ထင္ေအာင္ - က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ မဂၢဇင္းမ်ားႏွင့္ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ား
ၾသဂုတ္ ၂၁၊ ၂၀၁၄
လူသားမ်ားသည္ သဘာဝအေလ်ာက္မိမိတို႔ႏွင့္ နီးစပ္ေသာလုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ လုပ္ကိုင္လိုေသာစိတ္ ဆႏၵရိွၾကပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကထဲက ေန႔စဥ္ေတြ ့ႀကံဳေန၍ရင္း ႏီွးေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို စိတ္ဝင္စားလာၾကကာ မိမိတို ့ႀကီးျပင္းလာပါက လက္ရိွလုပ္ငန္းမ်ားကို ယခုထက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္တိုးတက္လာ ေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္လိုက္မယ္လို ႔ စိတ္ကူးယဥ္ၾကပါတယ္။
လယ္သမားမိသားစုဝင္ သားသမီးမ်ားက ငါတို႔ လယ္ထဲဆင္းရတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ အခုမိဘေတြလုပ္ကိုက္ေန တာထက္ ငါးဆတိုး လုပ္မယ္။ အခုပိုင္ေသာ ႏြားအေကာင္ေရထက္ ဆယ္ဆပိုင္ရ ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ … စသျဖင့္ ေတြးေတာတတ္ၾကပါတယ္။ ေရလုပ္သားမိသားစုေတြ ကလဲ မိဘလက္ထက္က ေလွနဲ ့ငါးဖမ္းေနရတာကို တို႔မ်ားလက္ထက္က်ရင္ လူ သက္သာေအာင္ စက္တပ္ေလွေလးနဲ႔ ငါးအရွာထြက္ၾကမယ္ လို႔ … ေတြးေနမိတတ္ပါ တယ္။ တံငါနားနီး တံငါ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ နီးစပ္ေသာလုပ္ငန္းတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႔လာၿပီး ကၽြမ္းက်င္လာၾကပါတယ္။
ေရႊပန္းတိမ္ဆရာဆရာမ်ားရဲ့ သားသမီးေတြက ေရႊအေၾကာင္း ကၽြမ္းက်င္နားလည္ ေသာေၾကာင့္ ပန္းတိမ္လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးလိုၾကပါတယ္။ ေရႊဆိုင္ဖြင့္ၿပီး စီးပြါးရွာ အေရာင္းအဝယ္ျပဳၾကပါတယ္။ ရိုးရာအေမြအႏွစ္ ဆက္ခံၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ စတိုးဆိုင္ဖြင့္လို ့ ဝင္ေငြေကာင္းလာတာကိုသိတဲ့ စတိုးပိုင္ရွင္ရဲ့သားသမီးေတြက စ တိုးဆိုင္ခဲြေတြ ထပ္ဖြင့္ၿပီး ဝင္ေငြတိုးေအာင္လုပ္ၾကပါတယ္။ ကာကာဆိုင္ပိုင္သူေတြ က ကာကာဆိုင္ ထပ္ဖြင့္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္မင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ား၊ ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္းနဲ႔ ဝင္ေငြေကာင္းေနသူမ်ားက သူတို႔ရဲ့ရင္ေသြးေတြကို ရုပ္ရွင္ေလာကထဲကို ဝင္ေရာက္ ေစခဲ့ပါတယ္။ ဂီတေလာကမွ ေအာင္ျမင္ေနသူေတြကလဲ ဒီနည္းကိုပ ဲသံုးၾက ပါတယ္။
