အေရးေတာ္ပုံ ရင္ခုန္သူမ်ား (၁)
နိဒါန္း
ေအာင္ေ၀း
ေအာက္တုိဘာ ၁ဝ၊ ၂ဝဝ၉
‘မီးတုတ္ မီးတုတ္ ရိႈ႕ရိႈ႕၊ သပိတ္ သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္၊ သခင္မ်ဳိးေဟ့ တုိ႔ဗမာ၊ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္’
ကုိလုိနီ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဖက္ဆစ္ သံဖေနာင့္ေတြေအာက္က တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ရုန္္းကန္ ႀကိဳးစားခ့ဲၾကတ့ဲ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ သမုိင္းစဥ္ႀကီးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘုိးဘြားေတြဟာ ‘အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္၊ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္’ လုိ႔ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရဲရဲ ဟစ္ေၾကြးခ့ဲၾကဖူးပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကုိဗဟိန္း၊ ကုိဗေဆြတုိ႔ေခတ္ အဂၤလိပ္အခက္ ဗမာ့အခ်က္ လုိ႔ တုိက္ပဲြေခၚခ့ဲၾကတ့ဲ ၁၃၀၀ျပည့္ႏွစ္ အေရးေတာ္ပုံအစမွသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စုိးတုိ႔ ဦးေဆာင္တ့ဲ ၁၉၄၅ ခု ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏဲႊတ့ဲ အေရးေတာ္ပုံအလယ္၊ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အဆုံး တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လုံး တစ္မ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ စည္းရုံးညီညြတ္မႈအားနဲ႔ ၁၉၄၈ မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂ဝ ေက်ာ္ၾကာ ကုိလုိနီတစ္ဇာတ္ သိမ္းၿပီး ျမန္မာတုိ႔ လြတ္လပ္ေရး ရခ့ဲပါၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ - - ။
လြတ္လပ္ေရး အေရးေတာ္ပုံရဲ႕ ေအာင္ေတး ေအာင္သံေတြကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မွ နားမဆင္ရေသးခင္မွာပဲ ျပည္တြင္းစစ္ ဆုိတ့ဲ မီးႀကီးက တဟုန္းဟုန္းထ ေတာက္ေလာင္ပါေရာလား။ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အရသာသစ္ကေလးဟာ ျပည္တြင္းစစ္မီး ကူးစက္ ေလာင္ကြ်မ္းလုိ႔ ခါးတူးသြားရပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြအဖုိ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး ဆုိတ့ဲ အေရးေတာ္ပုံကုိ ဆက္လက္ ဆင္ႏဲႊရတ့ဲ ကာလပါပဲ။
ႏူရာဝဲစဲြ၊ လဲရာ သူခုိးေထာင္းဆုိသလုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ကံၾကမၼာဟာ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကေလးမွ အသားမက်ေသးခင္ ၁၉၅၈ မွာ အရုိင္းအစုိင္းေတြ လက္ထဲ က်ေရာက္သြားရပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတ့ဲ အစုိးရလက္ထဲကေန စစ္တပ္က ပထမအႀကိမ္ အာဏာသိမ္းလုိက္တ့ဲ ျဖစ္ရပ္ပါပဲ။
အဲဒီစစ္တပ္က ႀကီးမွဴးက်င္းပတ့ဲ ၁၉၆ဝ အေထြေထြေရြးေကာက္ပဲြအလြန္ ၁၉၆၂ မွာေတာ့ စစ္တပ္ဟာ ေရြးခ်ယ္ခံ လူထု အစုိးရသစ္ လက္ထဲကေန ဒုတိယအႀကိမ္္ အာဏာကုိ အၿပီးအပုိင္ သိမ္းခ့ဲတာဟာ ၁၉၈၈ အထိတုိင္ပါပဲ။
စစ္အာဏာရွင္ႀကီးစုိးတ့ဲ ေခတ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ ျဖဳတ္ခ်ေရး၊ ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ရရိွေရး ေက်ာင္းသား အေရးေတာ္ပုံ၊ အလုပ္သမား အေရးေတာ္ပုံ၊ လူထု အေရးေတာ္ပုံေတြ ဆက္တုိက္ ဆုိသလုိ ေပၚထြက္လာခ့ဲတာပဲ မဟုတ္လား။ ၁၉၈၈ ေက်ာင္းသားေတြ ဦးေဆာင္တ့ဲ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ မဆလ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္ စနစ္ကုိ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။
