အျပန္လမ္းေပၚက ဒုကၡသည္ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း
ဗုေဒၶါ၀ါဒဆရာေတာ္၊ ေမ ၁၆၊ ၂၀၁၂
ျပည္ပေရာက္ေနသည့္
ျမန္မာျပည္ဖြား တုိင္းရင္းသား ညီကုိေမာင္နွမအားလုံး ကုိယ္ေျမ ကုိယ္ေနရာ ကုိယ္ရဲ႔ၿမိဳ႔၊
ရြာကုိ သတိရၾကသလုိ ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ ရွိၾကပါတယ္၊ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့သူမ်ား အမိေျမကုိ လြမ္းေနခ်ိန္
သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က ပညာရွင္မ်ား တုိင္းျပည္ကုိ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးမ်ား ျပန္လည္လုပ္ကုိင္ၾကဖုိ႔
ထပ္မံဖိတ္ေခၚလုိက္တာဟာ ငုိခ်င္တဲ့သူကုိ လက္တုိ႔သလုိမ်ဳိး ျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္၊
ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းကုိ
ေရာက္လာတဲ့ ကရင္မိသားစုေတြကုိ ျပန္မလားေမးေတာ့ …
"ရြာကုိေတာ့
ျပန္ခ်င္တယ္၊ ေလယာဥ္စရိတ္ ပုိက္ဆံက တစ္မိသားစုလုံးဆုိရင္ အမ်ားႀကီးကုန္မယ္၊ ေျပာလုိ႔သာ
ေျပာရတယ္ဘုရား … ကေလးေတြ ပညာေရးက ဒီမွာေကာင္းတယ္၊ ကေလးေတြထားၿပီး ရြာျပန္လုိ႔လဲ မျဖစ္ျပန္ဘူး"
တဲ့။
ကယားမိသားစု
ေမးေတာ့ ရြာမွာ ေျမယာေတြ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။
ရွမ္းကုိ
ေမးေတာ့လည္း ရြာျပန္ဖုိ႔လြယ္ေပမဲ့ ဘာလုပ္ကုိင္စားရမွန္း မသိဘူးတဲ့။
မြန္ကုိ
ဆက္ေမးေတာ့ အေမရိကမွာက အကုန္အဆင္ေျပတယ္ဘုရားတဲ့။
ခ်င္းေတြကုိ
ေမးေတာ့ ဆုရွီးဆုိင္က ေပါက္လုိ႔ အလုပ္ျဖစ္တယ္။
ေမးလုိက္တဲ့
တုိင္းရင္းသားတုိင္းက အေမရိကမွာပဲေနခ်င္တယ္ အသံထြက္တယ္။
တံတားဦး ေဖာ့၀ိန္းသား တေယာက္ကုိ ေမးေတာ့ … “အရွင္ဘုရား
ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ ဒုကၡသည္ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း ျဖစ္မွာ …" တဲ့။
သူေျပာတာ
စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အေမရိကအေျခအေနမ်ဳိး ျမန္မာျပည္မွာ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ ရွိသလုိတဖက္မွာ
ျမန္မာျပည္မွာသာ ရႏုိင္တဲ့အေနထားကုိ အေမရိကမွာ မရႏုိင္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အေကာင္းအဆုိးကေတာ့
ေနရာတုိင္းမွာ တြဲလ်က္ပါပဲ၊၊
အေမရိကမွာ
အေခ်ာင္ေန အေခ်ာင္စားနဲ့ ဘ၀ရပ္တည္ရုံ ျဖစ္သလုိေနမယ္ဆုိၿပီး ပန္းတုိင္မထား၊ပညာ မသင္လုိ၊ေရစာခုိ
အလုပ္ကုိ မသြားလုိတဲ့ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြလဲ အမ်ားႀကီး။
အေမရိကမွာ
စတင္အေျခခ်သူေတြ၊ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ၊ အကူအညီလိုအပ္ေနသူေတြအတြက္ … စားဖုိ႔အေရး Foodstamp။ ေနမေကာင္းရင္ ေဆးခန္းသြားဖုိ႔ Medicaid ။ ေနရာစရာအိမ္အတြက္
Lower income Housing ။ ဒါေတြအားလုံး အေမရိကန္အစုိးရကုိ ေလွ်ာက္ရင္ ေနဖုိ႔ ထုိင္ဖုိ႔