ေအာင္ျမင္သူေတြေပၚလာသလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားသူေတြ၊ ရုန္းကန္ေနရသူ ေတြလဲ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရိွခဲ့ပါတယ္။ မိဘလက္ငုပ္လက္ရင္းကို သားသမီးတိုင္း လုပ္ၾကတာေတာ့မဟုတ္ပါ။ လယ္သမားႀကီးရဲ့သားက တိုင္းမင္းႀကီးျဖစ္သြားတာ၊ ေရလုပ္သားရဲ့ သားငယ္ေလးက မီးရထားရံုပိုင္ျဖစ္သြားသူ ရိွခဲ့သလို၊ ေရႊပန္းတိမ္ဆရာသမီးက သားဖြားမီးယပ္ ပါရဂူဆရာဝန္မႀကီး ျဖစ္သြားတာေတြလဲ ရိွပါေသးတယ္။ စာေပပညာမွာ ထူးခၽြန္ ခဲ့တာေၾကာင့္ မိဘမ်ိဳးရိုးလုပ္ငန္းကို မလုပ္ကိုင္ေတာ့ဘဲ မတူညီေသာလုပ္ငန္းကို ေရြး ခ်ယ္လုပ္ကိုင္သူမ်ားလဲ အမ်ားအျပားရိွခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာေရးဆရာေတြရဲ့ သားသမီးမ်ားနည္းတူ မဂၢဇင္းစာအုပ္ ပံုေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္းလာရသူ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက လစဥ္ထြက္ စာ အုပ္မ်ားထဲမွ ေမတၱာလက္ေဆာင္ရေသာ မဂၢဇင္းဂ်ာနယ္၊ စာအုပ္ပံုႀကီးၾကားတြင္ ႀကီး ျပင္းလာရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝ ကႀကီးခေခြး ဖတ္တတ္စ ေရး တတ္စမွာကတည္းက ေသြးေသာက္၊ ရႈမဝ၊ ျမဝတီ၊ စံုေထာက္စေသာ မဂၢဇင္းမ်ားကိုကိုင္ တြယ္ ၾကည့္ရႈလိုစိတ္မ်ား ျဖစ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးမ်ားကို စာအုပ္ကိုင္တြယ္လိုစိတ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးသူမွာ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးဦးဘၾကည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဖခင္ ျဖစ္သူ ျမဝတီစာေပတိုက္ကို စာမူပို႔ရန္သြားေသာအခါ တခါတရံ လိုက္ပါခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္က ဆရာႀကီးလာပို႔တဲ့ 'သံုးလူရွင္ပင္ ကၽြန္းထိပ္တင္ ေကာင္းကင္စႀက္ာဝဠာ' အစခ်ီေသာ စာပိုဒ္ေလးႏွင့္ ေရာင္စံုသရုပ္ေဖၚထားေသာ ရုပ္ပံုမ်ားကို ထပ္ခါ ထပ္ခါ ၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စဲြသြားပါေတာ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ စာအုပ္ပံုအထဲက ျမဝတီမဂၢဇင္းေတြကို ရွာၿပီးလွန္ပါေတာ့တယ္။ ဆရာဦးဘၾကည္ဆဲြထားတဲ့ ေရာင္စံုဇာတ္လမ္းေလးေတြအျပင္ ဆရာပန္းခ်ီေမာင္စိန္၊ ဆရာသန္းႂကြယ္၊ ဆရာ ေမာင္ဒီတို႔ရဲ့ ကာတြန္းလက္ရာမ်ား၊ အရပ္ရပ္မွေပးပို႔ေသာ “ဤလည္းတဒုကၡ” ရယ္စရာမ်ား၊ ရႈမဝမဂၢဇင္းမွ ကာတြန္းမ်ားအျပင္၊ ရႈမဝမွာ ဆရာႀကီးဦးေငြကိုင္ေရးဆဲြေသာ 'သံေခါင္းစြပ္မင္းသား' လစဥ္အခန္းဆက္ ဇာတ္လမ္းတဲြ၊ ေသြးေသာက္လစဥ္ ထုတ္မဂၢဇင္းမွ ေဆးေရာင္စံုဝတၱဳသရုပ္ေဖၚပံုမ်ားကို စိတ္ဝင္စားစြာ ဖတ္တတ္လာပါေတာ့တယ္။