ဒါေပမ့ဲ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ပဲြခံဖုိ႔ လက္တစ္ကမ္းအလုိမွာေတာ့ မဆလ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ အၾကြင္းအက်န္ စစ္တပ္က တုိင္းျပည္ရဲ႕ အာဏာကုိ တတိယအႀကိမ္ မတရား သိမ္းပုိက္လုိက္ျပန္တာမုိ႔ ျမန္မာျပည္သူ လူထုဟာ မၿပီးဆုံးေသးတ့ဲ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံႀကီးကုိ ဇဲြနဲ႔ ဆက္လက္ ဆင္ႏဲႊေနရဆဲပါပဲ။
နဝတ စစ္တပ္က က်င္းပေပးတ့ဲ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္အေပၚ နဝတ စစ္တပ္က မ်က္ကြယ္ျပဳခ့ဲတာကေန ဒီကေန႔ ၂ဝဝ၉ မွာ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ နအဖ စစ္တပ္က မတရား အမႈဆင္ ဖမ္းဆီးၿပီး အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ထည့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာေတြအထိ ေက်ာင္းသားတုိက္ပဲြေတြ၊ သံဃ ေတာ္လွန္ေရးေတြမွာ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္ လုိ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေၾကြးေၾကာ္ခ့ဲၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီလုိ ေၾကြးေၾကာ္ခ့ဲၾကတ့ဲ လူထုထဲမွာ၊ ျပည္သူထဲမွာ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြလည္း တစ္ခန္း တစ္က႑ အေနနဲ႔ ပါ၀င္ခ့ဲၾကတယ္ ဆုိတ့ဲ အခ်က္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ဂုဏ္ယူ ဝင့္ၾကြားစရာ တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။
ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မိွဳင္း အမွဴးျပဳၿပီး သခင္ဘေသာင္း၊ သခင္ႏု၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္၊ မဟာေဆြ၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ လူထုေဒၚအမာ၊ ကာတြန္းဦးဘဂ်မ္း စတ့ဲ ကုိလုိနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပဲြ၀င္ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ကာတြန္းဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မေမ့ၾကေသးပါဘူး။
စစ္ၿပီးေခတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႔ ဒီမုိကေရစီေရး တုိက္ပဲြ၀င္တ့ဲ ေခတ္မွာ လူထုကုိ လမ္းျပေပးခ့ဲတ့ဲ ဒဂုန္တာရာ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ သခင္ျမသန္း၊ ျမသန္းတင့္၊ ခင္ႏွင္းယု၊ ခင္ေဆြဦး စတ့ဲ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံးေသးပါဘူး။
စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပဲြတစ္ေလွ်ာက္ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံသြားခ့ဲၾကတ့ဲ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ကာတြန္းဆရာေတြ အားလုံးကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အေလးျပဳရမယ္ မဟုတ္လား။
‘အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ၊ တုိ႔ေခတ္ကုိေတာ့ ေရာက္ရမည္မွာ မလဲြပါ၊ တုိ႔ဗမာ ေဟ့ တုိ႔ဗမာ’ ဆုိတ့ဲ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွာ ေပၚထြက္လာတ့ဲ ဒုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးႀကီးအတြက္ ေရးစပ္ထားတ့ဲ ‘တို႔ဗမာ’ သီခ်င္းဟာ ဂီတပညာရွင္ ၀ုိင္အမ္ဘီ ဆရာတင္ရဲ႕ လက္ရာပါ။
ႏုိင္ငံေရးအစုိးရေခတ္တုန္းက ‘ေအာင္ပဲြအဆက္ဆက္ခံဦးမည္’ ဆုိတ့ဲ ဗကသမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ သီခ်င္းကုိ ေရးစပ္ေပးခ့ဲသူေတြကေရာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ ဆရာျမတ္ေလး နဲ႔ စႏၵရားခ်စ္ေဆြတုိ႔ပဲ မဟုတ္လား။ လူထုအေရးေတာ္ပုံ အဆက္ဆက္ ဂီတအႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ တုိက္ပဲြ၀င္ သီခ်င္းေတြဟာ လက္နက္သဖြယ္ ထက္ျမက္ခ့ဲတာပဲ မဟုတ္လား။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံကာလ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ ေရႊတိဂုံဘုရား အေနာက္ဘက္မုခ္မွာ က်င္းပတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လူထု အစည္းအေ၀းပဲြႀကီးမွာ အခမ္းအနားမွဴးအျဖစ္ လူထုေရွ႕ေမွာက္ ရဲရဲ ထြက္ရပ္ခ့ဲသူကလည္း ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေ၀ပဲ မဟုတ္ပါလား။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံက စလုိ႔ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ေတာက္ေလွ်ာက္ အေရးေတာ္ပုံ ေပၚလာရင္ လူထုနဲ႔ လက္တဲြၿပီး တုိက္ပဲြ၀င္ခ့ဲတ့ဲ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ နယ္ပယ္ အသီးသီးက ရဲေဘာ္ေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဂုဏ္ယူေနဆဲ၊ ဂုဏ္ျပဳေနဆဲပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လမ္းျပ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာျပည္မွာ ပထမဆုံး လူထုကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာခ့ဲတာက ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္ ၂၄ ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီး၊ ႏွလုံးေရာဂါေဆာင္ေရွ႕က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စာေပ အႏုပညာရွင္မ်ားရဲ႕ စင္ျမင့္ကပဲ မဟုတ္ပါလား။
အခု အစီအစဥ္ဟာ အေရးေတာ္ပုံအဆက္ဆက္၊ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရင္ခုန္ခ့ဲၾကတ့ဲ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြ အေၾကာင္းကုိ လက္လွမ္းမီသေလာက္ မွတ္တမ္းတင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကည့္တာပါပဲ။
အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေအာင္ေ၀း၊ ၆-၂၂-၂၀၀၉
နိဒါန္း
ေအာင္ေ၀း
ေအာက္တုိဘာ ၁ဝ၊ ၂ဝဝ၉
‘မီးတုတ္ မီးတုတ္ ရိႈ႕ရိႈ႕၊ သပိတ္ သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္၊ သခင္မ်ဳိးေဟ့ တုိ႔ဗမာ၊ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္’
ကုိလုိနီ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဖက္ဆစ္ သံဖေနာင့္ေတြေအာက္က တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ရုန္္းကန္ ႀကိဳးစားခ့ဲၾကတ့ဲ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ သမုိင္းစဥ္ႀကီးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘုိးဘြားေတြဟာ ‘အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္၊ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္’ လုိ႔ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရဲရဲ ဟစ္ေၾကြးခ့ဲၾကဖူးပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကုိဗဟိန္း၊ ကုိဗေဆြတုိ႔ေခတ္ အဂၤလိပ္အခက္ ဗမာ့အခ်က္ လုိ႔ တုိက္ပဲြေခၚခ့ဲၾကတ့ဲ ၁၃၀၀ျပည့္ႏွစ္ အေရးေတာ္ပုံအစမွသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စုိးတုိ႔ ဦးေဆာင္တ့ဲ ၁၉၄၅ ခု ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏဲႊတ့ဲ အေရးေတာ္ပုံအလယ္၊ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ႏု-အက္တလီစာခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အဆုံး တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လုံး တစ္မ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ စည္းရုံးညီညြတ္မႈအားနဲ႔ ၁၉၄၈ မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂ဝ ေက်ာ္ၾကာ ကုိလုိနီတစ္ဇာတ္ သိမ္းၿပီး ျမန္မာတုိ႔ လြတ္လပ္ေရး ရခ့ဲပါၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ - - ။