စားေသာက္ဖုိ႔ အားလုံးေပးတယ္။ ေမြးထားတဲ့ သားသမီး အသက္ (၂၁) ေအာက္တုိင္းကုိ လုိင္းကားခအစ
ေက်ာင္းမွာ စားစရိတ္ ေက်ာင္းသုံး စာအုပ္ ခဲတံ ကုန္က်စရိတ္ေတြကုိ အစုိးရက ေပးတယ္။ သားသမီး
ပညာသင္ဖုိ႔ မိဘေတြက အကုန္က်ခံစရာမလုိပါဘူး၊ ႀကိဳးစားတဲ့ကေလးမ်ား တကၠသုိယ္ဆက္တက္မယ္ဆုိရင္
Federal Aid ျပည္နယ္အစုိးရနွင့္ ဗဟုိအစုိးရကပါ ပညာသင္ဖုိ႔ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးပါတယ္၊၊
ႏုိင္ငံအစုံက
ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ့ ေရာက္လာတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြအာလုံး အခြင့္အလမ္းႏွင့္ အခြင့္အေရးေတြ
အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
အစုိးရက
အငတ္မထားတဲ့ ဥပေဒရွိတယ္၊ရပ္ကြက္ထဲ လွည္႔ေတာင္းစားရင္ ရဲက ခ်က္ျခင္းဖမ္းမယ္။ သူေတာင္းစားမရွိရဘူး။
ဒါေပမဲ့ စားဖုိ႔ေနဖုိ႔ မရွိရင္ အစုိးရုံးသြားေတာင္းရင္ ေပးလုိက္တာမုိ႔ ဒါေၾကာင့္ မလုပ္လဲ
စား ရတာပဲလုိ႔ ျမန္မာတခ်ဳိ႔က ေျပာေနတာ။ တခ်ဳိ႔ျပည္နယ္က ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးမယ္ … ESL အဂၤလိပ္စာ
သင္တန္းတက္မွ ေပးမယ္၊မတက္ရင္ ျဖတ္မယ္ဆုိလုိ႔ စာဖတ္ခ်င္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ေထာက္ပံ့စာရိတ္
မရမွာမုိ႔ ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့ အေနထားလဲရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ မေပးခ်င္ေန မတက္ဘူးဆုိၿပီး
ဟုိအိမ္တက္ေန ဒီအိမ္ တက္စားနဲ့ ေျခသလုံးအိမ္တုိင္လုပ္ ေနၾကသူေတြလည္း ရွိတယ္။
အေမရိကန္အစုိးရက
အဲလုိလူမ်ဳိးေတြ ေထာက္ပ့ံရလုိ႔ Social Security ဘတ္ဂ်က္ လုိေငြ ျပလာလုိ႔ လြယ္ကူစြာ
မေပးပဲ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ထုတ္လာတယ္၊ ငါးနွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္ Unemployment ေလွ်ာက္စားေနၾကတယ္။
ေနာက္ဆုံး ေထာက္ပံ့ေငြ ဆက္ မေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္ေတြရွာေပမဲ့ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ထားေတာ့
ဆုိရွယ္နံပတ္ ရုိက္လုိက္တာနဲ့ အလုပ္ ခရက္စ္တစ္က မေကာင္းတာ ေတြ႔ေရာ။ အဲမွာပဲ အလုပ္ရွင္က
အလုပ္မေပးခ်င္ဘူး၊ အစုိးရဆီကလဲ ေတာင္းလုိ႔မရ။ အလုပ္ကလဲ လက္မခံနဲ႔ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနတဲ့
လူေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါ။
မိန္းမ ရုိက္လုိ႔
ေထာင္က်သူေတြ၊ အရက္မူး ကားေမာင္းလုိ႔ ေထာင္ထဲေရာက္ လုိင္စင္ ရာသက္ပန္သိမ္း၊ DUI ထိလုိ႔
အလုပ္သြားဖုိ႔ ကားမရွိနဲ့ စိတ္ပ်က္စရာ ဘ၀နားမလည္သူေတြလဲ ရွိပါတယ္။
ဒုကၡသည္အမ်ားစုေတြထဲမွာ
အခ်ဳိ႔ဟာ စစ္ေဘးေၾကာင့္ ထြက္လာသူေတြမ်ားတယ္။ သူတုိ႔အမ်ားစုဟာ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာလဲ မသိဘူး။