ျမဝတီထဲမွ ပါေမာကၡဦးေအးေမာင္၊ ထင္လင္း၊ သိန္းေဖျမင့္၊ ေမာင္သုတ၊ စာေပဗိမာန္ဦးေအးေမာင္ႏွင့္ ဆရာႀကီးေဇယ်တို႔ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ ေဌးေမာင္၊ ေမာင္သင္၊ တင့္တယ္၊ ေမာင္စည္သူ၊ လင္းယုန္နီ၊ တကၠသိုလ္နႏၵမိတ္၊ ရန္ေအာင္၊ ျမဝဇီ စေသာ စာေရးဆရာၾကီးမ်ားေရးသားေသာ ဝတၱဳတို၊ ဝတၱဳရွည္မ်ားလည္း စဲြၿမဲစြာ ဖတ္လာပါေတာ့တယ္။ ျမဝတီမဂၢဇင္းတခုထဲမွာသာ ပါဝင္ေသာ ဓာတ္ပံုပညာရွင္မ်ားရဲ့ လစဥ္လက္စြမ္းျပ ဓာတ္ပံုၿပိဳင္ပဲြမွ သဘာဝရႈ ေမွ်ာ္ခင္းပံုမ်ားကို ၾကည့္ရႈခံစားတတ္လာပါၿပီ။
ရႈမဝမဂၢဇင္းမွာ အထက္ပါဆရာႀကီးမ်ားအျပင္ ဆရာမင္းရွင္ေရးေသာ 'ဓာတ္တိုင္ေအာက္ဝယ္' အပါအဝင္ ဇာတ္လမ္းမ်ား၊ ေသာ္တာေဆြရဲ့ ဟာသဝတၱဳတိုမ်ားကိုလည္း ဖတ္တတ္လာပါတယ္။ ေသာ္တာေဆြတာဝန္ခံေရးတဲ့ ‘အဟိအခန္း’မွ ဟာသ မ်ားလည္း ဖတ္မိလာပါေတာ့တယ္။
အဘိုးျဖစ္သူက စာဖတ္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာေသာ ေျမးအတြက္ သတင္းစာပို႔သူထံမွ လစဥ္ထုတ္ ဇဝန၏ 'ကေလးဂ်ာနယ္' နဲ႔ 'Beano' ကာတြန္းစာအုပ္မ်ားကိုမွာကာ ဖတ္ခိုင္းပါတယ္။ 'ကေလးဂ်ာနယ္'အထဲမွ 'ဆိုးေပ' ဇာတ္လမ္းတဲြ - မီးကို လက္နဲ႔ကိုင္တြယ္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခိုင္းရာ မင္းသားေလးက စကၠဴမီးအိမ္ - မီးပံုးကို တီထြင္ေသာပံုျပင္မွာ သဘာဝလည္းက်၊ သိပၸံနည္းလည္းက်၊ အ ေရးအသားတင္ျပပံုကလည္း လက္ကမခ်ခ်င္ေအာင္ ဖတ္လို ့ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ ယေန႔ထိ စဲြေနမိပါတယ္။
'Guardian' ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာတြင္ ပါေသာ ရုပ္ျပ ဇာတ္လမ္းမ်ားကိုလည္း စိတ္ဝင္စားစြာေစာင့္၍ ဖတ္တတ္လာပါေတာ့တယ္။
ထိုစဥ္က အပတ္စဥ္ထုတ္စာေစာင္မ်ားအနက္ ေဈး သက္သက္သာသာနဲ႔ လူတန္းစားမေရြး ဖတ္ၾကေသာစာေစာင္မွာ 'ဘားမားစတား' စာေစာင္ျဖစ္ပါတယ္။ စာေစာင္၏ ေရွ႔ဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာတြင္ ဦးလူေပါနဲ႔ ဥာဏ္က်ယ္ေလးအတဲြတို႔ရဲ့ သဘာဝက်က် အလဲြဟာသဇာတ္လမ္းတို ပါပါတယ္။ တခါတရံ ဇာတ္ပိ႔ု အျဖစ္ ဦးလူေပါရဲ့အကို ဦးလူေခ်ာ ပါလာတတ္ပါေသးတယ္။ အတြင္းမွာေတာ့ ကာတြန္းဇာတ္လမ္းမ်ား ပါ ပါတယ္။ တနလၤာေန႔တိုင္းထြက္ေသာ အပတ္စဥ္ထုတ္ စာေစာင္ျဖစ္ပါတယ္။ တေစာင္မွ ဆယ္ျပားသာ တန္ဘိုး သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က ႀကီးလာရင္ ဘားမားစတား ေရာင္းမယ္လို႔ ေျပာေလ့ ရိွပါတယ္။ အေမက - တလမ္းဝင္တလမ္းထြက္နဲ႔ လက္ေပြ႔လိုက္ေရာင္းရတာ ပင္ပန္း ပါတယ္ … သားရယ္ - လို႔ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဆိုက္ကားနဲ႔ လိုက္ေရာင္းမွာေပါ့ လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ထိုစဥ္က စီးေတာ္ယာဥ္မ်ားမွာ ဆိုက္ကား၊ ဘတ္စကားသာ ရိွၾကပါ ေသးတယ္။ သံုးဘီးကားေတာင္ မေပၚေသးတဲ့ကာလ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာပို႕သူ၊ မဂၢဇင္းပို႔သူေတြက လမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီးလို႔ ပို႔ေနရေသာကာလမွာ စည္းစိမ္ႏွင့္ ဆိုက္ကားသမားနင္းေသာ ဆိုက္ကားေပၚမွာ ဇိမ္ႏွင့္ထိုင္ၿပီး စာေစာင္ျဖန္႔ခ်ိေရး လုပ္ရန္ အႀကံႀကီးႀကံခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြါးေရးအကြက္ျမင္သူျဖစ္ခဲ့တာကို အခုမွျပန္ သံုးသပ္မိပါတယ္။
လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းကို လူႀကီးလူလတ္ပိုင္းမ်ားက ေစာင့္ေမွ်ာ္ဖတ္ရႈေနၾကသလို ကေလးမ်ားကလည္း လစဥ္ထုတ္ေမာ္ဒန္ကာတြန္း၊ ကာတြန္းစံု၊ ကာတြန္းညြန္႔ေပါင္း၊ ေပၚျပဴလာစေသာ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈရန္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ကေလးတိုင္း ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနတာကေတာ့ စံုေထာက္ႀကီးဦးရွံစားနဲ႔ တပည့္ေက်ာ္ ဦးဒိန္းေဒါင္တို႔အတဲြ၊ အင္မတန္ေဒါသႀကီးတဲ့ ဦးစိတ္တိုနဲ႔ ေမ်ာက္ညိဳတို႔အတဲြ၊ မစားရက္မေသာက္ရက္အထိ ကပ္စီးအင္မတန္နဲေသာ သူေဌးႀကီးဦးကပ္စီးနဲ႔ တူခင္ေမာင္သိန္းထြန္းဝင္းတို႔အတဲြ၊ ေက်ာက္ျဖဳန္းေလးနဲ႔ မီးခြက္ေစာင့္ဘီလူးေလးတို႔အတဲြ၊ ဒီလံုးနဲ႔ သိပၸံပညာရွင္လူဆိုးႀကီးမ်ား၊ ေမာင္ကမ႓ာနဲ႔ ကမ႓ာဖ်က္လူဆိုးႀကီးမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္က ရုပ္ရွင္ေလာကထဲဝင္ေရာက္လာေသာ စာေရးဆရာဝင္းဦးမင္းသားအျဖစ္ ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ထားေသာ 'ႏွစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္တယ္' ရုပ္ရွင္ကားကို ကာတြန္းပံုစံျပန္ဆဲြထားေသာ 'ႏွစ္ေယာက္ထဲေခြခ်င္တယ္' ဟာသဇာတ္လမ္းပါဝင္ေသာ ကာတြန္းစာအုပ္မွာ ေရာင္းအား ေကာင္းလွတာကို မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
ကာတြန္းစာအုပ္ေဈးမွာ တအုပ္ကို ျပားေျခာက္ဆယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဈးမ်ား တယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ေပမဲ့ မိဘတိုင္းကေတာ့ မဝယ္ေပးႏိုင္ၾကပါဘူး။ ထိုအထဲမွာ ကၽြန္ ေတာ္မိဘမ်ားလဲ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ အိမ္အျပန္မွာ လမ္းမွာရိွ ေနတဲ့ မာဃစာအုပ္စတိုးမွာ ဝင္လွန္ရင္း ဖတ္ရပါတယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ ကာတြန္းတအုပ္ ကို အၾကာႀကီးဖတ္ေနပါက ဆိုင္ရွင္က မႀကိဳက္ပါ။ ဝယ္မွာလား လို႔ လာေမးပါတယ္။ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို စာအုပ္ပံုေပၚျပန္ခ်ထားၿပီး စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ အိမ္ျပန္ခဲ့ရပါ တယ္။ ေနာက္တေန႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ က်န္ေနတာေတြကို ဝင္ဖတ္ပါတယ္။ တစ္ခါ အေမးခံရျပန္ပါတယ္။ ဒုတိယေန႔ အေမးခံရခ်ိန္မွာ ကာတြန္းစာအုပ္ကို တစ္ အုပ္လံုး ဖတ္ၿပီးသြားပါေတာ့တယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ …. မာဃစတိုးရယ္။
ကာတြန္းဖတ္ရန္ ေက်ာင္းအျပန္လမ္းမွာ ေနာက္စာအုပ္ဆိုင္တဆိုင္ ေတြ႔ထားျပန္ပါတယ္။ ‘ဆန္းညြန္႔ဦး’စာေပတိုက္ပါ။ ဆိုင္က စဖြင့္ခါစျဖစ္၍ သိပ္မႀကီးေသးပါ။ ဆိုင္ေရ့ွမွာ ယခုေခတ္ ဂ်ာနယ္ေရာင္းသလို သံုးထပ္သားေပၚမွာ စာအုပ္မ်ိဳးစံုကိုတင္ၿပီး ေရာင္းခ်ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္ဦးလွခင္က ကၽြန္ေတာ္ကို စာေရးဆရာရဲ့ သားမွန္း သိေနေသာေၾကာင့္လား မသိပါ။ ႏွင္မထုတ္ဘဲ စိတ္တိုင္းက် ဖတ္ခြင့္ေပးထား ပါတယ္။ အေဖအတြက္ လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းေတြကို တိုက္ေတြက စက္ဘီးေလးနဲ႔ပို႔ေပးပါတယ္။ မဂၢဇင္းဖတ္ဘို႔ မပူရပါ။ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ားကို ဆန္းညြန္႔ဦး - ဦးလွခင္ က မဆူမပူဘဲ ဖတ္ခြင့္ေပးထားေတာ့ အဆင္ကိုေျပေနပါေတာ့တယ္။ ဒီနည္းျဖင့္ လစဥ္ထုတ္ စာေစာင္၊ ကာတြန္းေတြကို ဖတ္ရႈခြင့္ရရိွခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ရံမွ ေကာက္ဖတ္မိေသာစာေစာင္မွာ လ်ဳိ႔ဝွက္သဲဖိုမဂၢဇင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ စံေရႊျမင့္ဟာသဇတ္လမ္းတိုေလးမ်ားကို သဘာဝက်ေသာေၾကာင့္ ဖတ္မိပါတယ္။ ကာတြန္းျမင့္သိန္းက စံေရႊျမင့္ဇာတ္လမ္းရွည္ ေရးဆဲြကာ တက်ပ္တန္ရုပ္ျပ စာအုပ္ ထုတ္ပါတယ္။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္က လက္ခံဖတ္ရႈၾကသျဖင့္ ေရာင္းအား အလြန္ေကာင္းကာ ေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။ စံေရႊျမင့္န႔ဲ ၿငိမ္းေမာင္အတဲြကို ရုပ္ရွင္ရိုက္ ရသည္အထိ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့အတြက္ အျခားဇာတ္လမ္းတဲြေတြလဲ ထုတ္ေဝလာၾကပါယ္။ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ ေရးဆဲြထားေသာ ေပၚဆန္းေမႊးဇာတ္လမ္း၊ သမိုင္း ေနာက္ခံ ေရးဆဲြထားေသာ ဓားမင္းသားေရႊစြန္ညိဳတို႔ကိုလည္း ဖတ္မိလာပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွထုတ္ေဝေသာ Tin Tin