ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ၤာ) - ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္အတြင္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကားျခင္းအေတြ႕အႀကံဳမ်ား
အေတြးအျမင္ အမွတ္ ၁၁၉ ဇြန္ဇူလုိင္ ၾသဂုတ္ ၁၉၉၆
ကၽြန္ေတာ္သည္ B.A Part (A) (ယခုအေခၚအေ၀ၚျဖင့္ တတိယႏွစ္၀ိဇၨာ) ကို ႐ိုး႐ိုးသခ်ၤာ၊ အသံုးခ် သခၤ်ာႏွင့္ အဂၤလိပ္စာေပဟူေသာ ဘာသာတြဲျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့၍ B.A Part (B) (ယခုအေခၚအေ၀ၚျဖင့္ စတုတၳႏွစ္၀ိဇၨာ)ကို ထိုဘာသာတြဲျဖင့္ ဆက္လက္၍တက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မွာ ၁၉၅၉ခုႏွစ္ ဇြန္လျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ယခုကဲ့သို႕ အထူးျပဳဘာသာစနစ္ Major System မ႐ွိေသးပါ။ စတုတၳႏွစ္ေအာင္ျမင္ေသာအခါ ကိုယ္ယူခဲ့ေသာ ဘာသာမ်ားထဲမွ တစ္ခုခုကိုေ႐ြး၍ မဟာ၀ိဇၨာအရည္အခ်င္း စစ္ M.A(Q.1) တက္ရန္ ရည္႐ြယ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က က်င့္သံုးခဲ့ေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအရ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သခၤ်ာသို႕မဟုတ္ အဂၤလိပ္စာေပတစ္ခုခုကို မဟာ၀ိဇၨာအတြက္ ေ႐ြးႏိုင္ပါသည္။ လက္ခံ-မခံမွာ သက္ဆိုင္ရာ ပါေမာကၡအေပၚသာ တည္ေနပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က သခၤ်ာမဟာဘြဲ႕ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိပါသည္။ သိပံÜအတြဲယူခဲ့ရာမွ သခၤ်ာမဟာဘြဲ႕တက္သူမ်ား အတြက္ မဟာသိပံÜ (M.Sc)ဘြဲ႕ျဖစ္ၿပီး ၀ိဇၨာအတြဲယူခဲ့ရာမွ သခၤ်ာမဟာဘြဲ႕တက္သူမ်ားအတြက္ မဟာ၀ိဇၨာ(M.A) ဘြဲ႕ျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာလွျမင့္ ျဖစ္လာပါသည္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေျပာင္းသည္ႏွင့္အမွ် ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ပညာေရးစနစ္သည္လည္း တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲခဲ့ရ ပါသည္။
၁၉၅၉ခုႏွစ္မတိုင္မီက ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕အတြက္ ေလးႏွစ္၊ ဂုုဏ္ထူးတန္းဘြဲ႕အတြက္ ငါးႏွစ္ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ၁၉၅၉ခုႏွစ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာလွျမင့္ လက္ထက္တြင္ ထိုစနစ္သည္ စတင္၍ ေျပာင္းခဲ့ပါသည္။ ထိုအေျပာင္းအလဲသည္ ယခုက်င့္သံုးေနေသာ အထူးျပဳဘာသာစနစ္ Major System ၏ေ႐ွ႕ေျပးသဖြယ္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ General Honours အေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းအမည္႐ွိ ဂုဏ္ထူးတန္းတစ္မ်ိဳးကို တီထြင္လိုက္သည္။ ယင္းဂုဏ္ထူးတန္းသည္ ယခင္က ဂုဏ္ထူးတန္းကဲ့သို႕ ငါးႏွစ္သင္တန္းမဟုတ္ဘဲ ႐ိုး႐ိုး ဘြဲ႕ကဲ့သို႕ ေလးႏွစ္ကာလသာျဖစ္ပါသည္။ အေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းအတြက္ သင္႐ိုးမွာ ပထမႏွစ္မွ တတိယႏွစ္အထိ ယခင္က႐ွိခဲ့ေသာ ႐ိုး႐ိုးအတန္းႏွင့္အတူတူျဖစ္ပါသည္။ စတုတၳႏွစ္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ တြင္သာ ကိုယ္အထူးျပဳလိုေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခုတည္းကိုသာ ယူရပါသည္။ ဥပမာ ယခင္က သခ်ၤာ၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ ယူခဲ့ေသာသူသည္ သခ်ၤာအေထြေထြဂုဏ္ထူးကို စတုတၳႏွစ္တြင္ ေျပာင္းတက္လိုလွ်င္ သခၤ်ာဘာသာခ်ည္းသံုးခုယူရပါသည္။ ယခုတည္႐ွိေနေသာ အထူးျပဳဘာသာစနစ္ႏွင့္ အနည္းငယ္တူပါ သည္။ အေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခြင့္ကုိ သက္ဆုိင္ရာပါေမာကၡထံ တုိက္ရုိက္ေလ်ာက္ထားရပါသည္။ာ ပါေမာကၡက တက္ခြင့္ျပဳသူမ်ား တက္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
အေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းစနစ္ (ေလးႏွစ္သင္တန္း) အသစ္ တီထြင္လိုက္ေသာ္လည္း ယခင္႐ွိခဲ့ ေသာ ဂုဏ္ထူးတန္းစနစ္ (ငါးႏွစ္သင္တန္း)၊ မဟာ သိပံၸ/ ၀ိဇၨာ အရည္အခ်င္းစစ္စနစ္ (ေျခာက္ႏွစ္သင္တန္း) တုိ႕သည္လည္း ဆက္လက္၍ တည္႐ွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါတြင္ အေထြေထြဂုဏ္ထူးဘြဲ႕ႏွင့္ ဂုဏ္ထူး ဘြဲ႕ကို အဆင့္အားျဖင့္အတူတူ သတ္မွတ္သေလာ သို႕မဟုတ္ အေထြေထြဂုဏ္ထူးဘြဲ႕ကို နိမ့္သည္ဟု သတ္မွတ္သေလာဟူေသာအခ်က္မွာမ႐ွင္းလင္းေသးေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေနပါသည္။ သင္ၾကားေရး ႐ႈေထာင့္မွေျပာရလွ်င္ အေထြေထြဂုဏ္ထူးဘြဲ႕ႏွင့္ သာမန္ဘြဲ႕သည္ ေလးႏွစ္ခ်င္းတူေသာ္လည္း အထူးျပဳ ေသာဘာသာတြင္ သာမန္ဘြဲ႕ထက္ပို၍ ျမင့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အေထြေထြဂုဏ္ထူး(ေလးႏွစ္သင္႐ိုး)သည္ ဂုဏ္ထူး (ငါးႏွစ္သင္႐ိုး) ထက္ အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ နည္းသည္ဟုဆိုႏိုင္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ B.A Part (A) ယခုအေခၚအေ၀ၚျဖင့္ တတိယႏွစ္ကို အဂၤလိပ္စာေပ၊ ႐ိုး႐ိုးသခ်ၤာ ႏွင့္ အသံုးခ်သခ်ၤာဘာသာတြဲျဖင့္ ၁၉၅၉ခုႏွစ္တြင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ယခင္ရည္႐ြယ္ခ်က္အတိုင္းဆိုလွ်င္ ထိုဘာသာတြဲျဖင့္ ႐ိုး႐ိုး၀ိဇၨာဘြဲ႕ကို ယူရန္ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အေထြေထြဂုဏ္ထူး (General Honours) စနစ္ျဖစ္လာသည့္အခါ စိတ္ထဲတြင္စနစ္သစ္ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေသာစိတ္ အနည္းငယ္ျဖစ္ေပၚလာပါ သည္။ ထို႕အျပင္ သခၤ်ာပါေမာကၡဦးဘတုတ္ကလည္း မိဘႏွစ္ပါး၏ မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္စာေပအမွတ္မွာ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ေရာက္ရန္အဆင့္မမီသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ႐ိုး႐ိုးသခ်ၤာတြင္ ဂုဏ္ထူးရ႐ွိ၍ အသံုးခ်သခၤ်ာတြင္ ၇၀နီးပါးရ႐ွိျခင္းတို႕ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အကယ္၍အေထြေထြဂုဏ္ထူး စနစ္ေအာင္ျမင္သြားပါက မဟာဘြဲ႕တက္ရန္အတြက္ ဤလမ္းတစ္မ်ိဳးတည္းသာ ျဖစ္သြားႏိုင္သည္ဟု ပါေမာကၡမ်ားက ေျပာၾကေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သခၤ်ာအေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းကို တက္ေရာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါသည္။
