ခရီးသြားပါ
အရွင္ ဉာဏိကာ ဘိဝံသ (ကာလီဖုုိးနီးယားတကၠသုုိလ္)
ေမ ၉၊ ၂၀၁၃
 |
| ပန္းခ်ီ - မ်ဳိး၀င္းေအာင္ |
ကုုိယ့္အေၾကာင္းကုုိယ္ျပန္ျဖည့္ရတဲ့ မွတ္တမ္းမ်ားမွာ ကုုိယ္အႏွစ္သက္ဆုုံးနဲ႔ ကုုိယ္ဝါသနာပါရာဆုုိတဲ့ အကြက္မွာ စာေရးစာဖတ္လုုိ႔ အၿမဲတမ္းျဖည့္ေနက်။ မေျပာင္းလဲတဲ့အရာ။ အသက္အရြယ္ ေနရာ ေဒသနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ အျခားဝါသနာေတြ အႀကိဳက္ေတြသာ ေျပာင္းေကာင္းေျပာင္းသြားမယ္ စာေရး စာဖတ္တဲ့၀ါသနာကေတာ့ ခုုတုုိင္မေျပာင္းမလဲ အၿမဲရွိေနေသးတဲ့အရာ။ ဒီဝါသနာဟာျဖင့္ ေနာင္မွာ လည္း ေျပာင္းလဲသြားႏုုိင္မယ္ မဟုုတ္ဘူးလုုိ႔လည္း ယုုံၾကည္မိပါတယ္။
စာေရးစာဖတ္ရဲ့ေနာက္မွာ ကပ္ပါလာတဲ့ဝါသနာ၊ တစ္နည္းေျပာရလ်င္ ဒုုတိယအႏွစ္သက္ဆုုံးအရာက ေတာ့ ခရီးသြားျခင္းေပါ့။ ခရီးမ်ားသြားရမယ္ဆုုိလုုိ႔ကေတာ့ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ စိတ္အားထက္ သန္စြာ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ သြားရမည့္ခရီးဟာ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ေနရာသစ္လည္းျဖစ္မယ္၊ သြားမည့္ ေနရာက သစ္ပင္ေတာေတာင္ ပင္လယ္သမုုဒၵရာေတြနဲ႔ဆက္စပ္ေနၿပီး သဘာဝအလွေတြနဲ႔လည္း ျပည့္ လွ်မ္းေနတဲ့ေနရာမ်ိဳးျဖစ္မယ္ဆုုိလ်င္ေတာ့ ပုုိလုုိ႔ပင္တက္တက္ၾကြၾကြျဖစ္ေနတတ္တယ္။
အေတြ႔အႀကဳံအရေျပာရလ်င္ လူေတြဖန္တီးထားတဲ့ အံ့ဖြယ္ဘနန္းႀကီးေတြက ႏွစ္ႀကိမ္သုုံးႀကိမ္မွ် ေလာက္ဆုုိ ရုုိးသြားၿပီ။ သူတုုိ႔ဖန္တီးထားမႈအေပၚ ထပ္ဆင့္ကာပုုိမုုိၿပီး စိတ္ခံစားမႈအေရာင္လည္း ခ်ယ္ လုုိ႔မရ။ ရပ္တန္႔ေနတဲ့အလွေတြ။ သဘာဝအလွေတြကေတာ့ လူေတြဖန္တီးထားတဲ့အရာေတြလုုိ ရပ္ တန္႔ေနတဲ့အလွမ်ိဳး မဟုုတ္။ တစ္ႀကိမ္နဲ႔တစ္ႀကိမ္၊ တစ္ခ်ိန္နဲ႔တစ္ခ်ိန္၊ တစ္ရာသီနဲ႔တစ္ရာသီက မတူ။ ကုုိယ့္စိတ္ခံစားမႈအေပၚ မူတည္လုုိ႔ အလွကလည္း အနိမ့္အျမင့္၊ အတုုိးအေလ်ာ့၊ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းေန တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆာင္းမွာေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာျဖစ္ေပမယ့္ ေႏြမွာေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ ျပန္ေတာ့ အလွရသက တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုုံ၊ သစ္လြင္လတ္ဆတ္လုုိ႔။ အဲ ေႏြမွာေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာမ်ား ကလည္း မုုိးနဲ႔ေဆာင္းမွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုုံေျပာင္းလဲလုုိ႔ေနျပန္တယ္ေလ။ ေႏြမုုိးေဆာင္းေျပာင္းလဲမႈနဲ႔အတူ မေဟာင္းႏုုိင္တဲ့ အလွမ်ားနဲ႔ အစဥ္ထာဝရ သစ္လြင္စြာ ေ၀ဆာေနတတ္တာ။
