ၿငိမ္းခ်မ္းေအး - ေတာ္လွန္ေရးဟာ စာသင္ခန္းက စရပါမယ္
(မိုးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၅
(မိုးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၅
● ပညာစိမ္းလန္းေရး အေတြးမ်ား (၁)
ေက်ာင္းသားနဲ႔လူထု ဆံုစည္းမႈ ဓာတ္ပံုေတြ ေတြ႕ရသမွ်မွာ လူငယ္ေက်ာင္းသားထဲက တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စပဲ လက္ အုပ္ခ်ီတာ ေတြ႕ရေတာ့ သူတို႔ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ဆိုတာ တြက္လို႔မရေပမဲ့ ဝမ္းသာမိတယ္။
ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ ဥပေဒ၊ သင္႐ုိးညႊန္တမ္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ရာကိစၥ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ အမွီအခိုကင္း ရပ္တည္ ႏိုင္မႈ၊ အသံုးစာရိတ္ေတြအျပင္မွာ ယဥ္ေက်းမႈေခါင္းစဥ္ေအာက္က စံတန္ဖိုးေတြ၊ အစြဲ ဓေလ့ေတြကို ႐ုိက္ခ်ိဳး အတြင္း အႏွစ္ သာရ ေျပာင္းလဲေတာ္လွန္ျခင္းကိုလည္း အဓိက ျပဳရပါမယ္။
လက္အုပ္မခ်ီ၊ မဂၤလာပါ မဆို၊ လက္မပိုက္၊ ခါးမခ်ိဳး၊ ေခါင္းမငံု႔တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ဳိးဆက္ကို အနာဂတ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေမြး ထုတ္ရပါမယ္။
အဲဒီမ်ဳိးဆက္က သမား႐ုိးက် တိုက္ပံုသမား လူႀကီးဆိုသူမ်ားနဲ႔ ပံုစံခြက္ထဲက ယေန႔ လူငယ္ လူရြယ္ဆိုသူမ်ား အျမင္မွာ ႐ုိင္းခ်င္ ႐ုိင္းေနမယ္။ ဒါေပမဲ့ သီလ ျဖဴစင္၊ လူ႔က်င့္ဝတ္ ခိုင္မာ၊ လူပီသ၊ လူသား ဂုဏ္ကို ျမတ္ႏိုး၊ လူလူခ်င္း လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အသားအေရာင္၊ အတန္းအစား မခြဲ ေလးစား ႐ုိေသ ခ်စ္ခင္တတ္တဲ့ မ်ဳိးဆက္ ျဖစ္ေစရမယ္။
လူႀကီး မိဘ ဆရာ အပါအဝင္ ဘယ္သူနဲ႔မဆို စကားေျပာရာမွာ မ်က္နာကို မ်က္စိမလႊဲ တည့္တည့္ၾကည့္ ေအာက္မက်ိဳ႕ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရာကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေျပာဆိုဝံ့တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ကို ေမြးထုတ္ႏိုင္ဖို႔ရာ စာသင္ခန္းက စရမယ္။
ေၾကာက္စိတ္၊ အငံု႔စိတ္ကိုေပ်ာက္ဖို႔ရာမွာ ေက်ာင္းသားဗဟိုျပဳ စာသင္ၾကားစနစ္ ေျပာင္းရမယ္ခ်ည္သက္သက္မရ၊ ေက်ာင္း သား-ဆရာ ဆက္ဆံေရးက အေပၚယံ အပိုဆာဒါး ယဥ္ေက်းမႈစံေတြကိုလည္း ေလွ်ာ့ခ်ပစ္မွရမယ္။ ဒါမွ ပိုမိုေပ်ာ့ေပ်ာင္း စီး ဆင္းမႈျမန္တဲ့ ဆက္ဆံေရးပံုစံ ရမယ္။
မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ စာသင္ခန္းေတြ လြတ္လပ္လာမယ္။ တင္းမာေအးစက္ေနတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြ ေႏြးေထြး ေပ်ာင္းႏြဲ႔ လာမယ္။
