dealing with a sex worker (part one)

ျပည့္တန္ဆာတဦးႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္း (အပုိင္း ၁)
ရန္လုိကြ်ဲ
မတ္ ၅၊ ၂၀၁၁

ကမၻာေပၚတြင္ အယ္ဒီတာတုိ႔ မရိွလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိသည္။ ဟုတ္သည္၊ သိပ္ေကာင္းမည္။ သူတုိ႔ အုိင္ဒီယာမ်ား အေကာင္အထည္ေပၚေစရန္ အလုိ႔ငွာ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ သတင္းေထာက္မ်ားက ဖတ္ဖတ္ေမာ လႈပ္ရွားၾကရသည္။ ယခု မုိးမခ အယ္ဒီတာမ်ား ကြ်ႏု္ပ္ကို အသြားေစခုိင္းသည့္ေနရာက ျပည့္တန္ဆာတုိ႔ က်က္စားသည့္ေနရာ ဟူသတတ္။

သြားရေပမည္။ ညႊန္ၾကားခ်က္ ေရာက္လာျပီ မဟုတ္ေလာ။

အတုိခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ အရြယ္ ရိွေသာ၊ တခ်က္တခ်က္ ႏွစ္လုိဖြယ္ ျပဳံးျပတတ္ေသာ၊ ညဥ့္ငွက္ ဆုိေသာ္လည္း ေန႔ဘက္တြင္ လႈပ္ရွားေသာ၊ ရြက္ၾကမ္းေရက်ဳိ အေနအထားထက္ အနည္းငယ္ပုိသည့္ ရူပါကုိ ပုိင္ဆုိင္ေသာ၊ သံခ်ပ္ႏွင့္ဆင္တူသည့္ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္သီခ်င္း၊ ပီေက၊ ၀က္သားတုတ္ထုိးတုိ႔ကုိ ႀကိဳက္တတ္ေသာ ျပည့္တန္ဆာတဦးႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္ ေတြ႔ၾကေလသည္။

ေနရာက ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္တေနရာရိွ အႏွိပ္ခန္းတခုတြင္ ျဖစ္သည္။ အႏွိပ္ခန္းတြင္ လုပ္ကုိင္ေနေသာ္လည္း သူက ႏွိပ္တတ္ပုံမေပၚ။ ကိစၥမရိွ။ စားသုံးသူတုိ႔က အႏွိပ္ခံရန္ ဤေနရာသုိ႔ လာျခင္း မဟုတ္။ အီစီကလီ၊ အယုအယ၊ ဟုိဒင္းဟုိဟာ တုိ႔အတြက္ လာျခင္း ျဖစ္သည္။

သူက ႏႈတ္ခမ္းနီ ထူထူ၊ မိတ္ကပ္ ခပ္ပါးပါး လိမ္းထားသည္။ အရပ္အေမာင္းကေတာ့ သူလုိငါလုိ ငါးေပ ႏွစ္လက္မခန္႔ ျဖစ္မည္။ ဘာသာျပန္၀တၳဳစာအုပ္ထဲက ျပည့္တန္ဆာမ်ားတြင္ ရိွသည္ဟု ဆုိေသာ အေပါစား ေရေမႊးနံ႔က သူ႔ထံတြင္ မရိွေပ။ ထုိ၀တၳဳမ်ား ဖတ္မထားသျဖင့္ ထုိသုိ႔ေသာ ေရေမႊး အသုံးမျပဳျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

ႏႈတ္ခမ္းနီမေလးက ကြ်ႏု္ပ္ကုိ ျပဳံးျပျပီး ေမးခြန္းတခုျဖင့္ အစျပဳႏႈတ္ဆက္ေလသည္။

ႏႈတ္ခမ္းနီမေလး။ ။ ဆက္ရွင္ ဘယ္ႏွစ္ခု ယူထားလဲ။

ရန္လုိကြ်ဲ။ ။ တခုပဲယူထားတယ္။

ေလး။ ။ တခုတည္းလား၊ နည္းတာေပါ့။

ကြ်ဲ။ ။ ဟင္ - နည္းလား။ နည္းလည္း မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ပိုက္ဆံ သိပ္ရိွတာမဟုတ္ဘူးကြ။