စာေရးစာဖတ္နဲ႔ခရီးသြားရတာ ဝါသနာထုုံေပမယ့္ တခါခါမွာေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကုုိယ္ ႏွစ္သစ္တဲ့၊ ကုုိယ္ဝါသနာပါတဲ့အရာမ်ားကေန အတန္ၾကာၾကာ ကင္းကြာေနရတတ္တယ္။ ဝါသနာမပါ လွေသာ္လည္း မလႊဲမေရွာင္သာလုုိ႔ မျဖစ္မေနလုုပ္ေနရတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတတ္တယ္။ သုုိ႔ေပမယ့္ ပါလာတဲ့ဗီဇပုုိးက အဲဒီလုုိဝါသနာပါတဲ့အရာမ်ားနဲ႔ကင္းေနရတာကုုိ သေဘာက် မႏွစ္သက္ႏုုိင္ဖူးထင္ပါ ရဲ့။ စာေရးစာဖတ္ အတန္ၾကာၾကာ မလုုပ္ျဖစ္လ်င္၊ ခရီးတစ္ခုုခုု မသြားျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ရွည္ သြားလ်င္ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုုခုုလုုိေနသလုုိမ်ိဳး ခံစားမိလာတတ္တယ္။
စာေလးေရး၊ စာေလးဖတ္၊ ေၾကာင့္ၾကမဲ့စြာ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေလးသြား၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးသာ ဘဝ ကုုိျဖတ္သန္းခ်င္သူတစ္ဦးအဖုုိ႔ မလႊဲမေရွာင္သာ လုုပ္ရတဲ့အလုုပ္ေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြေပးေနရတာ၊ ကုုိယ့္ဝါသနာကုုိ ေနာက္မွာပုုိ႔ထားရတာ ဘယ္မွာေမြ႔ေပ်ာ္ဖြယ္ ျဖစ္ေကာင္းပါ့မလဲ။
စာမေရးျဖစ္ေပမယ့္ ခုုရက္ပုုိင္းမွာ စာအုုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုုိေတာ့ ဖတ္ျဖစ္လုုိိက္တယ္။ သုုိ႔ေပမယ့္ စာအုုပ္အနည္းငယ္ေလာက္ပဲ အဆုုံးထိဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစာအုုပ္ေတြကေတာ့ မဆုုံး ခဲ့ဘူး။ စာအုုပ္အလယ္ေလာက္ေရာက္မွ ဆက္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့တာမ်ိဳး။ သုုံးခ်ိဳးတစ္ခ်ိဳး၊ ေလးခ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႔ မွာ ရပ္သြားတာမ်ိဳး။ မဆုုံးတဲ့စာအုုပ္ေတြမွာ စာေရးသူေတြက ဘာေတြေျပာခ်င္တာလဲ၊ ဘာေတြေပးခ်င္ တာလဲဆုုိတာ တိတိက်က် မသိႏုုိင္ေတာ့။ စိတ္မအားလုုိ႔ မဆက္ျဖစ္တာ။ ကုုိယ္မအားလုုိ႔ မဆက္ႏုုိင္ တာ။ ေထြကာလီကာ အေၾကာင္းေပါင္းရယ္က မဆုုံးႏုုိင္စြာ။ တခါခါမွာေတာ့ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတုုိ႔ ေဘာင္ဆုုိတဲ့အစား ကိစၥမ်ားေျမာင္ ရဟန္းေဘာင္လုုိ႔ေတာင္ ျပင္သင့္ေနၿပီထင္တယ္လုုိ႔ေတြးမိၿပီး ၿပဳံးမိ ပါေသးတယ္။