ေတာရြာသဘာ၀အတုိင္း ရုိးရုိးသားသားပဲ ေတာင္ယာ လုပ္ကုိင္စား ေသာက္တဲ့ အလုပ္မ်ဳိးသာ ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။
အေမရိကႏုိင္ငံေရာက္ေပမဲ့ တုိင္းရင္းသား အမ်ားစုဟာ စာမတတ္၊စကားမတတ္ေတာ့ အလုပ္ရဖုိ႔မလြယ္သလုိ
အေမရိကစနစ္က ဥပေဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္တာမုိ႔ စာမတတ္တဲ့သူအဖုိ႔ အိမ္ကုိ အေၾကာင္းၾကားလာတဲ့
စာေတြကုိ နားမလည္တာေၾကာင့္ ရုံးကိစၥ ေတြမွာ အခက္ခဲရွိတယ္။ ကူညီေပးတဲ့သူကလဲ အတုိင္းတာတခုထိ
လုိက္လုပ္ေပးမယ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ကူညီမေပးႏုိင္ဘူး။ ၊ကုိယ္႔ဘ၀ ကုိယ္႔မိသားစုအေရး အလုပ္နဲ့အိမ္
စက္ရုပ္သဖြယ္ အလုပ္ကုိ ႀကိဳးစား လုပ္ေနရတယ္။
ပညာမတတ္တဲ့အခ်က္က
အဓိက ျပႆနာျဖစ္ေနတယ္။ ပညာရွိကုိ တန္ဘုိးထားတဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံေရာက္လာမွ ပညာမတတ္တဲ့လူေတြအတြက္
ေနရာမရွိပါလားဆုိတာ သခၤန္းစာ ယူရမည့္အစား ေမြးထားတဲ့ ကေလးပါ ပညာတတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆုိတာ
သိသူရွားပါတယ္။
ထုိင္းႏုိင္ငံ
နယ္စပ္ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ဆယ္ႏွစ္ ဆယ္မုိး လစဥ္တုိင္းဆုိသလုိ ဆီ၊စား၊ဆန္၊ငပိ ထုတ္ၿပီး
ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရပဲ စားေသာက္ေနခဲ့တာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အေမရိကေရာက္မွပဲ လူက စက္ရုပ္လုိ
မနားရေတာ့ဘူးဘုရား … လုိ႔ ညီးသံေတြၾကားရတယ္။
နယ္စပ္မွာ
ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေတြက မက္လုံးေတြေပးေတာ့ "ေရငုတ္" ၾကတဲ့သူမ်ားႏွင့္ (ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ျဖစ္
ခံယူျခင္း) ဘာသာေရးကုိ ယုံလုိ႔မဟုတ္ ကုိယ္ရဲ႔အက်ဳိးစီးပြားေရးအရ ေရငုတ္ခဲ့သူေတြ၊ ေနာက္တခုက
အေနာက္ႏုိင္ငံအင္ဂ်ီအုိ NGO အမ်ားစုဟာ ခရစ္ယာန္အသင္းအဖြဲ႔ (သာသနာျပဳအဖြဲ႔) ေတြမုိ႔
အစားေခ်ာင္လုိ႔ ဘုရားေက်ာင္းတက္ကာ ဘတ္ဂ်က္ရွာေဖြၾကသူေတြလည္းရွိတာေပါ့။
ေနရာတုိင္းမွာ
ရုိးသားသူေတြရွိသလုိ မရုိးမသားတဲ့သူေတြကလဲ အမ်ားႀကီးပါ၊ အတၱအက်ဴိးတြက္ ဘာသာေရးႏွင့္
ႏုိင္ငံေရးကုိ အေျချပဳကာ စီးပြားရွာတဲ့ စရုိက္ဆုိးေတြက အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ထိ
ဆက္လက္ေတြ႔ ရွိေနတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဆုိတာ ဘာသာေရးအရ ဖိအားေပးလုိ႔ အတင္းအဓမၼ သိမ္းသြင္းခြင့္မရွိပါဘူး၊
တခါတေလက်ေတာ့လည္း
ကိုယ့္တုိင္းရင္းသားေတြအခ်င္းခ်င္း အႏိုင္က်င့္တာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းမွာပဲ
သူတို႔ဘာသာ၀င္ဖုိ႔ရာ ဖိအားေပး ၿခိမ္းေခ်ာက္တာေတြ လုပ္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံး အလုပ္ ရွာေပးတာအစ