စာသင္ခန္းမွာ ဒီလို ယဥ္ေက်းမႈ အသစ္တည္ေဆာက္ႏိုင္ရင္ ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားၾကား၊ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား၊ လူႀကီးနဲ႔ လူငယ္ၾကားက အရံအတားအဆီး တံတိုင္းေတြ ကြာခ်ႏိုင္မယ္။ လူမႈေရးရာ ျပႆနာ၊ စိတ္က်န္းမာေရးရာျပႆနာေတြ လည္း ေလွ်ာ့ခ်လာႏိုင္မယ္။
ဖိအားေပး၊ အမိန္႔ေပးပံုစံ၊ ေရဘူးေပါက္တာမလိုခ်င္၊ ေရပါတာပဲလိုခ်င္ဆိုတတ္တဲ့ စစ္တပ္ထံုးေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ရ မယ္။ ငါခိုင္းသလို လုပ္၊ ငါေျပာတာနားေထာင္၊ ျပန္မေျပာနဲ႔၊ ငါလုပ္သလို လုိက္မလုပ္နဲ႔ေတြ ပေပ်ာက္လာျခင္းနဲ႔အတူ တပါတည္း အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ အသိမႂကြယ္ေသးတဲ့လူငယ္ေတြ လမ္းမွားကို တြန္းပို႔ေစမႈေတြ နည္းသြားေစမယ္။
အခုလို ခ်ေရးေတာ့ နားဝင္လြယ္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူး။ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈစံတံတိုင္းကို ခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္ဦးမွာ မ ဟုတ္ပါဘူး။
အနည္းဆံုး လက္အုပ္ခ်ီတာ ျမန္မာ့ လူမႈ ဓေလ့ မဟုတ္၊ မဂၤလာပါ ႏႈတ္ဆက္တာ ျမန္မာ့ လူမႈ ေန႔စဥ္သံုးစကားမဟုတ္ဆိုတာကို ေျပာင္းလဲဖို႔ရာ အဆင့္မွာကို အခုဆႏၵျပေနၾကတဲ့ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္တင္မဟုတ္ ဖင္ေမႊးနီေနၿပီျဖစ္တဲ့ လူႀကီးဆိုသူမ်ား ကိုေတာင္ အေတာ္ရွင္းယူ၊ ေျပာယူရပါမယ္။
ရာစုဝက္ေက်ာ္ခ်ီၾကာ တိုင္းျပည္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားဟာ အမဂၤလာတရားနဲ႔ ေသနတ္မိုးအုပ္ခ်ဳပ္ အနိ႒ာရံုေတြခ်ည္း ျဖစ္ေစ ေတာ့ အေပၚယံ “မဂၤလာပါ” ဆိုတဲ့ စကားကို အတင္းသြတ္သြင္းခဲ့တယ္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားဟာ ပေဒသရာဇ္ရူး မင္းစိတ္ ေပါက္ေနသူမ်ားလည္း ျဖစ္ေတာ့ လက္အုပ္ခ်ီ ကန္ေတာ့ခံရတာကိုလည္း သိပ္မက္ ဇြတ္က်င့္သံုးေစတယ္။
ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ အျဖစ္ဆံုး လက္အုပ္ခ်ီ ပံုရိပ္ကေတာ့ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ား စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ဘုန္းမီးေနလေတာက္ခ်ိန္ ဘုန္းႀကီး၊ (ထင္ရွားတဲ့) လူႀကီးေတြကို ဘြဲ႕ေပးဖ်က္ဆီး ျခင္းကပ္ (ခ်ဥ္းကပ္) ျဖစ္စဥ္ေတြထဲကတခုျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ဦးသုခ ပံုရိပ္ေတြပါပဲ။ ဦးသုခကလည္း ႀကီးေတာင့္ႀကီးမားေပမဲ့ အ႐ုိအေသေပးမႈကို တုံ႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ဆိုၿပီး ပြဲတိုင္းမွာ သူ႔ ကန္ေတာ့သမွ်ကို လက္အုပ္ျပန္ခ်ီ ျပတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပရိသတ္ထဲမွာ သံဃာလည္း မပါ၊ သူ႔ထက္ႀကီးသူလည္း မရွိ။ ဒီပံုရိပ္ေတြက အစိုးရရုပ္သံကတဆင့္ လူထု၊ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ကို မိႈင္းမိေစကုန္ခဲ့တယ္။
