ေနျပည္ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ဖုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ လူမရွိသည့္ လမ္းမႀကီးမ်ား
သန္းစုုိးလႈိင္
ေမ ၁၁၊ ၂၀၁၁
လူမရွိသည့္ လမ္းမႀကီးမ်ား
ေနျပည္ေတာ္၊ လြန္ခဲ့သည့္ ၄ ႏွစ္ခြဲ၀န္းက်င္က မွည့္ေခၚခဲ့သည့္ အမည္နာမ၊ ထိုအခ်ိန္တုန္း ၾကားခါစ ေရွးပေဒသရာဇ္မင္းမ်ား ေခတ္က အမည္နာမလို႔သာ စိတ္တြင္ခံစားရၿပီး ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ မွည့္ေခၚကင္မြန္းတပ္ခဲ့သည့္ အတြက္နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ နည္းပညာပိုင္းတြင္ ေခတ္မီွဖြံ႔ၿဖိဳးေနသည့္ ဒီေန႔ေခတ္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ အဆိုပါအမည္က ေခတ္ေနာက္ျပန္သြားေနသည့္ သေဘာကို ညႊန္းဆိုေနသည္ဟု ခံစားမိသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ျပန္ေျပာင္း သတိရစရာပင္ျဖစ္သည္။
(ေနျပည္ေတာ္က ရုုံးေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္ အေဆာက္အဦၾကီးမ်ား၊ လမ္းက်ယ္မ်ား)
ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ အမွီလိုက္ေနရသည့္ ေခတ္ႀကီးတြင္ ေရွးေဟာင္း အေငြ႕အသက္ျပည့္လွ်မ္းေနသည့္ ထိုအမည္နာမကို ေပးမည္ဟု မည္သူမွ် မမွန္းဆမိခဲ့ၾက။ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ရန္ကုန္မွ ပ်ဥ္းမနားေဒသသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႔ ေကာက္ခါငင္ခါ ေၾကညာခဲ့ၿပီးေနာက္ သီတင္းပတ္ ၂ ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ၿမိဳ႕သစ္ အမည္ကို ရန္လံုၿမိဳ႕ေတာ္၊ ရန္စင္ၿမိဳ႕ေတာ္စသည့္အမည္ နာမေပးလိမ့္မည္ဆိုသည့္ သတင္းမ်ား ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ခံမ်ားအၾကား ထြက္ေပၚ ေနခဲ့သည္။ ထိုအမည္နာမ ၂ ခုစလုံးက တရုတ္ဘာသာ လိုလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး ေနျပည္ေတာ္ ဆိုသည့္ အမည္နာမက အတည္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္က ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ထဲတြင္ ပ်ဥ္းမနားေဒသ ေဆာက္လုပ္ေရး အထူးတာ၀န္ ဟူသည့္ အမွတ္အသား ျပဳထားသည့္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းသံုး ထရပ္ကားမ်ား၊ သဲတင္သည့္ကားမ်ား၊ အုတ္တင္သည့္ကားမ်ား ၿမိဳ႕လယ္လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းတြင္ ဥဒဟို သြားလာေနၾကသည္။ ဒီနယ္မွ ဟုတ္ဟန္မတူသည့္ အလုပ္သမားမ်ားကိုလည္း ကားမ်ားေပၚတြင္ေ တြ႕ရသည္။ ေန၀င္ရီတေရာခ်ိန္တြင္ ေျမသယ္ထရပ္ကား ျမင့္ျမင့္ႀကီးေပၚတြင္ အလုပ္သမားေတြ အျပည့္မတ္တပ္ရပ္လ်က္ စီးနင္းကာ အလုပ္ခြင္မွ ျပန္လာၾကသည့္ ကိုေန႔စဥ္ေတြ႕ရသည္။