၁၉၅၉ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ အေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္း သင္တန္းမ်ားကို ဘာသာစံုဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က သခ်ၤာအေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းသင္႐ုိးကို ေဖာ္ျပ ရေသာ္ အကၡရာသခ်ၤာတြင္ Infinite Sequences and Series Exponential and logarithmic Series (ယခုသာမန္တတိယႏွစ္သင္႐ိုး)၊ Complex Numbers, Dr. Moivre's Theorem (ယခုဒုတိယႏွစ္သင္႐ိုး)၊ အနာလစ္တစ္ ဂ်ီၾသေမႀတီတြင္ Elipse and Hyperbola (ယခုပထမႏွစ္သင္႐ိုး) ကဲကုလအပိုင္းတြင္ Methods of integration, Partial Derivative (ယခု ဒုတိယႏွစ္ႏွင့္ တတိယႏွစ္သင္႐ိုး) First, Second and Higher Order O.D.E (ယခု ဒုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္၊ စတုတၳႏွစ္သင္႐ိုး) (Vector Analysis) ယခု ဒုတိယႏွစ္သင္႐ိုးတို႕ ျဖစ္ပါသည္။ အေပၚယံၾကည့္လိုက္လွ်င္ ယခုထက္မ်ားစြာ အဆင့္နိမ့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္တြက္ခဲ့ရေသာပုစာၧအမ်ိဳးအစားႏွင့္အေရအတြက္မွာ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားပါသည္။
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္သခ်ၤာအေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းကို ဒုတိယအဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သခ်ၤာဌာန၌ သခၤ်ာမဟာသိပံၸသင္တန္းမ်ားကို စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေသာႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဆရာႏွစ္ဦး၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွ ပါေမာကၡ တစ္ဦး၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ပါေမာကၡတစ္ဦးတို႕က သင္ၾကားၾကပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ သခ်ၤာမဟာသိပံၸသင္တန္းသို႕ တက္ေရာက္ရန္ စာရင္းသြင္းၿပီးသည့္ေနာက္ သံုးလ ေလာက္အၾကာတြင္ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ သင္တန္းမွ ႏုတ္ထြက္ခြင့္ရ႐ွိၿပီးေနာက္ သခ်ၤာဌာနတြင္ အခ်ိန္ပိုင္း နည္းျပအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့ပါသည္။ အခ်ိန္ပိုင္းနည္းျပအျဖစ္ တစ္ႏွစ္အမႈထမ္းေဆာင္ၿပီး ၁၉၆၁ခုႏွစ္တြင္ အခ်ိန္ျပည့္နည္းျပျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ထို႕ေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္အတြင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းခဲ့ သကဲ့သို႕ ပညာေရးစနစ္မ်ားလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းခဲ့သည္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာလွျမင့္ ႏုတ္ထြက္သြား ၿပီးသည့္ေနာက္ အေထြေထြဂုဏ္ထူးတန္းစနစ္လည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ယခုအခါတြင္ အေထြေထြ ဂုဏ္ထူးဘြဲ႕ General Honours ဘြဲ႕ရ႐ွိသူမ်ားသည္ ဘာသာရပ္တစ္ခုလွ်င္ ၁၀ ေယာက္ေလာက္သာ ႐ွိပါ ေတာ့သည္။ ထိုဘြဲ႕၏အမည္ကိုပင္ ၾကားဖူးသူေတာ္ေတာ္႐ွားပါးေနပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က နည္းျပဆရာလုပ္ရသည့္ဘ၀ကို အနည္းငယ္ေျပာခ်င္ပါသည္။ ဥပမာ Pure Maths ဘာသာတစ္ခုကို တာ၀န္က်သည္ဆိုၾကပါစို႕။ ယင္းဘာသာေအာက္တြင္ ဘာသာခြဲသံုးခုျဖစ္ေသာ Algebra, Analytic Geometry, Calculus