ခရီးသြားျခင္းအေၾကာင္းကုုိ စဥ္းစားမိတုုိင္း ျမတ္ဗုုဒၶရဲ့ “စရထ ဘိကၡေဝ စာရိကံ ဗဟုုဇနဟိတာယ၊ ေဒေသထ ဘိကၡေဝ ဓမၼံ” ‘ရဟန္းတုုိ႔ လူမ်ားစြာတုုိ႔အား အက်ိဳးမ်ားေစဖုုိ႔ရာ ခရီးထြက္ၾက။ ရဟန္းတို႕ ေရာက္ရာအရပ္တိုင္းမွာ အပိုအလိုမရွိ အမွားမရိွ တိက်ကုံလုံ အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔ကုုိ ဆင္းရဲကေန ထုုတ္ေဆာင္ႏုုိင္စြမ္းရွိတဲ့ တညီတည္းမွန္ တသားတည္း အက်ိဳးရိွေသာ ဓမၼကို ေဟာေျပာ သင္ျပၾက’ ဆုုိတဲ့ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ကုုိ ဦးစြာသတိရမိတတ္တယ္။ ဗုုဒၶကုုိယ္ေတာ္တုုိင္လည္းပဲ သတၱဝါတစ္ဦးဦး ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမယ္ဆုုိတာ ျမင္ေတာ္မူလ်င္ ကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ရဲ့ သက္ေတာ္ရြယ္ေတာ္နဲ႔ အခ်ိန္ အခါကုုိ ငဲ့ေတာ္မမူပဲ ၾကြေရာက္ကာ တရားေဒသနာမ်ားကုုိ ေဟာေျပာေလ့ရွိတာကုုိလည္း မွန္းေမွ်ာ္ ၾကည္ညိဳမိတယ္။
အျခားအျခားေသာခရီးသြားျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေရွးေရွးသူေဟာင္းစကားမ်ားလည္း ဦးေႏွာက္ထဲကုုိ အစီအရီဝင္ေရာက္လာပါတယ္။
“The world is a book and those who do not travel read only one page.” စိန္႔ၾသဂတ္ စတင္းကေတာ့ “ကမၻာႀကီးက စာအုုပ္တစ္အုုပ္လုုိပဲ။ ဟုုိဟုုိဒီဒီ ခရီးမသြားဖူးဆုုိလ်င္ စာအုုပ္ရဲ့စာတစ္ မ်က္ႏွာေလာက္သာ ဖတ္သလုုိျဖစ္မယ္”ဆုုိေတာ့ ခရီးမသြားျဖစ္လ်င္ အဆုုံးထိတုုိင္ မဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုုပ္ ေတြလုုိ ကမၻာႀကီးက ဘာေတြေျပာလုုိတာလဲ၊ ဘာေတြေပးခ်င္တာလဲဆုုိတာ မသိႏုုိင္ျဖစ္ေလမလားလုုိ႔ စာတစ္အုုပ္နဲ႔ကမၻာႀကီးကုုိ ဆက္စပ္ကာေတြးမိပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ခရီးသြားခ်င္ေနတဲ့ကုုိယ့္စိတ္ ကုုိ ပုုိမုုိၿပီးသြားျဖစ္ေအာင္ ကုုိယ့္အဆုုိကုုိယ္တင္ ကုုိယ့္ဟာကုုိ ျပန္ေထာက္ခံေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေလမလားေပါ့။
