၀ိေသသ - သည္းခံျခင္းႏွင့္ အညံ့ခံျခင္း(ကြ်န္ခံျခင္း)
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၄
ၾကပ္ကလဲၾကပ္၊ ၾကာကလည္းၾကာ။ စိတ္ညစ္ဖြယ္ လိုင္းကားကို လူေထြးစီးမိျပီ။ ျမိဳ႕တြင္းမွ ဆင္ေျခဖံုးအရပ္သို႔လည္း ေရာက္ေရာ ဒေရာေသာပါး ဒလၾကမ္း ေမာင္းပါေလေတာ့၏။ ကားျပိဳင္ေမာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ အသည္းတယားယား၊ ရင္တဖိုဖို ျဖစ္ရ၏။ လူေထြးသည္ ၁၉၉၆ ေလာက္က ဒိုင္နာယာဥ္တိမ္းေမွာက္မႈတစ္ခုတြင္ ပါဖူး၏။ ကံေကာင္း၍ မေသျခင္းျဖစ္သည္။ နက္ျဖန္ဆိုတာကမွ ေ၀းဦးမည္၊ ေသျခင္းဆိုတာက (မေတာ္တဆမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အျခားေသာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ေစ) နီးသြားႏိုင္သည္။
မဒမ္လူေထြးက သူ႔ခင္ပြန္းအား ငပြၾကီး၀င္မလုပ္နဲ႔ဟု အတန္တန္ေျပာထားတဲ့ၾကားက လူေထြးေျပာမိျပီ။
‘ကားဆရာတို႔ မွန္မွန္ပဲ ေမာင္းၾကပါ။ အႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ျပိဳင္မေမာင္းပါနဲ႔။’
ကားဒရိုင္ဘာေရာ၊ စပယ္ယာကပါ ေကာင္းေကာင္းၾကား၏။ သို႔ေသာ္ ဖုတ္ေလသည့္ ငပိ ရွိတယ္လို႔ပင္ မထင္။ အံ့ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသား။ မွတ္တိုင္ေက်ာ္ရပ္တာတို႔၊ မွတ္တိုင္မေရာက္မီ ရပ္တာတို႔ကို ဖမ္းဆီးအေရးယူတာေတြ႔ဖူးသည္။ ခရီးသည္ေတြ ပိုးဆိုးပက္စက္ မာလကီးယားသြားႏိုင္သည့္ ကားျပိဳင္ပြဲေတြကို ဖမ္းဆီးအေရးယူတာ လူေထြးမေတြ႕ဖူးေပ။ (ဗဟုသုတ နည္းတာလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။)
လူေထြးသည္ မခံခ်ိ မခံသာ ျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ေျပာသည္။
‘ျပိဳင္မေမာင္းၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။’
ဒုတိယအၾကိမ္ ေျပာေသာအခါ၌မူ ကားစပယ္ယာက လူေထြးကို ေစြေစာင္းေစာင္း ရံႈ႕မဲ့မဲ့ျဖင့္ ၾကည့္သည္။ သို႔ေသာ္ ကားျပိဳင္ပြဲကို က်င္းပသည္မွာ မျပီးေသး။
တတိယအၾကိမ္ လူေထြး ေျပာျပန္၏။
‘…အႏၱရာယ္ ျဖစ္ႏိုင္လို႔ပါ…’
ကားစပယ္ယာက မေနႏိုင္ေတာ့။
‘ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲပဲ ခ်ီးေပါက္ေနတာ၊ က်န္တဲ့သူ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေျပာဘူးဗ်။’
အလြန္မွန္ေသာစကားပါပဲခင္ဗ်ား။ ဘယ္သူကမွ ဘာမွမေျပာ။ ယာဥ္မေတာ္တဆမႈ တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ လူေထြးတစ္ေယာက္ထဲ ခံရမည္မဟုတ္၊ အျခားခရီးသည္ေတြလဲ ခံရမည္သာ…။ လူေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ျပီနည္း။ မိမိအသက္ေဘးကိစၥကိုပင္ ဘာမွ်ထည့္တြက္စရာ မလိုေတာ့ျပီေလာ။ ကားသမားေတြကို စိတ္ဆိုးတာထက္၊ က်န္ခရီးသည္ေတြကို လူေထြးစိတ္ဆိုးသလိုလို ျဖစ္လာသည္။
မဒမ္လူေထြး ဤကိစၥၾကားလွ်င္ ‘အစက တို႔ မေျပာလား’ ဟု ေလွာင္ရယ္ေနေပလိမ့္ဦးမည္။
X x x
၂၀၁၂ ၾသဂုတ္လဆန္းပိုင္းေလာက္က ျဖစ္သည္။
လူေထြး၏မိတ္ေဆြ Taxi ယာဥ္ေမာင္းတစ္ဦး ေျပာျပေသာ အျဖစ္မွန္ပါ။
