ကုိဗဟိန္းမွသည္ ေက်ာ္ကိုကုိအထိ (၁၀)
‘၁၉၆ဝ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ’
ေအာင္ေဝး
မတ္ ၂၁၊ ၂၀၀၉
‘၁၉၆ဝ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ’
ေအာင္ေဝး
မတ္ ၂၁၊ ၂၀၀၉
ေက်ာ္ကုိကုိ (ပန္းခ်ီ - မင္းေက်ာ္ခုိင္)
၁၉၅၈ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အိမ္ေစာင့္အစုိးရ တက္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ဒီစစ္အစုိးရဟာ ဥပေဒတြင္း ဒီမုိကေရစီ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုနဲ႔ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြကို အတင္းအဓမၼ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လာပါတယ္။
လြတ္ေရးရၿပီးေခတ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ နဲ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားရဲ႕ သမိုင္းဟာ ကုိလုိနီေခတ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢနဲ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕ အဆက္ျဖစ္တယ္။ ကိုလိုနီေခတ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢနဲ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး အစဥ္အလာကို ဆက္ခံတဲ့ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ သမုိင္း။
၁၉၆ဝ ေလာက္ အထိ ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားရဲ႔ သမုိင္းဟာ တကယ္ေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ကုိလုိနီလက္သစ္ လက္ေဟာင္း ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ထိန္းသိမ္းေရး အတြက္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အတူ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းလို႔ ဆိုရမယ္။
ဒါ့အျပင္ ကမၻာစစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုိ႔အတြက္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အတူတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တာဟာလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ႔ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားရဲ႔ အေရးႀကီးတ့ဲသမိုင္းပါပဲ။
ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားရဲ႕ ေရခံေျမခံဟာ (၁) ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရး ဘဝနဲ႔ (၂) မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနမႈ ဘဝေတြကေန သေႏၶတည္ ေပါက္ဖြားလာတာ ျဖစ္တယ္။
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ဖဆပလအစုိးရ၊ စစ္အာဏာသိမ္း အိမ္ေစာင့္အစုိးရေတြဟာ ပညာေရးစနစ္ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢဟာ ကေမာက္ကမ ပညာေရးစနစ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းၿပီး ပထမအေနနဲ႔ အမ်ဳိးသား လကၡဏာေဆာင္တဲ့ ဝိဇၨာနည္းက်တဲ့၊ ေခတ္မီ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ တည္ေဆာက္ေရး၊ ဒုတိယအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားထုႀကီးရဲ႕ ပညာသင္ၾကားမႈနဲ႔ ေနထိုင္မႈ အေျခအေန တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေရး၊ ဒါေတြအတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတာပါ။
ပညာသင္ႀကားေရး ဘဝနဲ႔ တဖက္တည္းမွာပဲ မိဘျပည္သူေတြရဲ႔ စားဝတ္ေနေရမႈ ဘဝေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ရုိက္ခတ္စျမဲပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေျခအေနေတြကုိ ေက်ာင္းသား သမဂၢဟာ ေက်ာ္လႊား သြားလုိ႔ မရပါဘူး။
ဒါေႀကာင့္ပဲ ေက်ာင္းသား သမဂၢဟာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၊ ျမန္မာ့လူထု တုိက္ပြဲေတြမွာ တပ္ဦးက ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တဲ့အခါ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ ရင္ေပါင္တန္း လုိက္သင့္တဲ့အခါ လုိက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္က ထက္ၾကပ္မကြာ လုိက္ရမယ့္အခါ တသေဝ မတိမ္း လုိက္ခဲ့တယ္။
၁၉၅၈ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း စစ္တပ္က ဖဆပလ အစုိးရလက္ထဲကေန ပထမ အႀကိမ္ စစ္အာဏာ သိမ္းတာကုိ ပထမဆုံး အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ခဲ့တာဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢပါပဲ။
၁၉၆ဝ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ပထမပတ္ထဲမွာေတာ့ အာဏာသိမ္းစစ္အစုိးရက ပါလီမန္ ဒီမုိကေရစီ ေရြးေကာက္ပဲြ ျပန္လည္ က်င္းပေပးပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ႀကီးမား ျပင္းထန္တဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဦးႏု ဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုပါတီက အႏုိင္ရရွိသြားပါတယ္။ ဦးႏု ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္ၿပီး ‘ပထစ’ အစုိးရ ဖြဲ႔ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢဟာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုရဲ႕ ပထစအစိုးရကို ႀကိဳဆို ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ပထစ အစုိးရဟာ ေရြးေကာက္ပဲြ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ အရွိန္အာဏာနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ ခ်ယ္လွယ္လာပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက သူတုိ႔ ေထာက္ခံထားတဲ့ ပထစ အစိုးရနဲ႔ ေက်ာင္းသားထုအၾကား နားလည္မႈ၊ အထင္အျမင္ လြဲမွားမႈ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ပထစအစုိးရနဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ေပမဲ့ ပထစအစိုးရက ေနာက္ဆုတ္မေပးခဲ့ဘူး။