ဒါမ်ဳိးျဖစ္စဥ္ေတြကေနတဆင့္ ေနာက္ပိုင္းမ်ဳိးဆက္ဟာ မဂၤလာပါနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီတာကို လူမႈထံုးတမ္း ႐ုိးရာ ဓေလ့လို ထင္ ကုန္ၾကတယ္။
ဒါေတြကေန မင္းစိတ္ေပါက္သူ လူတန္းစား၊ တသီးတသန္႔ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္ခံ လူတန္းစား၊ အုပ္စိုးသူ လူတန္းစား၊ ဘုရားထူးခံ လူတန္းစားေတြကို ေမြးထုတ္ေစတယ္။ VIP ေရာဂါဟာ ကူးစက္ျမန္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစား လူတစု ဟာ ငါတို႔သာ တိုင္းျပည္မွာ အရာရာ အခြင့္ထူးခံမယ္၊ က်န္တဲ့လူအမ်ားကေတာ့ ကံေကၽြးခ်ရာေပါ့ ျဖစ္ေစတယ္။ ခံရတဲ့ လူအမ်ားကလည္း ကၽြန္အရသာ အနာကို စြဲလမ္းကာ ဟုတ္တာပါပဲေလ၊ ကံကိုပဲ ႐ုိးမယ္ဖြဲ႕ စနစ္ရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ၊ လူတစုရဲ႕ ကုပ္ခြစီးမႈကို မ်က္ကြယ္ျပဳခ်င္လာၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စံခ်ိန္မမီ၊ ယုတ္ေလ်ာ့တဲ့ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ အေတြးအေခၚေတြ ေခတ္စားလာတယ္။ ဥပမာ - တမတ္သား လႊတ္ေတာ္ နဲ႔ ေရႊရည္စိမ္ ဒီမိုကေရစီလည္း လံုးဝမရွိတာထက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ စနစ္ဆိုးသံသရာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ စက္ဝန္းက မလြတ္ႏိုင္ ထပ္ေက်ာ့ ျဖစ္ကုန္ရတယ္။
စာသင္ခန္းေတာ္လွန္ေရး၊ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးေၾကာင္း နားလည္ ေျမာ္ျမင္ႏိုင္ၾကမယ္ ထင္ပါ တယ္။
ဒီလို မ်ဳိးဆက္တခုလံုးကို ပံုသြင္း လိုရာဆြဲ ပံုစံခြက္ထဲထည့္ႏိုင္ေအာင္ အစြမ္းထက္တာမို႔ ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို အခု အာဏာရူးမ်ား မေပးလို၊ ခ်ဳပ္ျခယ္လိုၾက၊ မာန္ဖီ ၿခိမ္းေျခာက္၊ အေပ်ာ့ဆြဲလိုက္ လုပ္ေနၾကတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးဟာ စာသင္ခန္းက စကို စမွ ရပါမယ္။
အားလံုး ဆင္ျခင္ေတြးေတာ ေျမာင္ခ်င့္ ၾကည့္ျမင္ သိတတ္၊ ျပဳျပင္စရာရွိတာေတြ တႏိုင္ တကိုယ္ေရကစ ျပဳျပင္ေတာ္ လွန္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ဇန္နဝါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၅
(ေဆာင္းပါးပါ အာေဘာ္ကို ေဝဖန္ရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရးႏိုင္သည္။)
မွတ္ခ်က္ -- ပညာစိမ္းလန္းေရး အေတြးမ်ား (၁) ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္ခြဲေလးေတာ့ တပ္မိလိုက္တယ္။ ဆက္ေရးျဖစ္မလားေတာ့ မသိပါ။ အခန္းဆက္မယ္ဆိုခဲ့သမွ် ဆက္ဖူးတာ ရွားပါတယ္။ အေတြးေတြကို အေရးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေတာ့ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ မိုးမခ စာဖတ္သူမ်ားထဲကလည္း ျပန္လည္ေထာက္ျပ အေတြးခ်င္း ဖလွယ္ေစလိုပါတယ္။)