ဇာတ္လမ္းတဲြမ်ားကို ဖတ္မိေသာအခါမွ ျမန္မာရုပ္ျပမ်ားကို အားမလိုအားမရ ျဖစ္မိေတာ့တယ္။ အေရာင္လွလွ သဘာဝက်က် ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ကမ႓ာတဝွမ္းက လူငယ္ေတြ အလုအယက္ဝယ္ဖတ္ေနတဲ့အတြက္ ထို႔အတူ ျမန္မာကာတြန္းစာအုပ္ေတြကို အုပ္ေရမ်ားမ်ား ထုတ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ယေန႔ထုတ္ေဝေနေသာ မဂၢဇင္းမ်ား၊ဂ်ာနယ္မ်ား၊ ရုပ္ျပစာအုပ္မ်ား မေရမတြက္ ႏိုင္ေအာင္ မဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႀကိဳက္ရာစာ ေစာင္ကို ေရြးဖတ္ႏိုင္ေသာကာလ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဤမွ် စာအုပ္စာေပေပါမ်ားေနေသာ ကာလတြင္ ကၽြန္ေတာ္စာမဖတ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ယခင္ကလို မဂၢဇင္းမ်ား အိမ္တိုင္ယာ ေရာက္ အခမဲ့လာပို႔ေသာ စာေပတိုက္မ်ားမရိွေတာ့တာက တေၾကာင္း၊ အသက္အရြယ္အရ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနရတာကတေၾကာင္း၊ မဖတ္ျဖစ္ေတာ့တာပါ။ ယခင္က ေလာဘတႀကီးနဲ႔ ဝယ္ထားေသာစာအုပ္မ်ား မေပ်ာက္ရန္၊ မပ်က္စီးေစရန္သာ ထိန္းသိမ္းျပင္ဆင္ေနရပါေတာ့တယ္။
(၂၀၀၅ ခုႏွစ္ မတ္လထုတ္ စာအုပ္ေလာကတြင္ ပါဝင္ထားေသာေဆာင္းပါးမွ ျဖတ္ ထားသည္ကို ျပင္ဆင္ထားပါသည္။)
(မိုးမခစာတည္း ျဖည့္စာ - စာေရးသူ ထင္ေအာင္ ေျပာေသာ စာအုပ္၊ စာေစာင္ေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးကာလက ျဖစ္ပါသည္။ (၁၉၄၈ - ၁၉၆၂) ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ႏွင့္ (၁၉၆၂) ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအေစာပိုင္းကာလ စာေပဆင္ဆာမရွိေသးခ်ိန္က ေ၀ေ၀ဆာဆာထြက္ေသာ စာေစာင္မ်ား စာအုပ္မ်ားျဖစ္သည္။ ၁၉၆၂ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာစာေစာင္မ်ား ထြန္းကားေနဆဲျဖစ္သည့္အျပင္ အစုိးရကိုယ္တိုင္ကအားေပးေသာ စာအုပ္ စာေစာင္မ်ားကိုလည္း အမ်ားက အားေပးႏွစ္သက္ခဲ့ၾကသည္ (ျမ၀တီတိုက္၊ စာေပဗိမာန္စာအုပ္တိုက္) ။ ၁၉၆၈ ခန္႔တြင္ စာေပဆင္ဆာျဖတ္မႈႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား အတင့္ရဲ ရမ္းကားလာျပီးေနာက္ ၁၉၇၀-၇၅ ကာလအတြင္း (၇၄ ခု အေျခခံဥပေဒကို ျပည္သူ႔ဆႏၵျဖင့္ အတည္ျပဳခ်ိန္) အထက္ပါ စာအုပ္၊ စာေစာင္မ်ား၊ စာေရးသူ၊ ကာတြန္းဆရာမ်ားကို အစုိးရ ပိတ္ဆို႔ျခင္း၊ ထုတ္ေ၀ခြင့္ တားျမစ္ျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးကို ထိခိုက္ေစေသာ သရုပ္ပ်က္စာေပမ်ား စာေစာင္မ်ားကို ဖိႏွိပ္ျခင္း ဟု အေၾကာင္းျပသည္)
Photo Credit - http://www.mingalarpar.org/2011/07/blog-post_14.html