(ၾကာပန္းအ၀ုုိင္း)
အတိတ္ - သေျပကုန္း တျဖစ္လဲ ၾကပ္ေျပးရြာ နဲ႔ ယခုု
ပ်ဥ္းမနား ေတာင္ညို ကားလမ္းေပၚရွိ ယခု သေျပကုန္း အ၀ိုင္းဟုေခၚသည့္ အ၀ိုင္းႀကီးမေရာက္ခင္ လက္၀ဲဘက္တြင္ ၾကပ္ေျပးဆိုသည့္ ရြာငယ္တရြာရွိသည္။ ကားလမ္းနေဘး ယာယီေစ်း သဖြယ္တဲငယ္ေလးမ်ားျဖင့္ ကုန္ေျခာက္၊ စားစရာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးေတြသာ ေရာင္းခ်သည့္ ေတာေစ်းတေစ်း အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ရသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ရံုး၀န္ထမ္းမ်ား၊ ရံုးပစၥည္းပစၥယမ်ားကို ႏို၀င္ဘာ၆ ရက္ေန႔နံနက္ ရုတ္တရက္ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး ရက္သတၱ ၃ ပတ္၀န္းက်င္အၾကာ ၾကပ္ေျပးရြာဘက္ကို ေရာက္ခဲ့သည္။ ၾကပ္ေျပးလမ္းဆံုရွိ ယာယီေစ်းထိပ္က ခံုပုပုမ်ားျဖင့္ ခင္းထားသည့္ ေတာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ခဏ၀င္နားၿပီး လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္း ေမးျမန္းတီးေခါက္ၾကည့္သည္။
ဆုိင္ရွင္ အေဒၚႀကီးက မေန႔ကပဲ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးရံုး ဖြင့္ပြဲအတြက္ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔သြားပို႔ခဲ့ရေသးသည္ဟု ေျပာသည္။ ဘယ္ေလာက္ဖိုးလဲဟုေမးၾကည့္ေတာ့ က်ပ္ ၂ ေသာင္းဖိုးဟု ဂုဏ္ယူစြာေျပာသည္။ ရြာငယ္ေလး တရြာက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က ၀န္ႀကီးရုံးဖြင့္ပြဲအတြက္ တာ၀န္ယူ ပို႔ေပးရသည့္ အျဖစ္ကို ဂုဏ္ယူဟန္တူပါသည္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရဲ႕ ေရွ႕ဘက္ကိုၾကည့္လိုက္လ်င္ေတာ့ အစိုးရရံုးမ်ားဘက္သို႔ ဦးတည္သြားသည့္ ေျမသားလမ္းမႀကီး ၊ ဘူဒိုဇာမ်ားျဖင့္ ထိုးထားခါစ ကတၱရာ ၊ ကြန္ကရစ္ဘာမွ် မခင္းရေသးသည့္ လမ္းမႀကီး၊ ေတာင္ေစာင္းေတြကို ၿဖိဳခ်၊ လွီးခ်ထားသည့္ ျမင္ကြင္းေတြကို ေတြ႕ရသည္။ အနီးအနားပတ္၀န္းက်င္တြင္ ဆုိင္ကယ္ဂိတ္ ျမင္းလွည္းဂိတ္မ်ားသာရွိၿပီး ဘတ္စကား မေျပးဆြဲေသး။
(သမၼတၾကီး စုုိက္ခင္းကေန ျမင္ရသည့္ ျမိဳ႔ေတာ္နဲ႔ ေရႊတိဂုုံပုုံတူ ေစတီေတာ္)