အျခားဘာသာဆုိရင္ ရွာမေပးဘူး သူတို႔ဘာသာ၀င္္မွ လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံး
စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အားနည္းတဲ့မိသားစုတခု ပုံမွန္ ေဆးေသာက္ေနရတယ္ အဲဒီေဆးကုိ အျခားဘာသာ၀င္
ျဖစ္ေနလုိ႔ ထုတ္မေပးဘူး။ ဒီလုိ လုပ္ေနတာေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြအခ်င္းခ်င္းပါပဲ။ အေမရိကန္မွာ
ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိေပမယ့္ အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်တတ္တဲ့ အက်င့္ကို မျပင္ႏိုင္တဲ့
တုိင္းရင္းသားတခ်ဳိ႔က ကုိယ့္ရဲ႔တုိင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ ရမည့္အစား
ဒုကၡေရာက္ေအာင္ ပုံစံမ်ဳိးစုံႏွင့္ ဖိအားေပး ၿခိမ္းေခ်ာက္မူမ်ဳိးရွိပါတယ္။
တင္နက္ဆီျပည္နယ္
နက္ရွဘီးၿမိဳမွာ ဘာသာေရးအယူအဆ အစြဲၾကီးတဲ့ ျမိဳ႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အျခားဘာသာ၀င္ေတြကို
သူတို႔ဘာသာ၀င္ေတြအျဖစ္ မ၀င္ရင္ ၿမိဳမွာ ေနလုိ႔မျဖစ္ေအာင္ထိ ဖန္တီးမူေတြရွိခဲ့တယ္လို႔
ဆိုပါတယ္။ အဲသည္လုိ လုပ္သူေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမရိကန္ အစစ္မဟုတ္ ကုိယ္႔တုိင္းရင္းသားထဲက
လူေတြျဖစ္ေနတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ အေျခခံဥပေဒ ေကာင္းေပမဲ့ ေရာက္လာတဲ့ တခ်ဳိ႔ေသာလူေတြက
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အက်င့္စရုိက္ မျပင္ၾကပါဘူး၊ အာဏာရွင္စနစ္ဆုိးေအာက္မွာ ျမန္မာျပည္သားေတြက
ႀကီးျပင္းလာေတာ့ သူမ်ားအေပၚကုိ မတရားဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ျခယ္တာေတြ လုပ္ေနတာဟာ သူစိမ္းမဟုတ္
တုိင္းရင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
ကေလးေတြရဲ႔
အနာဂတ္ေကာင္းဖုိ႔ အေမရိကမွာ မိဘေတြက ေနၾကရေပမယ့္ ဒီကေလးေတြဟာ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာလုိ အဖုိး
အဖြား ေဆြမ်ဳိးၾကားမွာ ႀကီးျပင္းလာရတာမဟုတ္ေတာ့ အေမရိကန္စရုိက္နဲ့ ဒီႏုိင္ငံေက်ာင္းေတြက
ဆရာ ဆရာမေတြ ပုံသြင္းတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ရဲ႔ကေလးက ရုပ္လုံးေပၚလာတယ္၊၊ ကုိယ့္ရဲ႔ ယဥ္ေက်းမူ
ဘာသာတရား ဓေလ့မ်ားကုိ ကေလးေတြဟာ သင္ယူခြင့္မရပဲ အေမရိကန္ေက်ာင္းေတြမွာ ႀကီးျပင္းလာလုိ႔
မိဘက ေမြးသာ ေမြးလုိက္ရတယ္ ကုိယ္ႏွလုံးသားမ်ဳိး အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကုိ ျမတ္ႏုိးတတ္ဖုိ႔
မိဘဆရာ သမားမ်ားကုိ ေလးစားတတ္ဖုိ႔ အေမ အေဖအေပၚကုိ စာနာ သိတတ္မႈ စတာေတြ ကေလးရဲ႔ ရင္ဘတ္
နွလုံးသားထဲကုိ မိဘနဲ႔ထပ္တူ မရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ ကုိယ့္သား သမီးဆုိတာ နာမည္ခံ သက္သက္ပါပဲ။
ကုိယ္နဲ့ ဘာမွ မတူေတာ့ရင္ အဲမွာပဲ ျပႆနာဆုိတာ မိဘေတြက ႀကိဳတင္နားလည္ရမယ္ ျပင္ဆင္သင့္တာလုပ္ၿပီး