ေလး။ ။ သူေဌးကမ်ား ညည္းေနရေသးတယ္၊ ဒီက ညည္းဖုိ႔လည္း ခ်န္ပါအုံး။ ဟင္းဟင္းဟင္း။

သူေဌး အထင္ခံရသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ ရန္လုိကြ်ဲ ေက်နပ္သြားသည္။ တကယ္မဟုတ္ေသးသည့္ အေျခအေနတြင္ အထင္ခံရသည္က ေက်နပ္စရာ မဟုတ္ေလာ။ ႏႈတ္ခမ္းနီမေလးက အေျပာအဆုိ ညက္လွသည္။ ေဒးကာနက္ဂ်ီ ေလွ်ာက္ေရးထားသည့္ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္နည္း နိႆရည္းတုိ႔ကုိမ်ား ဒီကေလးမ ဖတ္ထားေလသလား -----။ ဟုတ္ဟန္မတူ။ လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲတြင္ သင္ယူက်င့္သုံးျခင္း ျဖစ္မည္။ ဒုိင္ေတြ သိပ္ေကာင္းသည္။ ေျပာရဲဆုိရဲလည္း ရိွသည္။ ေစ်းကြက္ရွာေဖြေရးမန္ေနဂ်ာပင္ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သူ ထပ္ေျပာသည္ကုိ ၾကည့္ေလာ့ -

ေလး။ ။ ရွင့္ ရွပ္အကၤ်ီက အေကာင္းစားပဲ။ ရွင္နဲ႔လည္း အရမ္းလုိက္တယ္။ အင္း - ဘာ၀တ္၀တ္ ရွင္က ၾကည့္ေကာင္းမွာပါ။

ကြ်ဲ။ ။ ဟုတ္လား၊ ဟီးဟီး။

ေလး။ ။ ဟုတ္တယ္။ ရွင္က ညိဳေခ်ာ ေခ်ာတယ္။

ေျမွာက္ပင့္ေျပာသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အရိွအတုိင္း သုံးသပ္သည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္စရာပင္။ အလွအပ ႀကိဳက္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္ ႏွင့္ လွပ အေျပာခ်ဳိေသာ ႏႈတ္ခမ္းနီမေလးတုိ႔ ႏွစ္ဦးသား အ၀တ္အစား၊ ဖက္ရွင္တုိ႔အေၾကာင္း ေရာက္တတ္ရာရာ စကားေကာင္းေနမိသည္မွာ ၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ ၾကာသြားေလသည္။

ေလး။ ။ စကားေျပာလုိ႔ ေကာင္းလုိက္တာရွင္။ ဒီကုိလာတ့ဲသူေတြက စကား သိပ္ေျပာၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အင္း - ေလေအးစက္ ပ်က္ျပန္ျပီ ထင္တယ္၊ ပူလုိက္ အုိက္လုိက္တာ။ ရွင္ မအုိက္ဘူးလား။

ကြ်ဲ။ ။ နည္းနည္းေတာ့ အုိက္တယ္။ အကၤ်ီ ခြ်တ္လုိက္အုံးမွပဲ။

ေလး။ ။ ဟီဟိ၊ အခုမွေတာ့ ခြ်တ္မေနနဲ႔ေတာ့။ အခ်ိန္ေစ့ေတာ့မယ္။

ကြ်ဲ။ ။ ဟင္ - အခ်ိန္ေစ့ေတာ့မယ္၊ ဟုတ္လား။ ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးဘဲ အခ်ိန္က ေစ့ေတာ့မွာလား။

ေလး။ ။ ဘာမွမလုပ္ရေသးဆုိ ရွင္က ဘာမွမွ မလုပ္ဘဲ။ လြယ္ပါတယ္၊ လုပ္ခ်င္ရင္ ဆက္ရွင္ ေနာက္တခု ထပ္ယူေပါ့ရွင္။