လြတ္လပ္ေရး အေရးေတာ္ပုံရဲ႕ ေအာင္ေတး ေအာင္သံေတြကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္မွ နားမဆင္ရေသးခင္မွာပဲ ျပည္တြင္းစစ္ ဆုိတ့ဲ မီးႀကီးက တဟုန္းဟုန္းထ ေတာက္ေလာင္ပါေရာလား။ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ အရသာသစ္ကေလးဟာ ျပည္တြင္းစစ္မီး ကူးစက္ ေလာင္ကြ်မ္းလုိ႔ ခါးတူးသြားရပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြအဖုိ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရး ဆုိတ့ဲ အေရးေတာ္ပုံကုိ ဆက္လက္ ဆင္ႏဲႊရတ့ဲ ကာလပါပဲ။
ႏူရာဝဲစဲြ၊ လဲရာ သူခုိးေထာင္းဆုိသလုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ကံၾကမၼာဟာ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကေလးမွ အသားမက်ေသးခင္ ၁၉၅၈ မွာ အရုိင္းအစုိင္းေတြ လက္ထဲ က်ေရာက္သြားရပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီ အစုိးရ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတ့ဲ အစုိးရလက္ထဲကေန စစ္တပ္က ပထမအႀကိမ္ အာဏာသိမ္းလုိက္တ့ဲ ျဖစ္ရပ္ပါပဲ။
အဲဒီစစ္တပ္က ႀကီးမွဴးက်င္းပတ့ဲ ၁၉၆ဝ အေထြေထြေရြးေကာက္ပဲြအလြန္ ၁၉၆၂ မွာေတာ့ စစ္တပ္ဟာ ေရြးခ်ယ္ခံ လူထု အစုိးရသစ္ လက္ထဲကေန ဒုတိယအႀကိမ္္ အာဏာကုိ အၿပီးအပုိင္ သိမ္းခ့ဲတာဟာ ၁၉၈၈ အထိတုိင္ပါပဲ။
စစ္အာဏာရွင္ႀကီးစုိးတ့ဲ ေခတ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ ျဖဳတ္ခ်ေရး၊ ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ရရိွေရး ေက်ာင္းသား အေရးေတာ္ပုံ၊ အလုပ္သမား အေရးေတာ္ပုံ၊ လူထု အေရးေတာ္ပုံေတြ ဆက္တုိက္ ဆုိသလုိ ေပၚထြက္လာခ့ဲတာပဲ မဟုတ္လား။ ၁၉၈၈ ေက်ာင္းသားေတြ ဦးေဆာင္တ့ဲ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ မဆလ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္ စနစ္ကုိ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။
ဒါေပမ့ဲ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ပဲြခံဖုိ႔ လက္တစ္ကမ္းအလုိမွာေတာ့ မဆလ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ အၾကြင္းအက်န္ စစ္တပ္က တုိင္းျပည္ရဲ႕ အာဏာကုိ တတိယအႀကိမ္ မတရား သိမ္းပုိက္လုိက္ျပန္တာမုိ႔ ျမန္မာျပည္သူ လူထုဟာ မၿပီးဆုံးေသးတ့ဲ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံႀကီးကုိ ဇဲြနဲ႔ ဆက္လက္ ဆင္ႏဲႊေနရဆဲပါပဲ။
နဝတ စစ္တပ္က က်င္းပေပးတ့ဲ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပဲြ ရလဒ္အေပၚ နဝတ စစ္တပ္က မ်က္ကြယ္ျပဳခ့ဲတာကေန ဒီကေန႔ ၂ဝဝ၉ မွာ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘယ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ နအဖ စစ္တပ္က မတရား အမႈဆင္ ဖမ္းဆီးၿပီး အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ထည့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာေတြအထိ ေက်ာင္းသားတုိက္ပဲြေတြ၊ သံဃ ေတာ္လွန္ေရးေတြမွာ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္ လုိ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေၾကြးေၾကာ္ခ့ဲၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီလုိ ေၾကြးေၾကာ္ခ့ဲၾကတ့ဲ လူထုထဲမွာ၊ ျပည္သူထဲမွာ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြလည္း တစ္ခန္း တစ္က႑ အေနနဲ႔ ပါ၀င္ခ့ဲၾကတယ္ ဆုိတ့ဲ အခ်က္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ဂုဏ္ယူ ဝင့္ၾကြားစရာ တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။
ဆရာႀကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မိွဳင္း အမွဴးျပဳၿပီး သခင္ဘေသာင္း၊ သခင္ႏု၊ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသုဝဏ္၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္၊ မဟာေဆြ၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ လူထုေဒၚအမာ၊ ကာတြန္းဦးဘဂ်မ္း စတ့ဲ ကုိလုိနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပဲြ၀င္ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ကာတြန္းဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မေမ့ၾကေသးပါဘူး။