မိဘ၀တၱရားေက်ျပြန္ဖုိ႔လုိပါတယ္၊၊
ပညာေရး က်န္းမာေရး
လူေနမူဘ၀ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္အကုိင္ အေမရိက အေနထားမ်ဳိး ျမန္မာျပည္မွာ မရွိေသးေပမယ့္
ျမန္မာျပည္မွာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြနဲ့ ဘာသာတူ စကားတူ ယဥ္ေက်းမူတူညီတဲ့ အမိေျမမွာ အတူတူေနၾကရတဲ့
မိသားစုေတြၾကားမွာ ေအးခ်မ္းစြာ ေနႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေတြ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ျပည္ပေရာက္ေနသူတုိင္း
အမိတုိင္းျပည္ကုိ ျပန္ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဘယ္ႏုိင္ငံ
ဘယ္ေဒသပဲ ေရာက္ပါေစ ကုိယ္ဘ၀ ကုိယ္တာ၀န္ယူရတာဆုိတာ နားလည္ရမယ္။ အေမရိကအေျခအေနမ်ဳိး ျမန္မာျပည္မွာ
ျဖစ္လာေစဖုိ႔ တုိင္းရင္းသားအားလုံးမွာလဲ တာ၀န္ရွိတာေပါ့။ အခုလက္ရွိ ဦးသိန္စိန္အစုိးရႏွင့္
တုိင္းသူျပည္သားမ်ားက စုေပါင္းညီညြတ္မူျဖင့္ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ အပုိင္းကေန တာ၀န္သိစိတ္နဲ့
လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္တခုလုံး ဆင္းရဲမူက လြတ္ေျမာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္၊၊
ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္
“ ငါ့ရဲ႔အခြင့္လမ္းႏွင့္ အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆုိမူထက္ င့ါတုိင္းျပည္ ငါ့လူမ်ဳိးေတြ
ဘ၀မ်ားစြာအတြက္ တုိးတက္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္လမ္းနွင့္ အခြင့္အေရးမ်ား ျဖစ္လာဖုိ႔ ေပးဆပ္ၿပီး
လုပ္မယ္ " ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ထားႏုိင္ရမယ္၊ ရယူျခင္းထက္ ေပးဆပ္ျခင္းက ပုိၿပီး လူဘ၀ကုိ
လွေစပါတယ္၊၊
မိဘတုိင္းဟာ
ကုိယ္ရဲ႔သားသမီးကုိ အေကာင္းစားေတြခ်ည္း ခံစားေစခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ မိဘက တေန႔လုပ္မွ
တေန႔စားရတဲ့ ဆင္းရဲသားဘ၀ ျဖစ္ေနရင္ မိဘကလဲ င့ါသားသမီးကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မထားႏုိင္ဘူးဆုိကာ
စိတ္ဆင္းရဲရမယ။္ သားသမီးကလဲ မိဘ မရွိတာ နားမလည္ ျဖစ္ခ်င္တာ ရခ်င္တာပဲ သိတဲ့ ကေလးမ်ဳိးရွိမယ္။
အဲလုိပဲ တုိင္းျပည္မွာ သမၼတႀကီး ဦးသိန္စိန္က တုိင္းျပည္အေပၚ
အေကာင္းေတြခ်ည္း လုပ္ေပးခ်င္တာမွန္ေပမဲ့ သူကုိယ္တုိင္ ကမၻာ့ဘဏ္အပါ၀င္ အေၾကြးဆပ္ရမည့္
ေငြပမာဏ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ တုိင္းျပည္ ဆင္းရဲမြဲေတ ေနတာမုိ႔ အခုခ်ိန္မွာ တုိင္းျပည္ကုိ
တုိးတက္ေစမည့္ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ား ျပည္တြင္း၀င္လာၿပီး ရင္းႏွီးျမဳတ္နွံမယ္ဆုိရင္
တုိင္းျပည္ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ရာေရာက္ပါတယ္၊၊