ကြ်ဲ။ ။ ဟ - ဘာမွမလုပ္ရေသးဘဲ ဆက္ရွင္တခု ျပီးသြားတယ္ ဆုိတာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး ထင္တယ္။ ငါ့ကုိ အူ တူတူ အ တတ ထင္ျပီး ခြင္ရုိက္မယ္ မႀကံနဲ႔။ ဒီမွာ - ရန္ကုန္မွာေမြးတ့ဲ ရန္ကုန္သား ကြ။ ရန္ကုန္မွာေန၊ ရန္ကုန္မွာ ႀကီးလာတာ အႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ေတာ့မယ္။

ေလး။ ။ တကယ္ေျပာတာပါရွင္။ အခ်ိန္က ျပည့္သြားပါျပီ။

ကြ်ဲ။ ။ ဆက္ရွင္တခုကုိ တနာရီ မဟုတ္ဘူးလား။

ေလး။ ။ မဟုတ္ပါဘူးရွင္။ အဲ - ဟုတ္ပါတယ္ရွင္။ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ဟုတ္ပါတယ္ရွင္။

ကြ်ဲ။ ။ ဘာ မဟုတ္တာလဲ၊ ဘာ ဟုတ္ပါတယ္လဲ။

ေလး။ ။ ဆက္ရွင္တခုကုိ တနာရီ ဆုိတာက လႊတ္ေတာ္မေခၚခင္တုန္းကပါ။ အခု လႊတ္ေတာ္ေခၚျပီးေတာ့ အခ်ိန္က ေျပာင္းသြားပါျပီ။

ဟုိက္ - ရွာလဘတ္ရည္။ လႊတ္ေတာ္ ဆုိပါလား။ အႏွိပ္ခန္းတြင္ အလုပ္လုပ္သူ ႏႈတ္ခမ္းနီမေလးဆီက လႊတ္ေတာ္ ဆုိေသာစကားသံ ထြက္လာသည္က ထူးျခားေနသည္။ သူက ဆက္လက္ ရွင္းခ်က္ ထုတ္သည္-

ေလး။ ။ လႊတ္ေတာ္ တခါ က်င္းပရင္ ၁၅ မိနစ္ပဲ ၾကာတယ္တ့ဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီမွာလည္း ဆက္ရွင္တခုကုိ ၁၅ မိနစ္ပဲ သတ္မွတ္လုိက္တယ္။ အလုပ္ရွင္က သတ္မွတ္လုိက္တာပါ။

ကြ်ဲ။ ။ ဟုိက္ - ဘာဆုိင္လုိ႔လဲကြ။ လႊတ္ေတာ္ဆုိတာက ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ သြားထုိင္၊ သြားငုိက္၊ သြား အိပ္တ့ဲေနရာ။ မင္းတုိ႔က အႏွိပ္ခန္းေလကြာ။

ေလး။ ။ ေငြေၾကးကိစၥ၊ အခ်ိန္ကိစၥေတြကေတာ့ က်မလည္း မသိပါဘူးရွင္။ အလုပ္ရွင္ ေျပာျပတာကေတာ့ တႏုိင္ငံလုံးအတြက္ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းျငင္းခုံရတ့ဲ လႊတ္ေတာ္ေတြမွာေတာင္ ဆက္ရွင္တခုကုိ ၁၅ မိနစ္ပဲ သတ္မွတ္တယ္ တ့ဲ။ ဒီေတာ့ လူတေယာက္ကုိပဲ ဆားဗစ္ေပးရတ့ဲ ဒီေနရာမွာ ဆက္ရွင္တခုကုိ ၁ နာရီ ဆုိတာ မ်ားတယ္ တ့ဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာ ဆက္ရွင္ တခုကုိ ၁၅ မိနစ္ ဆုိျပီး ေျပာင္းလုိက္တာ တ့ဲ။

ကြ်ႏု္ပ္လည္း ေနာက္တႀကိမ္ “ဟုိက္ - ရွာလဘတ္ရည္” ဟု အ့ံၾသတႀကီး ေရရြတ္မိရုံမွတပါး ေျပာစရာစကား မရိွေတာ့ေပ။