စစ္ၿပီးေခတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႔ ဒီမုိကေရစီေရး တုိက္ပဲြ၀င္တ့ဲ ေခတ္မွာ လူထုကုိ လမ္းျပေပးခ့ဲတ့ဲ ဒဂုန္တာရာ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ သခင္ျမသန္း၊ ျမသန္းတင့္၊ ခင္ႏွင္းယု၊ ခင္ေဆြဦး စတ့ဲ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဂုဏ္ယူလုိ႔ မဆုံးေသးပါဘူး။
စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး တုိက္ပဲြတစ္ေလွ်ာက္ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံသြားခ့ဲၾကတ့ဲ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ကာတြန္းဆရာေတြ အားလုံးကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အေလးျပဳရမယ္ မဟုတ္လား။
‘အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ၊ တုိ႔ေခတ္ကုိေတာ့ ေရာက္ရမည္မွာ မလဲြပါ၊ တုိ႔ဗမာ ေဟ့ တုိ႔ဗမာ’ ဆုိတ့ဲ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွာ ေပၚထြက္လာတ့ဲ ဒုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးႀကီးအတြက္ ေရးစပ္ထားတ့ဲ ‘တို႔ဗမာ’ သီခ်င္းဟာ ဂီတပညာရွင္ ၀ုိင္အမ္ဘီ ဆရာတင္ရဲ႕ လက္ရာပါ။
ႏုိင္ငံေရးအစုိးရေခတ္တုန္းက ‘ေအာင္ပဲြအဆက္ဆက္ခံဦးမည္’ ဆုိတ့ဲ ဗကသမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ သီခ်င္းကုိ ေရးစပ္ေပးခ့ဲသူေတြကေရာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ ဆရာျမတ္ေလး နဲ႔ စႏၵရားခ်စ္ေဆြတုိ႔ပဲ မဟုတ္လား။ လူထုအေရးေတာ္ပုံ အဆက္ဆက္ ဂီတအႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ တုိက္ပဲြ၀င္ သီခ်င္းေတြဟာ လက္နက္သဖြယ္ ထက္ျမက္ခ့ဲတာပဲ မဟုတ္လား။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံကာလ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၆ ရက္ ေရႊတိဂုံဘုရား အေနာက္ဘက္မုခ္မွာ က်င္းပတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လူထု အစည္းအေ၀းပဲြႀကီးမွာ အခမ္းအနားမွဴးအျဖစ္ လူထုေရွ႕ေမွာက္ ရဲရဲ ထြက္ရပ္ခ့ဲသူကလည္း ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေ၀ပဲ မဟုတ္ပါလား။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံက စလုိ႔ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ေတာက္ေလွ်ာက္ အေရးေတာ္ပုံ ေပၚလာရင္ လူထုနဲ႔ လက္တဲြၿပီး တုိက္ပဲြ၀င္ခ့ဲတ့ဲ စာေပ၊ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ နယ္ပယ္ အသီးသီးက ရဲေဘာ္ေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဂုဏ္ယူေနဆဲ၊ ဂုဏ္ျပဳေနဆဲပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လမ္းျပ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာျပည္မွာ ပထမဆုံး လူထုကုိ မိန္႔ခြန္းေျပာခ့ဲတာက ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္ ၂၄ ရန္ကုန္ေဆးရုံႀကီး၊ ႏွလုံးေရာဂါေဆာင္ေရွ႕က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စာေပ အႏုပညာရွင္မ်ားရဲ႕ စင္ျမင့္ကပဲ မဟုတ္ပါလား။
အခု အစီအစဥ္ဟာ အေရးေတာ္ပုံအဆက္ဆက္၊ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရင္ခုန္ခ့ဲၾကတ့ဲ စာေပနဲ႔ အႏုပညာရွင္ေတြ အေၾကာင္းကုိ လက္လွမ္းမီသေလာက္ မွတ္တမ္းတင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကည့္တာပါပဲ။
အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေအာင္ေ၀း၊ ၆-၂၂-၂၀၀၉
( မူရင္း - Radio Free Asia, Burmese Section, rfa.org/burmese )
Comments