ယေန႔ ၾကပ္ေျပးျမင္ကြင္းက ဟုိတုန္းကႏွင့္ တျခားစီ ၄ႏွစ္ခြဲအတြင္း မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲကုန္သည္။ ၾကပ္ေျပး ေနျပည္ေတာ္တြင္ ပထမဆံုးေဆာက္ခဲ့သည့္ သေျပကုန္း အ၀ိုင္းႀကီးက ရန္ကုန္မွာရွိသည့္ အ၀ုိင္းႀကီးမ်ား အားလံုးထက္ႀကီးသည္။ လမ္းနေဘးက ေျမသားေတြကို အုတ္နံရံႀကီးေတြကာၿပီး ပန္းေတြအလွဆင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ အ၀ိုင္းမွ တဆင့္ ၀န္ႀကီးရံုးေတြဘက္သို႔ တက္သည့္လမ္းကလည္း ၆ လမ္းသြားလမ္းက်ယ္ႀကီးေတြ၊ ယခင္ကလို ဖုန္တလံုးလံုးမဟုတ္ေတာ့။ ဆလြန္းကားေတြ၊ လန္းခရူဇာေတြ၊ စစ္ကား ဌာနဆိုင္ရာရံုးကားေတြ စကၠန႔္ႏွင့္အမွ် ျဖတ္သန္းသြားေနၾကသည့္ လမ္းဆံုႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ဟိုတုန္းက ယာယီေစ်းေနရာတြင္ ေစ်းမရွိေတာ့။ အုတ္ႏွင့္အခိုင္အမာ ေစ်းဆိုင္ေတြျဖစ္ေနၿပီ။ ၾကပ္ေျပးရြာမွ အိမ္တန္းေတြက ဆိုင္ေတြ၊ အုတ္တိုက္အေဆာက္အဦေတြႏွင့္ ျဖစ္ကုန္သည္။
ေနျပည္ေတာ္ -ရန္ကုန္-မႏၱေလး အျမန္လမ္းမႀကီးမွ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔၀င္လာသည့္ လမ္းကလည္း သေျပကုန္းလမ္းဆံုကို ေရာက္သည့္ အတြက္သေျပကုန္းလမ္းဆံုမွာ ပိုၿပီး စည္ကားသည့္ ေနရာတေနရာ ျဖစ္လာသည္။ အျမန္လမ္းမႀကီးႏွင့္ သေျပကုန္းလမ္းဆံုအၾကား ႀကံ႕ဖြံ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြေနထိုင္မည့္ လံုးခ်င္းအိမ္ရာေတြ၊ ဟိုတယ္ဇုန္အသစ္၊ နကိုဟုိတယ္ဇုန္၊ ေစ်း၀ယ္စင္တာႀကီးႏွစ္ခု ျဖစ္သည့္ ကက္ပီတယ္ ဟိုင္ပါမတ္ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ ဂ်န္႔ရွင္းစင္တာ ၊ ေက်ာက္မ်က္ျပတိုက္၊ ေက်ာက္မ်က္ေရာင္းခ်ပြဲက်င္းပရာ အင္ပိုရီယံ အစရွိသည့္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အေဆာက္အဦေတြကိုေတြ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။ ေဆာက္လက္စ ဟိုတယ္ေတြကိုလည္း ဖံုတေထာင္းေထာင္းၾကားတြင္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ မိုးကမရြာေသးသျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္ တခြင္ၾကည့္လိုက္သည့္ ေနရာတိုင္း ဖုန္မ်ားျဖင့္ နံ႔သာေရာင္ မႈန္မႈန္ထေနသည္။
ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ေတြကေတာ့ ဖုန္ေတြမႈန္ေနသည့္ျမင္ကြင္းအစား ၀င္လာမည့္ ေငြမ်ားအျဖစ္ စိတ္ကူးျဖင့္ ျမင္ေနလိမ့္မည္ ထင္သည္။ ေလအတိုက္္တြင္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွ ဖုန္မ်ားက လြင့္ပါလာၿပီး ေကာင္းကင္သို႔ လြင့္တက္သြားၾကသျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္တခြင္ကို ဖုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ရသည္။
က်ယ္လိုက္တဲ့လမ္းမႀကီးေတြ