ကိုသင္ေသာဆရာသံုးေယာက္႐ွိသည္။ နည္းျပလုပ္ေသာသူသည္ ထိုဆရာသံုးဦးစလံုးထံသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၍ နည္းျပသင္တန္းအတြက္ ေမးခြန္းတစ္ခုစီေတာင္းရသည္။ ၿပီးသည့္ ေနာက္ နည္းျပသင္တန္းမတိုင္မီ ကိုယ္တိုင္တြက္ၾကည့္၊ အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းဆြဲ၊ သက္ဆိုင္ရာဆရာမ်ားႏွင့္ ထပ္မံေဆြးေႏြးရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သက္ဆိုင္ရာဆရာမ်ားႏွင့္ သေဘာခ်င္းမတိုက္ဆိုင္ေသာ တြက္နည္း မ်ားႏွင့္ တြက္ထားမိလွ်င္ အျငင္းပြားရသည္။ ထိုကဲ့သို႕ အျငင္းပြားရတိုင္း ကိုယ့္ဘက္က ႐ႈံးသည္ကမ်ား သည္။ သို႕ေသာ္တစ္ခါ အျငင္းပြားတိုင္း ပညာရသည္။ ဆရာအမ်ိဳးမ်ိဳး၏ အာေဘာ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေလ့လာခြင့္ ရသည္။ အခ်ိဳ႕ဆရာမ်ားသည္ အျမင္က်ယ္သည္။ လြတ္လပ္စြာေတြးေတာျခင္းကို လက္ခံသည္။ အက်ိဳး သင့္အေၾကာင္းသင့္ေျပာလွ်င္ လက္ခံသည္။ လက္မခံႏိုင္သည့္အခါတြင္လည္း ျပန္႐ွင္းျပတတ္သည္။ အခ်ိဳ႕ ေသာဆရာမ်ားကမူ ဖတ္စာအုပ္ထဲကအတိုင္းသင္သည္။ ၏သည္မေ႐ြးသူတို႕သင္သည့္အတိုင္း ျပန္ေရးမွ ႀကိဳက္သည္။ အနည္းငယ္လႊဲေျပာင္းေရးျခင္း၊ အျခားနည္းျဖင့္ စဥ္းစားျခင္းတို႕ကို လံုး၀လက္မခံ၊ ပယ္ခ် တတ္သည္။
ထုိကဲ့သုိ႕ နည္းျပဘ၀ျဖင့္ ကုိယ့္အထက္က လက္ေထာက္ကထိက၊ ကထိကဆရာအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႕ႏွင့္ ဆက္ဆံရင္း ပညာလည္းတုိး၊ ကိုယ္တုိင္လက္ေထာက္ကထိက၊ ကထိကျဖစ္လာလွ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ား အား မည္ကဲ့သုိ႕ သင္ၾကားေပးမည္ကိုလည္း စဥ္းစားခြင့္ရ႐ွိခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွာလည္း ယခုႏွင့္မတူေခ်။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေနရာ လစ္လပ္သြားသည့္အခါ ပါေမာကၡမ်ား ပါ၀င္ေသာ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႕မွ ၎တုိ႕ထဲမွတစ္ဦးျဖစ္ ေစ၊ အျပင္လူတစ္ဦးျဖစ္ေစ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ခန္႕သည္။ ပါေမာကၡကို ပါေမာကၡခ်ဳပ္ကခန္႕သည္။ ကထိကႏွင့္ ၎လက္ေအာက္ရာထူးမ်ားကို ပါေမာကၡကခန္႕သည္။
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာသာလွ၊ ဦးကာစသည္ျဖင့္ ေျပာင္းသြားသည့္အခါတုိင္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ တြင္ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းခဲ့သည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္ စာေမးပြဲ သံုးႀကိမ္စစ္ေသာ စနစ္၊ နည္းျပသင္တန္းမ်ား၏ရမွတ္မ်ားကို စာေမးပြဲတြင္ ထည့္သြင္းသည့္စနစ္၊ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ၇၅ရာခုိင္ႏႈန္း မျပည့္လွ်င္ စာေမးပြဲ မေျဖရသည့္စနစ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းခဲ့သည္။ ေျပာင္းသည့္အခါတုိင္းတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား မနစ္နာေစရန္ ေနာက္ဆက္တြဲစာေမးပြဲ (Supplementary Examination) မ်ားလည္း က်င္းပခဲ့ပါသည္။
အႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာ ေျပာင္းလဲမႈမွာ ၁၉၆၄ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မွ စီးပြားေရးဘာသာရပ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ စာရင္းအင္း၊ စာရင္းကိုင္ႏွင့္ ေဘာဂေဗဒဌာနတုိ႕သည္ ခြဲထြက္၍ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ဟူ၍ ျဖစ္လာသည္။ ထုိနည္းတူစြာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္၊ ပညာေရးတကၠသုိလ္၊ ေဆးတကၠသုိလ္တုိ႕ ေပၚေပါက္လာၿပီး ယင္းတကၠသုိလ္မ်ားကို ၁၀တန္းေအာင္ၿပီး တုိက္႐ိုက္တက္ေရာက္ ေသာ စနစ္ျဖစ္လာသည္။ ယခင္ကကဲ့သုိ႕ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿပီးမွ ေဆးတကၠသုိလ္၊ စက္မႈ တကၠသုိလ္တုိ႕သုိ႕ သြားသည့္စနစ္ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ပါသည္။ ဥပေဒဘြဲ႕ႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း တစ္မ်ိဳးေျပာင္း သြားခဲ့သည္။ ယခင္က B.A သုိ႕မဟုတ္ B.Sc ဘဲြ႕ရျပီးမွ ဥပေဒဘဲြ႕ B.L ကို တက္ရပါသည္။ ၁၉၆၄ခုႏွစ္တြင္ ဥပေဒပညာကို ပထမႏွစ္ မွစတင္၍ ဥပေဒအထူးျပဳအျဖစ္ ယူရသည့္စနစ္ျဖစ္လာပါသည္။ အခ်ိန္မွာ ငါးႏွစ္ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကို ရန္ကုန္၀ိဇၨာႏွင့္ သိပံၸတကၠသုိလ္ (Rangoon Arts and Science University) ဟု အမည္ေျပာင္းလုိက္ၿပီး အထူးျပဳဘာသာစနစ္ (Major System) ျဖစ္လာပါသည္။ ယင္းအထူးဘာသာစနစ္ ကုိ အဓိကဘာသာစနစ္ ဟုေခၚခဲ့ပါသည္။ ယခုက်င့္သံုးေနေသာ အထူးျပဳဘာသာစနစ္ႏွင့္ သေဘာခ်င္းအတူတူျဖစ္ပါသည္။
အထူးျပဳဘာသာစနစ္ စတင္သည့္ႏွစ္တြင္ ယခင္ကဘာသာတြဲစနစ္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီး ဂုဏ္ထူး တန္းစနစ္သည္လည္း ေခတၱကြယ္ေပ်ာက္သြားပါသည္။ ထုိအခ်ိန္က ဘာသာတြဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ သူမ်ားသည္ ေနာင္တက္မည့္အတန္းတြင္ သူတုိ႕ယူခဲ့ေသာ ဘာသာတစ္ခုခုကိုေ႐ြး၍ အထူးျပဳ ဘာသာ အျဖစ္ယူ၍ဆက္လက္တက္ရပါသည္။
သခ်ၤာအထူးျပဳဘာသာႏွင့္ပတ္သက္၍ ထူးျခားခ်က္မွာ သိပံၸတြဲယူခဲ့သူမ်ားသာ သခ်ၤာအထူးျပဳ ဘာသာယူခြင့္ ရ႐ွိျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာင္သည္ ၀ိဇၨာတြဲျဖင့္ ဘြဲ႕ရ႐ွိၿပီး မဟာ၀ိဇၨာသခ်ၤာသင္တန္းတက္ေနၿပီး သားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္သာ သခ်ၤာအထူးျပဳဘာသာကို ဆက္လက္၍ ယူခြင့္ရ႐ွိျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ိဇၨာဘာသာ တြဲမွ သခ်ၤာအထူးျပဳယူခြင့္ရ႐ွိေသာ အုပ္စုအေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သခ်ၤာအထူးျပဳ ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ဘဲြ႕မွာ B.A (Gen Hons), M.A ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤကဲ့သုိ႕ ၁၉၆၄ခုႏွစ္တြင္ စနစ္သစ္ျဖင့္ တကၠသုိလ္၊ ေကာလိပ္မ်ား ျပန္လည္၍ဖြင့္သည့္အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ရန္ကုန္၀ိဇၨာႏွင့္သိပံၸတကၠသုိလ္ဟု အမည္ေျပာင္းသြားေသာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သခ်ၤာဌာန တြင္ လက္ေထာက္ကထိကအျဖစ္ အမႈထမ္းရင္း မဟာ၀ိဇၨာသင္တန္းကိုလည္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၏အေတြ႕အၾကဳံနွင့္ ဆရာ၏အေတြ႕အၾကဳံ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကိုရ႐ွိခဲ့ပါသည္။ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို ေနာင္တြင္ဆက္လက္ေဖာ္ျပ ပါမည္။