စူးစမ္းရွာေဖြသူဆုုိတာ အေတြ႔အႀကဳံသစ္ေတြ ေနရာသစ္ေတြ ေတြ႔ရရုုံမွ်နဲ႔ေတာ့ မလုုံေလာက္ေသးဘူး ေလ။ အဲဒီအေတြ႔အႀကဳံသစ္ ေနရာသစ္ေတြကုုိ ဘယ္လုုိရွဳျမင္တယ္၊ ဘယ္လုုိခံစားနားလည္တယ္၊ ဘယ္လုုိတုုံ႔ျပန္တယ္ဆုုိတာအေပၚမွာလည္း မူတည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရီးတစ္ခုုကုုိသြားတုုိင္း ပကတိ မ်က္စိနဲ႔ပါမက စိတ္မ်က္စိ၊ ႏွလုုံးသားမ်က္စိနဲ႔ပါ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ေလ့ရွိပါတယ္။
ခရီးစဥ္တုုိင္း ခရီးစဥ္တုုိင္းမွာ ျမဳပ္ကြယ္ေနတဲ့ ပန္းတုုိင္ေတြဆုုိတာရွိတယ္ေလ။ ဒါဟာ ခရီးသြားသူ ကုုိယ္တုုိင္ ႀကိဳတင္မသိႏုုိင္တာလည္း ျဖစ္ႏုုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေကာင္းလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ မေကာင္းတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္ေပါ့။ ခုုလုုိမသိႏုုိင္တာကုုိကပင္လ်င္ ခရီးသြားရျခင္းအတြက္ ပုုိမုုိစိတ္ဝင္စားဖြယ္တစ္ခုုပါပဲ။
တရုုတ္ပညာရွိေလာင္ဇူးစကားအရဆုုိလ်င္ေတာ့ ‘ခရီးသြားေကာင္းတစ္ေယာက္ဆုုိတာ ဘယ္ကုုိသြား မယ္ဆုုိတာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ထားတာမ်ိဳးမရွိသလုုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာဘယ္ကုုိေရာက္မယ္ဆုုိတာ မ်ိဳးလည္း ရည္ရြယ္ထားမႈမ်ိဳး မရွိရဘူး’တဲ့။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ ခရီးသြားတာမ်ိဳးမဟုုတ္ပဲ တကယ့္ ခရီးသြားစစ္စစ္တစ္ဦးျဖစ္ဖုုိ႔ဆိုုလ်င္ေတာ့ သူေျပာသလုုိျဖစ္ဖုုိ႔လုုိေပလိမ့္မယ္။ ေတြ႔ရာအိပ္၊ ႀကဳံရာလည္၊ ေရာက္ရာစား၊ ရရာစီး၊ အင္းဒီခရီးမ်ိဳးဆုုိလ်င္ေတာ့ အေတာ္ကုုိေပါ့ပါးလြတ္လပ္ေပလိမ့္မပ။
ေရွးသူေတာ္ေကာင္းမ်ားကေျပာၾကတယ္။ သတၱဝါအားလုုံးဟာ သံသရာခရီးသြားေတြခ်ည္းသာတဲ့။ ဆုုံးစမထင္တဲ့ခရီးကုုိ သြားေနၾကသူေတြခ်ည္းသာတဲ့။ သြားေနတဲ့သံသရာခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ နားခုုိ ရာ ဘုုံဘဝေလးေတြကုုိလည္း သူသူကုုိယ္ကုုိယ္ပုုိင္ဆုုိင္ေနၾကပါတယ္။ ကုုိယ္နားခြင့္ႀကဳံတဲ့ေနရာ၊ လည္ ခြင့္ရတဲ့ေနရာေလးက ေကာင္းတဲ့ေနရာဌာန ေကာင္းတဲ့အသုုိင္းအဝုုိင္းမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းၿပီး မိတ္ ေကာင္းေဆြေကာင္းသူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ားနဲ႔ေတြ႔ရလ်င္ျဖင့္ ခဏနားခုုိရာ လည္ပတ္စရာေနရာေလး ဟာ ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္ေလမွာပ။
ေတြ႔ရႀကဳံရတဲ့ ဘုုံဘဝအေဆာက္အဦက ဒုုကၡစုုံျပြမ္းၿပီး ၾကမ္းထမ္းဖြယ္အတိျဖစ္မယ္ဆုုိလ်င္ေတာ့ လည္း လည္ပတ္ခြင့္၊ နားေနခြင့္ရတဲ့ေနရာေလးက ေမာပမ္းၿငီးေငြ႔ဖြယ္ အားငယ္စိတ္ပ်က္ဖြယ္သာ ျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။