လူမ်ားမ်ားစားစား မရွိသည့္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ကားလမ္းမႀကီးေတြမွာ အနည္းဆံုး ၆ လမ္းသြားမွ အမ်ားဆံုး ၁၂ လမ္းသြားလမ္းမႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ လမ္းေတြကို ဆက္၍လည္း ေဖာက္ေနတုန္း ခ်ဲ႕ေနတုန္း၊ ကြန္ကရစ္ခင္းေနတုန္း ျဖစ္သည္။ ယခင္ႏွစ္မ်ားက ပင္ေလာင္းလမ္းဆံုမွ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ဘက္သို႔ ဆက္သြယ္ထားသည့္ ၈ လမ္းသြား လမ္းမႀကီးက အက်ယ္ဆံုးဟု ထင္မွတ္ခဲ့ၾကရာမွ ယခုတစ္ေခါက္ေရာက္သည့္အခါ ၈လမ္းသြားလမ္းမႀကီးမွာ အလယ္အလတ္ အဆင့္မွ်သာရွိေတာ့သည္။ အသစ္ေဆာက္ထားသည့္ လႊတ္ေတာ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွ လမ္းမႀကီးမွ လမ္းတဘက္ျခမ္းမွ အျခားတဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လ်င္ လူေရးေရးမွ်သာ ျမင္ရသေလာက္ က်ယ္လွသည္။
(လမ္းက်ယ္ၾကီးမ်ား၊ လမ္းလယ္ကၽြန္းမ်ား)
လမ္းလယ္ကၽြန္းလည္း မေဆာက္လုပ္ထား သျဖင့္ ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္အလတ္စား ဆင္းတက္လို႔ရသည့္ ေျပးလမ္းတမွ် က်ယ္သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ လူမရွိသည့္ ေတာထဲေတာင္ထဲ လႊတ္ေတာ္ႀကီးကိုေဆာက္ထားသလို ခံစားရသည္။ မၾကာမီက က်င္းပသည့္ လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အဦကို လႊတ္ေတာ္ အမွတ္တံဆိပ္ ပါသည့္ သံပန္းအကာအရံမ်ားျဖင့္ ကာရံေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ လႊတ္ေတာ္ဧရိယာမွာ ဧကရာႏွင့္ခ်ီလိမ့္မည္ ထင္သည္။ မ်က္ႏွာစာတဖက္ကို ကားျဖင့္ျဖတ္သန္းလ်င္ပင္ ၂ မိနစ္၊ ၃ မိနစ္မွ် ျဖတ္ရသည္။
လႊတ္ေတာ္အ၀င္ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ လံုထိန္းရဲကား ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီရပ္ထားသည္။ ညေနခင္း ေန၀င္ဆည္းဆာခ်ိန္တြင္ လႊတ္ေတာ္အေဆာင္ေဆာင္ အခန္းခန္းႏွင့္ ေတာေတာင္ေတြ လွ်ိဳေတြ ေျမာင္ေတြ ေခ်ာက္ေတြကို တြဲလ်က္ျမင္ေတြ႔ရသည္။
လမ္းက်ယ္ႀကီးေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္သူ တဦးတေလမွ မေတြ႕ရ၊ မိနစ္အနည္းမွ တခါ ဆိုင္ကယ္၊ ကားတစီးတေလကိုသာ ေတြ႕ရေလ့ရွိသည္။ ဘာကိုစိတ္ကူးၿပီး အခုေလာက္လမ္းက်ယ္ႀကီးေတြ ေဆာက္သလဲေတာ့ မသိ။ တိုင္းျပည္မွာ ဘိလပ္ေျမ စက္ရံုေတြေဆာက္ၿပီး လမ္းမႀကီးေတြကို ကြန္ကရစ္နဲ႔ ခင္းေနရံုျဖင့္ တိုင္းျပည္တိုးတက္ၿပီဟု ယူဆမွတ္ထင္ေနသလား မေျပာတတ္။
(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္)
Comments