အလံု သစ္ေတာလမ္းႏွင့္ ေက်ာင္းလမ္းေထာင့္တြင္ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္တစ္ဦးသည္ အထုပ္အပိုးမ်ားႏွင့္တကြ ေရာက္ေန၏။ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္၊ ဟိုေျပာ ဒီေျပာလုပ္ေနရာမွ သူ႕အထုပ္အပိုးေတြကို ေအာက္ခ်ကာ မေတာ္မေလွ်ာ္ လုပ္ျပေနေတာ့၏။ မလွမ္းမကမ္း စတိုးဆိုင္ရွိ မိန္းကေလးငယ္မ်ားကို လုပ္ျပေနရာ၊ မိန္းကေလးငယ္မ်ား အထဲသို႔ ၀င္ေျပးၾကကုန္၏။ အနီးပတ္၀န္းက်င္တြင္ အရြယ္ေရာက္လူငယ္၊ လူၾကီး ေယာက်္ားသားမ်ား ၇ ဦးထက္မနည္း ရွိေန၏။ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကသာ ေ၀ဒနာရွင္နားသြား၍ ‘ဒီလို မလုပ္နဲ႔’ ဟု သြားေျပာသည္။
ေ၀ဒနာရွင္က ‘လုပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ’ ဟု အက်ယ္ၾကီး ျပန္ေအာ္၏။ ထိုအခါ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ထိုလူၾကီးမွာ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္၍ အျခားသို႔ သုတ္ေျခတင္ေလေတာ့၏။ အျခားေသာ အေတာင္ႏွစ္ဆယ္၀တ္ ေယာက်္ားသားမ်ားမွာ ဘာမွ်၀င္မေျပာရဲေတာ့။ ပုပုပ်ပ္ပ်ပ္ ယာဥ္ေမာင္းသည္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲ၍ ေအးေအးေဆးေဆးသြားေျပာသည္။
‘ေကာင္းေကာင္းေျပာမယ္ေနာ္၊ ထြက္သြားလိုက္ေတာ့။ ဒါဘာလဲ သိတယ္ေနာ္…’
ေ၀ဒနာရွင္လဲ တုတ္ကို ၾကည့္၍ ျဖံဳသြားဟန္တူသည္။ အထုပ္အပိုးမ်ားကို မ၍ ထြက္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ၀ါးတစ္ရိုက္ပင္ မေရာက္မီ ျပန္လွည့္လာျပီးေအာ္သည္။
‘မသြားဘူးကြာ…ဘာျဖစ္လဲ’
ယာဥ္ေမာင္းလဲ ေ၀ဒနာရွင္ထံ တဟုန္ထိုးေျပး၍ ရိုက္ေတာ့မလို လုပ္သည္။ ထိုအခါမွ ေ၀ဒနာရွင္လဲ ဖ၀ါးႏွင့္ တင္ပါး တသားထဲက်ေအာင္ ေျပးေလေတာ့သည္။
အနီးအနားရွိ မိန္းကေလးမ်ားက ေျပာေတာ့မွ ယာဥ္ေမာင္းလဲ အ့ံၾသသြားသည္။ ထိုစိတ္ေ၀ဒနာရွင္သည္ ယခင္က ၂ ၾကိမ္ ၃ ၾကိမ္မက ထိုသို႔ မေတာ္တေလွ်ာ္ လုပ္တတ္ရာ ေျပာမည့္သူ မရွိခဲ့ပါတဲ့။ ကဲ - လူေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ျပီနည္း။ သည္းခံျခင္းႏွင့္ အညံ့ခံျခင္း (ကြ်န္ခံျခင္း)သည္ ဘယ္လိုမွ မတူႏိုင္ေၾကာင္း ေမ့ေလ်ာ့ၾကကုန္ျပီေလာ။ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတို႔ကို သမီးအရြယ္၊ ႏွမအရြယ္ သေဘာထား၍ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ရမည္မွန္း မသိၾကေတာ့ျပီေလာ။
အသံဗလံဆူညံမႈေတြက အမ်ိဳးမိ်ဳးအဖံုဖံုပင္ျဖစ္သည္။ ကားႏွင့္ အလွဴခံသူေတြ၊ ဓမၼာရံုေတြ၊ တရားေခြ CD ေရာင္းသူေတြ…။
လူေထြးက သြားေျပာမိေတာ့ ‘ငါတို႔ကို မင္းက ေစာ္ကားတာလား’ ဟု သူ႕ကို ေမးၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရား…။ လူေထြးက ေစာ္ကားတာလား။ လူေထြးကို ေစာ္ကားတာလား။ ရပ္ကြက္ေန လမ္းေန တိုက္ခန္းတြဲေန လူအမ်ားစုက ထိုဆူညံမႈေတြ မၾကိဳက္ေၾကာင္း လူေထြးကို ေျပာတတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တိုးတိုးၾကိတ္ၾကိတ္သာ…။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေျပာဖို႔က် ေ၀းေရာ။ လူေထြး ၾကားဖူးသည္။ ခပ္ညံ့ညံ့ ရြာသားေတြ အဖို႔၊ ခပ္ညံ့ညံ့ သူၾကီးပဲ ရလိမ့္မည္တဲ့။
ေတာ္ေသာ သူၾကီးပင္ ညံ့ေသာရြာမွာ မေနႏိုင္ပါတဲ့။
ယခုအခါ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း၊ ဥပေဒျပဳေရးပိုင္းတို႔တြင္ အေျမာ္အျမင္ရွိသူတို႔က ေကာင္းျမတ္ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေပးေနၾကပါသည္။ လူေထြးတို႔ကလဲ ပါ၀င္စရာရွိလ်ွင္ ပါ၀င္ဖို႔ေလာက္ေတာ့ စိတ္မ၀င္စားသင့္ေပဘူးလား။ ေျပာစရာရွိလွ်င္ ေျပာဖို႔ေလာက္ေတာ့ စိတ္မ၀င္စားသင့္ေပဘူးလား။
၀ိေသသ