ျပည္ပႏုိင္ငံမွာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ့ ပညာသင္၊စီးပြားရွာထားတဲ့ လူေတြအဖုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ႏုိင္တဲ့
အခြင့္လမ္းေတြ ေပၚလာတာေကာင္းပါတယ္။ ေဘးထုိင္ ဘုေျပာ ဆူးလွည္းလုိ ဟုိခ်ိတ္ ဒီခ်ိတ္နဲ့
ေရွ႔မေရာက္ပဲ ကုိယ္႔ကုိ အထင္ႀကီးၿပီး သူမ်ားေတြရဲ႔ အျပစ္ကုိသာ ေျပာၿပီး ေနတတ္တဲ့ စရုိက္ဆုိးရွိသူမ်ားေတြ႔ရတယ္။
အေမရိကမွာေနၿပီး မႀကိဳးစားေတာ့ ဟင္းေမြတဲ့ ေယာက္မလုိေပါ့ အရသာ မသိျဖစ္ေနတယ္။
ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ “နထၱိ ေလာေကာ အနႏၵိေတာ” ဒီေလာကမွာ
ကဲ့ရဲ႔ေ၀ဖန္ခံရျခင္းမွ ဘယ္သူမွ မလြတ္ကင္းပါဘူး တဲ့။ လူေတြဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး။
“ ဘုန္းႀကီးက ဘာမွ မသိပါဘူး …" တဲ့၊ မသိလုိ႔ အျပစ္ေျပာၾကသလုိ …
သိျပန္ေတာ့လည္း
ဘုန္းႀကီးက "ဒါေတြလဲ သိတာပဲလား …" တဲ့။
မသိရင္လဲအျပစ္ သိေတာ့လည္း အျပစ္တင္တာ မရပ္တာမုိ႔
လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တဲ့ တုိင္းက်ဳိးျပည္ျပဳ လုပ္ငန္းေတြကုိ မလုပ္ဘဲ ေသသြားတာနဲ႔စာရင္
လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ရင္း ေသတာက ပုိေကာင္းပါတယ္၊၊
သမၼတႀကီးက
ျပန္လာပါလုိ႔ ေခၚလဲ ပုထုဇဥ္သဘာ၀ တုိက္ႀကီးေပၚေနၿပီး တဲကုတ္ထဲမွာ ျပန္ေနဖုိ႔ ဆုိတာ သာမာန္ၾကည့္ရင္
မလြယ္ပါဘူး သုိ႔ေသာ္ တုိင္းျပည္အေပၚ ခ်စ္စိတ္ဆုိတာ ျမန္မာတုိင္းရွိႏုိင္ ပါတယ္၊ တုိင္းျပည္မွာ
ေနရာတခု တာ၀န္ယူၿပီး ဦးေဆာင္ ဦးရြက္လုပ္မယ္ဆုိတာ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ့ အတူ သီလ ေခၚတဲ့
ကုိယ္က်င့္တရား၊ ဦးေဆာင္ႏုိင္တဲ့ ပညာ စြမ္းရည္၊ တည္ၾကည္တဲ့စိတ္ေနထား သမာဓိ၊ အေျခခံအားျဖင့္
စရဏ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းရင္ ဘယ္လုိမွ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ကုိယ္ဘ၀
ကုိယ့္အေျခအေနမွန္ကုိ ကာယကံရွင္မ်ား ကုိယ္တုိင္သိပါတယ္။ မိမိကုိယ္ကုိ လိမ္ညာလုိ႔မရပါဘူး။
ျမန္မာတုိင္းမွာ အရည္အခ်င္းနဲ့ စြမ္းအားေတြရွိ ပါတယ္၊အဲဒီ အားေတြကုိ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊
ႏုိင္ငံေရး သူ႔ေနရာႏွင့္သူ တဦးႏွင့္တဦး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ကာ ေမတၱာေရွ႔ထား၊ ႏြမ္းပါးသူကုိ
သနားၾကင္နာလုိ႔၊ခ်မ္းသာသူေတြ ျမင္ေတာ့လည္း ၀မ္းေျမာက္ မုဒိတာထားရမယ္။ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊
၀မ္းေျမာက္ျခင္း ဘယ္ဖက္မွ အစြန္းမထြက္ပဲ ထားႏုိင္တဲ့ ဥေပကၡာမ်ဳိး၊ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရားေလးပါးႏွင့္အညီ
ေနထုိင္သြားမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္ တကယ့္ေအးခ်မ္းတဲ့ တုိင္းျပည္ျဖစ္မွာ အမွန္ပါ၊၊
ေမလ(၁၄) ၂၀၁၂
Comments