က္ႏွာ ေအာက္က်ဳိ႕ၿပီး အေရးေပၚသြားဝယ္ရရွာတယ္။ ပါကစၥတန္မြတ္ေတြကလဲ သူတို႔ဆီကထုတ္ၿပီး ဘယ္မွေရာင္းမရတဲ့ ပါကစၥတန္-တ႐ုတ္ဖက္စပ္ JF-17 တိုက္ေလယာဥ္ အစီး ၂၀ (အုပ္ ၂ အုပ္) ကို ေဒၚလာသန္း ၇၀၀ နဲ႔ ဝယ္ဖို႔ ဂ်င္းထည့္ ေပးလိုက္တယ္။

ကိုးကန္႔တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ကိစၥ၊ သစ္ခုိးသမားေတြ ဖမ္းမိတဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္ တ႐ုတ္ကို အညႇာကိုင္မိၿပီဆိုၿပီး ဗမာအစိုးရ ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ေရာက္ေနတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ျပန္ပို႔ခုိင္းတာ၊ ေက်ာက္ျဖဴကဓာတ္ေငြ႔ပို႔တဲ့ပမာဏ ေလွ်ာ့ခ် တာေတြ လုပ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္က ဓာတ္ေငြ႔ကို မီးဖိုေခ်ာင္သံုးဘဲ လုပ္ပစ္လိုက္လို႔ တိုက္ကြက္က မထိေရာက္ ဘဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ကဆက္တင္းထားၿပီး ဗမာအစုိးရကဒီထက္ပိုညစ္လာရင္ ကုလလံုျခံဳေရးေကာင္ စီမွာ တင္မယ္လို႔ ျပန္ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္။ အဲ့လို ဗမာအစိုးရဘက္က တေလွ်ာက္လံုးေပးလာတဲ့ ဗီတိုအာဏာကို ႐ုပ္ သိမ္းမယ့္သေဘာ ျပန္ျဖဲျပလိုက္ေတာ့ တ႐ုတ္ကိုကန္ခ်င္ေပမဲ့ တကယ္တန္း အေမရိကန္နဲ႔ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ မျဖစ္ ေသးတဲ့ ဗမာအစိုးရဟာ ေက်ာက္ျဖဴအထူးစီးပြားေရးဇံုက အဓိကက်တဲ့ ဆိပ္ကမ္းေျမကြက္ႀကီးတခုလံုးကို ေက်းဇူးရွင္ တ႐ုတ္ဆီ ထိုးအပ္လိုက္ရတယ္။

ဒါ့အျပင္ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ဗမာျပည္ နယ္စပ္ႏွစ္ဖက္ ခြေနၾကတဲ့ (တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမေတြ ေပးထားတဲ့) ဂ်ိန္းေဖာ၊ ရွမ္း၊ ဝ၊ ပေလာင္၊ ကုိးကန္႔၊ အခါ၊ လားဟူလူမ်ဳိးေတြအတြက္ တန္းတူေရးနဲ႔ တည္ၿငိမ္ေရး ကိုလိုလားတယ္လို႔လဲ တ႐ုတ္က ခတ္တင္းတင္းေျပာခဲ့တယ္။ သေဘာကေတာ့ ဝနဲ႔မိုင္းလားကို မထိနဲ႔ ဆိုတာပါဘဲ။

ဗမာစစ္တပ္ဟာ ေတာင္ေၾကာေလးတေၾကာရဖို႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္တဲ့ လူအင္အား လက္နက္အင္အား ေငြ အင္အားသံုးၿပီး တိုက္ေပမဲ့ စစ္ေရးအရၾကည့္ရင္ ကိုးကန္႔နဲ႔ မဟာမိတ္တပ္ေတြဟာ လဲ႐ႈံးလဲမျဖစ္၊ ကြဲ႐ံႈးလဲမျဖစ္ဘဲ ေၾကာက္႐ႈံးကေတာ့ အေဝးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဒိုင္ေတြအမွတ္နဲ႔တြက္ရင္ေတာ့ မင္းေအာင္လႈိင္တပ္ဘဲ ႐ံႈးမွာျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးဘက္ကၾကည့္ရင္လဲ ဗမာအစိုးရ႐ုပ္ေသး ကိုးကန္႔အမ်ဳိးသားသစၥာေဖာက္ေတြကို လံုးဝအားကိုးမရေတာ့လို႔ ကိုးကန္႔ေဒသကို ရာသက္ပန္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ ထားရမယ့္အေျခဆိုက္ေနတယ္။ သန္းေရႊ-မင္းေအာင္လႈိင္-သိန္းစိန္တို႔အေနနဲ႔ မေန႔တေန႔ကမွျပန္ေပၚလာတဲ့ကိုးကန္႔ထက္ အမ်ားႀကီးအားပိုႀကီး နယ္ေျမပိုက်ယ္ ပိုခိုင္မာ လက္နက္ပိုေတာင့္ တိုက္စြမ္းရည္ပိုျမင့္တဲ့ ကိုးကန္႔မဟာမိတ္ UWSA နဲ႔ NDAA တို႔ကိုလဲ လက္ညႇဳိးနဲ႔သြားတို႔ဖို႔ေတာင္ မစဥ္းစားရဲတဲ့အေျခ ေရာက္သြားၿပီ။