ပထစဟာ တကၠသိုလ္ေကာင္စီမွာ ပါဝင္ခြင့္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္ (၂)ဦးေနရာ ေရြးခ်ယ္တဲ့ ကိစၥမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢက အဆုိျပဳတဲ့ ေက်ာင္းသား (၂) ဦးနဲ႔ အၿပိဳင္ ပထစ ကုိယ္စားလွယ္ (၂)ဦးကို ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေစခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဒီေရြးခ်ယ္ပဲြမွာ ပထစက အဆိုတင္သြင္းတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ရႈံးနိမ့္ၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အႏုိင္ရခဲ့တယ္။ ပထစ အစုိးရရဲ႕ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။
ဒီ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္အတြင္းမွာပဲ ျပည္နယ္ အသီးသီး က တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ေက်ာင္းသား အမ်ားကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ ‘လူမ်ဳိးစု ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္’ ကို ဖြဲ႔စည္း ထူေထာင္လုိက္ပါတယ္။
ဒီအေတာတြင္းမွာ ၁၉၄၇ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒကုိ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေရးဆဲြၿပီး၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစု ကုိယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ ‘ရွမ္းမူ’ ကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ (တကသ)နဲ႔ လူမ်ဳိးစု ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္တုိ႔ ၾကားမွာ အေၾကအလည္ ေဆြးေႏြးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
ဒီကာလမွာပဲ ပထစ အစုိးရ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ ၇၅ ရာခုိင္ႏႈန္း စနစ္နဲ႔ (၉)တန္း (၁ဝ)တန္း တန္းခြဲ – တန္းခ် အမိန္႔ေတြကို ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ အခါ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားက ဦးေဆာင္ၿပီး တျပည္လံုးမွာ တခဲနက္ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အစုိးရဘက္က အေလွ်ာ့မေပးခဲ့ပါဘူး။
၁၉၆ဝ ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွာ ကူမင္တန္ တရုတ္ျဖဴေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုုးအႀကိမ္ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္တဲ့အမႈ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဥပေဒတြင္း ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢတုိ႔က တရုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး ေကာ္မတီဖြဲ႕ၿပီး ဆႏၵျပ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပထစ အစိုးရက ဒီဆႏၵျပပဲြေတြကုိ မီးသတ္ပုိက္၊ မ်က္ရည္ယုိ ဗံုးေတြနဲ႔ သာမက ေသနတ္နဲ႔ပါ ပစ္ခတ္ ၿဖိဳခြဲလို႔ ရဟန္းငယ္တပါး ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီလို ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံကားခ်ပ္မွာပဲ ဗမာ ႏုိင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္(ABFSU) ရဲ႔ (၆)ႀကိမ္ေျမာက္ ဆ႒မ ကြန္ဂရက္ကုိ ေခၚယူက်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒီကြန္ဂရက္က ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ ခ်ဳပ္(ABFSU) ကုိ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ‘အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ’ National Union of Students (NUS) အျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။
ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ျမတ္ေလးနဲ႔ စႏၵရား ခ်စ္ေဆြတို႔ ေကသီပန္ တီးဝုိင္းက ေရစပ္ သီကံုးေပးတဲ့ လက္ရွိ ဗကသ မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ သီခ်င္းကုိ အတည္ျပဳခဲ့တယ္။
အဲဒီသီခ်င္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ ဗကသမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ International Union of Students (IUS) အမႈေဆာင္ေကာ္မတီမွာ ဒုတိယ ဥကၠ႒ေနရာ ေပးအပ္ျခင္း ခံရတဲ့ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီေန႔လက္ရွိ နအဖ စစ္အုပ္စု လက္ေအာက္မွာ ကိုမင္းကုိႏိုင္တို႔ အပါအဝင္၊ ေထာင္ဒဏ္ (၁ဝ၄) ႏွစ္ခ်ခံထားရတဲ့ အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ ေက်ာင္းသား ကုိဗိုလ္မင္းယုကုိ တို႔ ၊ ကုိေက်ာ္ကုိကိုတုိ႔ မ်ဳိးဆက္ အဆက္ဆက္ဟာ ဗကသရဲ႕ ဒီ တုိးတက္ ေတာ္လွန္တဲ့ အစဥ္အလာကုိ မမွိတ္မသုန္ ဆက္ခံခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
သူတုိ႔အားလံုးကုိ အေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။ ။
[ မူရင္း - လြတ္လပ္သည့္အာရွအသံ www.rfa.org/burmese ]
Comments