လူ႔ဘဝဆုုိတာ ရႏုုိင္ေရာက္ႏုုိင္ခဲတဲ့ေနရာ၊ အေရာင္အေသြးစုုံ၊ အလွေတြနဲ႔ ျပည့္စုုံလြန္းတဲ့ေနရာ၊ ေရြး ခ်ယ္စရာ၊နားခုုိစရာ၊ လည္ပတ္စရာေတြလည္း ေပါၾကြယ္တဲ့ေနရာ။ နားခြင့္လည္ခြင့္ရတဲ့ ဒီေနရာေလး ရဲ့အလွကုုိ အျပည့္အဝခံစားႏုုိင္ေစဖုုိ႔ကေတာ့ ခရီးသြားသူရဲ့ ဘဝအေပၚ ဘယ္လုုိျမင္တယ္၊ စိတ္ခံစားမႈ ဘယ္လုုိရွိတယ္၊ ဘဝအေပၚ ဘယ္လုုိတုုန္႔ျပန္သလဲဆုုိတဲ့အေပၚမွာသာ တည္ေပလိမ့္မယ္။
တရားခရီးထြက္ေနသူေတြအဖုုိ႔လည္း ခႏၶာကျပေနတဲ့သဘာဝတရားေတြက အဓိကမဟုုတ္ဖူးေလ။ ျပေနတဲ့သဘာဝတရားေတြကုုိ ဘယ္လုုိမ်က္စိိနဲ႔ၾကည့္မလဲ၊ ဘယ္လုုိခံစားၿပီး ဘယ္လုုိတုုန္႔ျပန္မလဲ ဆုုိတာကသာ ပုုိမုုိအေရးႀကီးေပလိမ့္မယ္။
ျမင္ျမင္သမွ် ဤ ေလာက၀ယ္
အလွတို႔ျဖင့္ ျခယ္သျဖင့္လည္း
ျမင္ခြင့္ရွိမွ ျမင္စြမ္းရသည္။
အလွဟူျငား ျမင္သည္ထားဦး
ခံစားသိတတ္ ခံယူတတ္မွ
က်ိဳးျမတ္ပီတိ ရင္၀ယ္ျငိ၏၊ (ေမာင္စြမ္းရည္)
ခရီးသြားပါ
စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ေပးႏုုိင္တဲ့ တစ္ေနရာ။
ခရီးသြားပါ
လတ္ဆတ္တဲ့ေလ ရွဴရွိဳက္ခြင့္ရႏုုိင္တဲ့ တစ္ေနရာ။
ခရီးသြားပါ
တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတဲ့ တစ္ေနရာ။
ခရီးသြားပါ
စိတ္ႀကိဳက္စာ ေရးသီႏုုိင္တဲ့ တစ္ေနရာ။
ခရီးသြားပါ
ခ်စ္ေမတၱာတရားကုုိ အဆုုံးမဲ့ ျဖန္႔ေဝေပးႏုုိင္တဲ့ တစ္ေနရာ။
မဆုုံးေသးတဲ့ခရီးကုုိ သြားေနရသူေတြအဖုုိ႔ ပန္းတုုိင္မေရာက္သမွ်ေတာ့ ဆက္ၿပီးသာ ေလွ်ာက္ေနရ ဦးမယ္။ ေမာပမ္းလာလ်င္လည္း ခဏနားလုုိက္၊ ဆာေလာင္လာလ်င္လည္း နားကာစားလုုိက္။ ဘ၀ အတြက္ အခက္အခဲေတြ၊ သခၤန္းစာေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြဟာ ခရီးဆုံးပန္းတုုိင္ဆီကေန ရႏုုိင္ တာမ်ိဳးမဟုုတ္၊ သြားေနဆဲ ခရီးဆီကသာ ရႏုုိင္တာမ်ိဳးဆုုိတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိနားလည္ျခင္းနဲ႔ အတူေပါ့ေလ။ ။
အရွင္ ဉာဏိကာ ဘိဝံသ
(ကာလီဖုုိးနီးယားတကၠသုုိလ္)
(မွတ္ခ်က္)
ရက္တုုိခရီးတစ္ခုုထြက္ဖုုိ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္အၿပီးမွာ ရုုတ္တရက္စာေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာလုုိ႔ ေရး ျဖစ္လုုိက္တဲ့ ဒီစာေလးဟာ ခရီးသြားတစ္ဦးဦးအတြက္ အက်ိဳးတစ္စုုံတစ္ရာ ျဖစ္ႏုုိင္ေကာင္းမယ္ ထင္ပါ ရဲ့။ ။
Comments