ကခ်င္နဲ႔ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္စစ္ပြဲမွာလဲ ဗမာစစ္တပ္ဟာ တေသာင္းေက်ာ္ ေသေၾကဒဏ္ရာရသြားခဲ့ေသးတယ္။ အခု ကိုးကန္႔ စစ္ပြဲ ၂ လေက်ာ္မွာေတာ့ ကခ်င္နဲ႔တိုက္တံုးကထိခိုက္ႏႈန္းထက္ ပိုျမင့္သြားတယ္။ KIA နဲ႔စစ္ပြဲဟာ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ အျဖစ္ဆိုးကို ပထမအႀကိမ္ သံေခ်ာင္းေခါက္ျပလိုက္တာျဖစ္ၿပီး ကိုးကန္႔စစ္ပြဲကေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္ သံေခ်ာင္းေခါက္ ႐ံုတင္မကဘဲ အေရးေပၚဥၾသဆြဲတာေတာင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုၾကားမွာ နာမယ္ႀကီး တပ္မ ၇၇ တပ္မ ၈၈ တို႔နဲ႔ ထိုးစစ္ဆင္ေနတဲ့ၾကားက ၃ ႏွစ္အတြင္း လူ ၂၂ ေယာက္ ေသနတ္ ၂၂ လက္ကေန အင္အား ၄၀၀၀ ျဖစ္သြားတဲ့ TNLA ပေလာင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ႀကီးထြားတိုးတက္မႈလဲရွိေသးတယ္။

၆၅ ႏွစ္အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ အတိုက္ခံရတာဟာလဲ ႏိုင္ငံတကာတပ္မေတာ္ေတြၾကားမွာ အင္မတန္႔ရွက္စရာျဖစ္သြားၿပီး အီရတ္ အာဖဂန္တို႔နဲ႔ တန္းတူျဖစ္သြားတယ္။ လက္ရွိဗမာ့ေလတပ္က စစ္ေလယာဥ္ ေတြ ရဟတ္ယာဥ္ေတြဟာ ကမၻာမွာ နာမယ္ႀကီးအမ်ဳိးအစားေတြျဖစ္ေပမဲ့ စိတ္ဓာတ္အားနည္းၿပီး စားေၾကာဝါးေၾကာဘဲ ေခါင္းထဲရွိတဲ့ ဗမာပိုင္းေလာ့ေတြက နိမ့္နိမ့္ဆင္းမတိုက္ရဲဘဲ အျမင့္ႀကီး အေဝးႀကီးကေနဘဲ ဗံုးၾကဲတာ၊ ေရာ့ကက္လႊတ္ တာေတြလုပ္လို႔ ထိေရာက္မႈမရွိျဖစ္ေနတယ္။ ဗကပ ေခတ္တံုးက တိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုးကန္႔တပ္မႉးေတြေျပာတာက ဟုိတံုးက T-33 လို ေလယာဥ္အစုတ္ေတြဟာ ေလသူရဲမ်က္ႏွာကို ျမင္ေလာက္တဲ့အနိမ့္ထိ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းဆင္း လာၿပီး စက္ေသနတ္ပစ္တာ ေရာ့ကက္လႊတ္တာေတြလုပ္ခဲ့လို႔ အင္မတန္ေၾကာက္ရတယ္၊ အခု ေလယာဥ္ ရဟတ္ ယာဥ္ေတြကေတာ့ မွိန္မွိန္ေလးဘဲေတြ႔ရတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာၾကတယ္။

ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ျမင္မေကာင္းေအာင္ဆိုးဝါးလွတဲ့ ေသဆံုးဒဏ္ရာစာရင္းေတြနဲ႔ ေဒၚလာဘ႑ာအျဖဳန္း စာရင္းေတြဟာ စာဖတ္ေနသူႀကီးစားပြဲကို ေရာက္သြားၿပီျဖစ္လို႔ မင္းေအာင္လႈိင္ချမာ ျပႆနာေတြ ခါးစည္းေျဖရွင္းရ မယ့္အေျခအေန ရွိေနၿပီ။ တည္မိတဲ့ဘုရား လဒဘဲနားနား ဆိုၿပီး မင္းေအာင္လႈိင္ကိုဘဲ အ႐ူးဘံုေျမႇာက္ ဆက္ခိုင္း သည္ျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ထပ္သဲပံုေစတီအသစ္ ထပ္တည္သည္ျဖစ္ေစ တပ္မေတာ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မလုပ္ႏိုင္ရင္ အက်ဳိးထူးမွာ မဟုတ္ပါ။

တိုင္းျပည္က မြဲသထက္မြဲလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးမွာဝင္မ႐ႈပ္တဲ့ Professional Army ျဖစ္ေရးကို ေရွာင္လႊဲၿပီး Standard Army ျဖစ္ေရးကိုေႂကြးေၾကာ္ရင္း စစ္တပ္ကို  လက္နက္အား၊ စီးပြားေရးအား၊ ပညာေရးအားစသျဖင့္ နင္းကန္ဖို႔ေနေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာ Sub-Standard Army ဘဲျဖစ္သြားတဲ့ ဗမာစစ္တပ္ရဲ႕ခၽြတ္ျခံဳက်မႈဟာ ဖံုးမရဖိမရ ေပၚသြားပါၿပီ။ ေခတ္မွီလက္နက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ဘဲ တပ္ဆင္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္တည္မႈ၊ အျမင္ နဲ႔ နည္းနာ ေအာက္ေနရင္ စစ္မႏိုင္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ျပေနတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ အရပ္သားရဲ႕အထက္ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္အခန္း၊ ဖက္ဒရယ္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႔လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တပ္မေတာ္ကိုထူေထာင္စဥ္က မလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒို႔တာဝန္ ၃ ပါးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ ၆ ခ်က္၊ စစ္ဗိုလ္ ဦးစားေပး မိုးက်ေရႊကိုယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စီးပြားေရး လူမႈေရး ဘာသာေရးလက္ဝါးႀကီးအုပ္စနစ္၊ ေခတ္မွီစစ္တပ္ေတြမွာ ရွိရမယ့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ Accountability နဲ႔ Transparency ကင္းမဲ့မႈကေပါက္ဖြားလာတဲ့ တပ္တြင္းအက်င့္ပ်က္ျခစား စနစ္ တပ္တြင္းအဓမၼလုပ္အားေပးစနစ္နဲ႔ လက္နက္အားကိုးၿပီး လူထုဆန္႔က်င္ေရး ဗိုလ္က်ေရးတို႔ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မလုပ္သေရြ႕၊ Army Reform မလုပ္သေရြ႕ တိုက္စြမ္းရည္နဲ႔တိုက္ခိုက္ေရးစိတ္ဓာတ္ က်ဆင္းၿပီး ေရွ႕ေရွာက္အေျခ အေနပိုဆိုးလာဖို႔ဘဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ အဇၨေရးႏိုင္ငံငယ္ကေလးကို ႏိုင္ေအာင္မတိုက္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ျမင့္အာရပ္စစ္တပ္ ႀကီးေတြလို ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

သန္းေရႊ-သိန္းစိန္-မင္းေအာင္လႈိင္တို႔ရဲ႕ ဗမာစစ္တပ္ဟာ လူအင္အား လက္နက္အင္အား ဘ႑ာအင္အား ပံုေအာသံုး စစ္ဆင္ၿပီး လူမ်ဳိးေရးမႈိင္းတိုက္ အကုန္လု အကုန္သတ္ အကုန္႐ႈိ႕တဲ့ ေျမလွန္စနစ္က်င့္သံုးေနေပမဲ့၊ သူ႔တပ္ေတြကိုလဲ သီးစံုေထာပတ္ထမင္းေလးနဲ႔ ေခ်ာ့ေနေပမဲ့ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားတပ္ေတြကို ဘယ္လိုမွအျမစ္မျဖဳတ္ႏိုင္ဘဲ၊ MNDAA TNLA AA ကိုးကန္႔ ပေလာင္ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ FUA အလံဟာ ကိုးကန္႔နယ္ေျမမွာ တလူလူလြင့္ပ်ံၿပီး UNFC ရဲ႕ တိုင္းရင္းသား တန္းတူေရး၊ ဖက္ဒရယ္ေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူကို အခိုင္အမာေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။